به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، رویا، درنا یی که از بلژیک آمده بود و امید ی که از سفر سیبری به فریدون کنار خود را رسانده بود، 30 روز در زمستان گذشته را با هم گذراندند. محیط بانان امیدوار بودند که رویا با امید به سمت سیبری پرواز کند. به زمان مهاجرت که رسیدند. هر دو با هم از فریدون کنار پرواز کردند اما رویا که یک درنای پرورشی بود نتوانست، همراه بلند مدتی برای امید باشد و در تنکابن بر زمین نشست و امید طبق غریزه خود به ادامه کوچ ادامه داد.

در حال حاضر رویا در شرایط حصر و نگهداری نزد محیط بانان قرار دارد.

قصه عاشقانه های امید

طبیعت این مرز و بوم غیر از ما مردمان ایران ساکنان دیگری هم دارد که شاید بیشتر از خود ما درد کشیده باشند اما به قطع در هیچ برهه ای از تاریخ اینقدر احساس تنهایی نکرده بودند. شیر ایرانی و ببر مازندران جزء اولین و شاخص ترین گونه هایی بودند که در طی یک قرن اخیر آخرین بازمانده های آن را بدون سوگواری از دست دادیم و اکنون حتی با وجود پیشرفت سریع علم در تمامی ابعاد حتی فکر احیای آن را باید نه در سر بلکه در رویاهایمان بپرورانیم.

این روند نامبارک که از یک سده اخیر شروع شده تا جایی پیش رفت که آهو را از دشت مغان، گوزن زرد را از جلگه خوزستان، گور ایرانی را از دشت قزوین و در آینده سیاه خروس را از ارسباران، قزل آلا و فک را از خزر، سمندر را از لرستان، نهنگ و دلفین را از خلیج فارس، یوزپلنگ، شاه روباه و گربه شنی را از فلات مرکزی و اردک مرمری، پلیکان خاکستری، درنای سیبری، سیاه گوش و پلنگ را از کل ایران حذف خواهد کرد و ما می مانیم و سالها فرصت برای سوگواری با چاشنی نفرین آیندگان و طعم تلخ حسرت از نابخردی و سوء مدیریت.

اما داستان یکی از ساکنان این سرزمین شالوده ای از درد و عشق است که می توانست سرنوشت بهتری برایش رقم بخورد. «امید» تنها بازمانده قبیله امیدوار ما به آینده مسافری کوچ رو است که هر سال با نزدیک شدن نوروز بار درد و غم و رنج ما را با خود به دوش می کشد و در سردترین نقطه زمین آن را به مام طبیعت می سپارد. او تنها بازمانده یکی از قدیمی ترین کوچ روان به فلات ایران است که در زیستگاه آبی فریدونکنار در مرکزی ترین نقطه هیرکانی روزهایی را که سوز سرما نیمکره شمالی را فرا گرفته روزهای پایانی خزان و آغازین سرما را سپری می کند و تا بوی بهار به مشامش می رسد دوباره ما را تنها می گذارد.

اما تیمارگر او در سالهای اخیر طبیعت بان شایسته وطن «مجتبی علیزاده» است. او از تجربیات چند سال اخیر خود در پذیرایی از تنها بازمانده ما «امید» به من گفت و این که چگونه سال گذشته بیش از 16 سال است که امید به سوی مسکن دومش، فلات ایران رخت می بندد و دوباره تنها به سوی مسکن نخست پرواز می کند.

علیزاده فریدونکنار را مامنی امنی برای درناها می دانست و می گفت در 40 سال گذشته جمعیت همراهان «امید» از 13 نفر به یک نفر رسیده و هر اتفاقی که برای 12 فرد دیگر افتاده خارج از فریدونکنار بوده است او مردمان این منطقه را دوستداران این مسافران کوچ رو  عنوان کرد و از پذیرایی گرم مردم این منطقه از مسافران پروازی از عرض های شمالی به من گفت.

حافظ امید از تلاش های همکاران خود برای حفظ این کریدور جهت احیای مسیر گفت و تشریح کرد: تلاش برای ملحق کردن «رویا» از بلژیک به «امید» در ایران نیز از جمله کارهایی بود که در این مسیر انجام گرفت. او از 130 روزی که امید در سال گذشته در ایران به سر برد برای من خاطراتی را تعریف کرد و اضافه کرد: متاسفانه رویا 30 و چند روز انتهایی حضور امید را در کنار او ماند و نتوانست به صورت کامل با او همراه شود.

او رابطه امید و رویا را وصف نشدنی و توصیف ناپذیر عنوان کرد و گفت: صحنه هایی که از ارتباط این دو در ذهن و جان من ثبت شده تکرار ناپذیر است زیرا من با چشمان خود شاهد بودم که امید تمامی تلاش خود را برای اینکه به رویا بیاموزد چگونه باید در طبیعت زنده بماند، انجام داد.

تصور کنید صحنه ای را که معلم 30 ساله امیدوار که هر سال نصف کره زمین را با قدرت بالهای خود می پیماید چه تجربیات شیرینی باید برای گفتن به یک دختر 7 ساله ای داشته باشد که رویاهای بزرگی را در سر می پروراند.

علیزاده گفت: رویا وقتی به فریدونکنار آمد 5 روز طول کشید تا با منطقه آشنا شود. او ارتباط یکی دو روز اولی که را که امید و رویا در کنار هم بودند را غیردوستانه دانست اما ارتباط آنها را از روزای بعد مناسب عنوان کرد که در نهایت به یک عاشقی بی سرانجام ختم شد.

ما بعد از همراهی رویا با امید در ابتدای سفر بسیار امیدوار شده بودیم اما رویا او را در تنکابن تنها گذاشت. با این حال رویا غذا یافتن در طبیعت، گشت زنی و ... را به خوبی از امید آموخت.

رویا با تمامی رویایی که در قلبهای همه ما پروراند نتوانست با امید همراهی کند و «امید» به تنهایی ایران را ترک کرد و ما ماندیم با رویایی در قفس در فریدونکنار و منتظر برای بازگشت امید در سال جدید.

علیزاده گفت اگر امسال رویا و امید زمان زیادی را در کنار هم باشند می توان امیدوار شد که با آغاز بهار رویا و امید هر دو از ایران رخت ببندند و ما گام دوم را برای احیای این همسایه خوش آواز و خوش رقص خود در سرزمین پهناور ایران امیدوارانه برداریم.