خبرگزاری فارس؛ استان بوشهر، محمدامین خلجی: کارآفرینی و تولید محصول همواره بازوان محرکی در راستای توسعه و ارتقا سطح صنعت و اقتصاد هر کشور است؛ اگر این امر با پشتوانه فناوری و علوم نوین نیز همراه باشد، سطح دانش بومی و نیروی کار متخصص نیز دستخوش تغییرات چشمگیر و حایز اهمیت خواهد شد.

در کشور ما نیز چندی است توجه به جایگاه شرکت‌های دانش‌بنیان بیش‌تر و مفهوم اقتصاد و کارآفرینی دانش‌بنیان نیز در فضای کسب‌وکار مورد بررسی و تبیین مسئله قرار گرفته است؛ استان بوشهر هم به دلیل وجود پتانسیل‌های بسیار فناورانه و صنعتی به‌ عنوان پایتخت انرژی کشور محل مناسبی برای تولد و توسعه این دست از اشتغال‌زایی‌ها و تولید محصولات دانش‌بنیان شده است.

از این‌ رو خبرنگار خبرگزاری فارس با رسول سرابی از مؤسسین یکی از شرکت‌های دانش‌بنیان فعال در زمینه ارتباطات و فناوری اطلاعات حوزه نفت و گاز به گفت‌وگو نشست و درباره این مسیر پرفراز و نشیب و فعالیت‌های این مجموعه به گپ و گفت پرداخت:

آغاز کلام

فارس: آقای سرابی لطفاً خودتان را برای مخاطبان فارس معرفی کنید.

رسول سرابی، از مؤسسین شرکت دانش‌بنیان کیمیا مهارت صنعتی سیراف هستم؛ در شهرستان نیشابور از توابع استان خراسان رضوی به دنیا آمدم؛ زمینه تحصیلی دانشگاهی بنده الکترونیک است و از دانشگاه سبزوار فارغ‌التحصیل شدم؛ در حال حاضر نیز به سبب شرایط کاری که برای من پیش آمد ساکن عسلویه هستم.

از دوران کودکی در کنار پدر فعالیت‌های اقتصادی خانواده را دنبال می‌کردم؛ چند مغازه داشتیم و در بازه‌های زمانی مختلف حرفه‌های جدیدی را دنبال می‌کردیم و کسب‌وکار تازه‌ای را از سر می‌گرفتیم. از خوار و بار فروشی، فروش میوه‌ و تره‌بار و ساندویچی گرفته تا بنگاه معاملات املاک، همه‌ و همه تجارب کاری خوبی برای من بود تا با فضای کار آزاد و بازار کاری خارج از مجموعه‌های دولتی به‌خوبی آشنا و درگیر باشم.

این روند ادامه داشت تا زمانی که من رشته مهندسی برق در دانشگاه سبزوار قبول شدم؛ ۵ سال در مقطع کارشناسی مشغول به تحصیل بودم و تقریباً از آن فضای کاری دور شدم تا درس و دانشگاه را دنبال کنم.

شروع ماجراجویی

بعد از اتمام دوره کارشناسی خیلی علاقه داشتم تا تحصیل در مقاطع بالاتر را ادامه دهم؛ اما شرایط اقتصادی به من این اجازه را نمی‌داد، برای همین تصمیم گرفتم تا شغلی پیدا کنم و کسب درآمدی داشته، بعد اگر شرایط مهیا گردید به فکر ادامه تحصیل باشم.

بعد از فارغ‌التحصیلی به همراه یکی از دوستان، مهندس محسن یحیی آبادی، ایده پروژه کارشناسیم را بیش‌تر مورد بررسی و مطالعه قرار دادیم؛ این ایده، پروژه هوشمندسازی کنتورهای آنالوگ قدیمی آب، برق و گاز بود. پژوهش‌ها و فعالیت‌هایی که انجام دادیم منجر به ثبت اختراع محصول گردید؛ با توجه‌ به فضای فکری که برای ما ایجاد شده بود علاقه داشتیم تا این مسیر را ادامه داده و در جشنواره‌های علمی و دانشگاهی حضور پیدا کنیم.

در آن بازه زمانی یکی از اساتید توانمند، ما را همراهی می‌کرد؛ آقای دکتر حداد از فارغ‌التحصیلان دانشگاه صنعتی شریف که ادامه مطالعات خود را در کشور کانادا دنبال کرده بود. این شخص برای بنده یک شخصیت خیلی خاص بود، همیشه سعی می‌کردم در تمامی کلاس‌های درس ایشان، چه آن واحد درسی را داشتم یا نداشتم، حاضر باشم.

