به گزارش اقتصادنیوز به نقل از منیبان، در ایران توت سفید در فصل بهار به‌صورت تازه مصرف می‌شود و برای بقیه مواقع سال، از نوع خشک آن استفاده می‌شود. همچنین در برخی مناطق از توت سفید شیره و رب نیز تهیه می‌شود.
قسمت‌های مورد استفاده عبارت از میوه، برگ، شیره و پوست شاخه‌های تازه است. جوشانده پوست خشک شاخه‌های جوان و تازه درخت توت برای کم کردن فشار خون و لینت مزاج مفید است.
جوشانده برگ آن با برگ انگور برای رنگ مو استفاده می‌شود. از ضماد کوبیده برگ آن با روغن زیتون برای درمان سوختگی استفاده می‌شود.
اگر برگ تمیز درخت توت سفید را بکوبید، شیره‌ای از آن به دست می‌آید که التیام و جوش خوردن زخم‌ها را تسریع می‌کند. طبیعت توت سفید گرم و تر, اصلاح کننده مشکلات کبد و طحال است، همچنین ادرارآور, ملیّن و برای آبله و حصبه نافع است.
کسانی که توت به آنها نمی‌سازد با سکنجبین این ناسازگاری برطرف می‌شود. همچنین قند موجود در توت سفید از جنس گلوکز و برای افراد مبتلا به بیماری قند، بی‌ضرر است و به همین دلیل به این افراد توصیه می‌شود, چای خود را به‌جای قند، با توت خشک میل کنند اما باید در مصرف آن رعایت اعتدال را کنند تا موجب تغییرات شدید انسولین نشود.
میوه توت بی‌دانه برای معالجه مرض قند مؤثرتر از بقیه انواع توت است، به‌طوری که حکیم ابونصر هروی در کتاب خود توصیه می‌کند که موقعی توت بخورند که شکم خالی باشد و به‌طور کلی بهترین موقع خوردن توت، صبح ناشتا و یا عصر در فاصله غذای ظهر و شام است که زود هضم می‌شود و مواد غذایی آن بهتر جذب بدن می‌شود.
