برترین‌ها: در یکی از روستاهای جنوب ژاپن به اسم «ناگورو» اتفاق جالب و عجیبی اتفاق افتاده است. موضوع از آنجا شروع می‌شود که خانم آیانو ساکیمی ۶۵ ساله وقتی بعد از ۱۱ سال به روستا برمی‌گردد تا از پدر ۸۵ ساله‌اش مواظبت کند، می‌بیند که همه اهالی روستا یا فوت کردند یا از روستا مهاجرت کردند و از کل روستا فقط ۳۵ نفر باقی مانده اند.

او تصمیم به کشاورزی گرفت که دید کلاغ‌ها محصولاتش را خراب می‌کنند، در نتیجه تصمیم گرفت برای اوقات بیکاری و برای مواظبت از محصولاتش، عروسک تمام ساکنین سابق روستا را بسازد.

از پدرش شروع کرد و الان حدود ۱۰ سال از این تصمیم گذشته، صدها عروسک در تمام روستا و محل‌های اطراف روستا پراکنده شد.

هر عروسک حالت متفاوتی دارد، بعضی‌ها می‌خندند، بعضی‌ها در حال حرف زدن هستند، بعضی از عروسک‌ها خوابند و... هر کدام هم در محلی قرار داده شدند تا یاد و خاطره‌ی آن شخص را زنده نگهدارند.

آنها همه جا هستند، سر کلاس، در ایستگاه راه آهن، در بازارها، روی نیمکت پارک و...

خانم آیانو خودش می‌تواند عروسکها را معرفی کند:

این خانم می‌آمد با ما حرف می‌زد و پیش ما چای می‌خورد...

این پیرمرد گاهی برایمان قصه می‌گفت و...

به لطف ایشان محل زندگیشان الان مورد توجه توریست‌ها قرار گرفته و خودشون هم کارگاه آموزشی ساخت عروسک برای علاقمندان رو برگذار میکنند.

چه تلنگر عجیبی...

اطرافیانمان قراره ما رو چجوری یادشون بمونه؟

اصلا قراره ما را یادشون بمونه؟!