دانشگاه یا بازار کار؟

بعد از مدتی با انرژی و اشتیاق به دفترشان رفتم، از نهایی‌شدن ایده و ثبت اختراع آن پروژه گفتم و تمایل داشتم تا درباره ادامه‌ دادن این مسیر از او مشورت بگیرم؛ وی اما جملات بسیار اثرگذاری به من گفت: سعی نکنید برای شروع، کارهای بسیار بزرگی را آغاز کنید؛ سعی کنید مرحله‌ به‌ مرحله از کارهای بسیار کوچک مسیر حرکت را آغاز کنید. ایده‌های کوچک و بسیار زیادی در این مملکت وجود دارد که پتانسیل عملیاتی‌ شدن را داشته تا علی‌رغم رشد و پیشرفت خودتان، با اجرای آن کمکی هم به این کشور شده باشد.

استاد در حقیقت خروجی پیاده‌سازی شده یک طرح و ایده را که به مرحله تولید و کسب‌وکار رسیده بود را برتر از یک ایده حائز رتبه و مقام در جشنواره‌ها که قرار نیست به مرحله اجرا برسد می‌دید؛ این نگاه تحول فکری در من ایجاد کرد که بیش‌تر به این موضوع فکر کنم.

در آخر تصمیم گرفتم تا بیش‌تر به دنبال کسب‌وکار حرفه‌ای خودم باشم؛ از آن سو به دلیل شرایط تحصیلی، ممتاز بودن و علاقه‌ای که در آقا محسن می‌دیدم، پیش‌بینی می‌کردم که او فعالیت‌های آکادمیک را رها نکرده و تا اخذ مدارک تحصیلی بالاتر در فضای دانشگاه خواهد ماند؛ همین‌طور هم شد و برای ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد راهی مشهد شد.

تقابل مدرک و مهارت

فارس: در آن دوران صرفاً مدرک مهم بود یا مهارت؟

خیلی دنبال کار بودم، حتی در شهرک‌های صنعتی نیز حاضر می‌شدم و از نزدیک با مجموعه‌ها ارتباط می‌گرفتم؛ اما متوجه شدم با مدرک لیسانس خالی و رزومه حداقلی مشغول به کار شدن امری تقریباً نشدنی و شغلی پیدا نخواهم کرد؛ برای همین از نیشابور به مشهد رفتم تا کار فنی و مهارت‌های جدیدی یاد گیرم و در دوره‌های متنوع سازمان فنی و حرفه‌ای ثبت‌نام کنم.

در اکثر دوره‌های مرتبط با زمینه تحصیلی خودم شرکت کردم و نزدیک به ۱۰ دوره معتبر آموزشی این سازمان را به پایان رساندم؛ این موضوع به من کمک کرد تا رزومه خیلی خوبی ساخته و مهارت‌های بسیار مفیدی را فراگیرم.

از خراسان تا بوشهر

فارس: آقای مهندس چه شد که به عسلویه آمدید؟

در ادامه به کمک دوست قدیمی خودم، آقای یحیی آبادی که مشغول به تحصیل در مقطع فوق‌ لیسانس مهندسی برق در دانشگاه مشهد بود توانستم با بخش IT مجتمع گاز پارس جنوبی در عسلویه ارتباط بگیرم؛ باب صحبت باز شد و من از زمینه تخصصی و مهارت‌هایی که آموزش ‌دیده بودم گفتم و رزومه‌ای ارسال کردم. همین شد تا در آخر اسفند سال ۱۳۸۷ راهی عسلویه شده تا مشغول به کار شوم.

آن دوران عسلویه در مرز خروج شرکت‌های خارجی و شروع به کار مجموعه‌های تماماً ایرانی قرار داشت و به‌ نوعی حقوق بالا و رفاه کاری که اغلب برای پرسنل این مجموعه‌ها تصور می‌کردند تمام شده بود؛ به دلیل نیاز کاری و آغاز فعالیت شرکت‌های جدید، به‌ نوعی خبر از آن باغ سبز قدیم نبود و نیروها با تغییر شرایط رفاهی خود باید با تمام توان فعالیت می‌کردند.

کار جدید، اهداف جدید

فارس: تغییر محیط این‌چنینی اثری روی شما نداشت؟

زمانی که وارد عسلویه شدم با دیدن این حجم از صنایع و عظمتی که مجموعه‌های مهندسی در آن منطقه ساخته بودند، حقیقتاً ترسیدم که من قرار است چه جایگاهی برای خودم پیدا کنم؛ با همه این اوصاف در یکی از پالایشگاه‌ها مشغول شده و تصمیم گرفتم با تمام سختی‌هایی که روزهای ابتدایی داشتم، تمام انرژی و تمرکزم را روی کار قرار دهم. مهم‌ترین هدف من استفاده از تجارب قدیمی‌ترهای این مجموعه بود.

کار در بازار آزاد به‌گونه‌ای است که فرد باید تمام انرژی و وقت خود را صرف کار کند و من هم به دلیل شرایط کاری پیش از دانشگاه، اصول کاری این شاخه را به‌خوبی یاد گرفته بودم؛ حال با اشتغال در یک کار دولتی احساس کردم اگر تجربیات گذشته را در کنار دانش تخصصی قرار دهم می‌توانم با آسودگی بیش‌تری جایگاه شغلی بسیار خوبی برای خودم ایجاد کرده و رشد کنم.

من در کارگاه تعمیرات ICT مجتمع گاز به‌عنوان یک نیروی ارکان ثالث کار می‌کردم؛ این رده شغلی خوشبختانه دقیقاً منطبق بر رشته تحصیلی و علاقه شخصی بنده بود. در این کارگاه تعمیر بردها و قطعات الکترونیکی را انجام می‌دادم.

خوابگاه یا اتاق فکر؟

فارس: ایده تأسیس شرکت از کجا شروع شد؟

نزدیک به سه سال بعد شرایط کاری مجتمع گاز به‌گونه‌ای شد که در کارگاه به‌تنهایی فعالیت می‌کردم؛ لذا شخص جدیدی معرفی گردید که به طور اتفاقی از فارغ‌التحصیلان سنوات بعد دانشکده محل تحصیل خودم بود.

پس از اینکه آقای قلیچی به‌عنوان همکار جدید در کارگاه تعمیرات ICT شروع به فعالیت نمود، ما با هم بیش‌تر آشنا شده و متوجه مشترکات بسیاری شدیم؛ تحصیلات و رشته مشترک در یک دانشگاه و همکاری در یک واحد مرتبط با تحصیلات به ما کمک کرد تا باهم در کنار کار دولتی به فکر ایجاد یک کسب‌وکار مشترک بیافتیم.

در خوابگاه ایده‌های مختلفی را بررسی و مطالعه می‌کردیم، هم‌زمان در شهر نیز به تعمیرات بردهای الکترونیکی سیستم‌های مخابراتی و حتی بی‌سیم مشغول شدیم؛ تلاش کردیم تا با دانش فنی و حداقلی‌ترین ابزارهای مورد نیاز بسیار خوب ظاهر شده و خودمان را در بازار آزاد این حوزه معرفی کنیم. بالاخره توانستیم تعدادی بی‌سیم گرفته و در وقت آزاد تعمیر کنیم.

من کافی‌نتی هم داشتم که به دلیل مشغله‌های کاری جدید تصمیم گرفته بودم آن را بفروشم. در این میان خانم سمانه حسینی نیز به جمع ما پیوست؛ با دست‌گرفتن امور کافی‌نت از فروختن آن منصرف و با حضور وی تحولی در آن کسب‌وکار ایجاد گردید. ازطرفی به دلیل توانمندی‌های شخصی و فرصت آزاد بیش‌تری که داشتند، من و آقای قلیچی را در پیشبرد اهداف کاری که دنبال می‌کردیم نیز همراهی می‌کردند.

نسخه رسمی شرکت بعد از چند سال تلاش

جمع ما با حضور همسر آقای قلیچی (خانم سیفی) که او هم از دانش‌آموختگان دانشگاه سبزوار بود و خانم صالحی به گروه پنج نفره توانایی تبدیل شد؛ ماحصل شروع فعالیت‌های مرحله‌به‌مرحله از سال ۱۳۸۸ منجر به ثبت شرکت و برند ما در سال ۱۳۹۲ شد.

به‌واسطه شغل و فعالیت‌های کاری ما در پالایشگاه، ایده‌های بسیار زیادی در ذهن ما پرورش پیدا کرد تا در شرکت دنبال کنیم؛ در حقیقت فرایند تعمیر تجهیزات پالایشگاه در کارگاه مجتمع، ما را به ایده‌های جدیدی می‌رساند.

اولین ثمره، تجهیز فناورانه‌ای جدید در دنیا!

فارس: اولین ایده پیاده‌سازی شده شما چه بود؟

اولین ایده ما طراحی تلفن هوشمند HotLine بود؛ این وسیله در تمامی صنایع بزرگ مثل نفت و گاز، فولاد و ... مورداستفاده قرار می‌گیرد. در این صنایع که از حساسیت و خطرات بالایی برخوردار است، مجموعه خطوط تلفن مستقیم و منحصر بین دو تلفن وجود دارد که شماره‌گیر نداشته و در لحظات بحرانی و اضطراری با برداشتن تلفن یک طرف، طرف مقابل خط زنگ خواهد خورد؛ به دلیل اتصال دو واحد مهم در شرایط خاص، این سامانه از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.

این ایده زمانی شکل گرفت که ما برای تعمیرات خطوط ارتباطی مراجعه می‌کردیم؛ با پیداکردن منشأ ایرادات و مشکلات ایجاد شده در این سامانه‌های ارتباطی، ساختار کلی سیستمی قدرتمند و با کم‌ترین عیب ممکن را پرورش دادیم. در همان خوابگاه نیز با آزمون‌وخطا، نمونه اولیه این محصول را با کم‌ترین مواد اولیه شبیه‌سازی و پیاده کردیم.

سرانجام در سال ۱۳۹۳ این محصول در پالایشگاه ارائه و به‌عنوان محصول فناورانه که نمونه مشابه خارجی و داخلی ندارد معرفی شد. این محصول مدت زمانی برای تست در پالایشگاه زیر بار قرار گرفت و بسیار خوب عمل کرد؛ همچنان نیز در برخی از پالایشگاه‌های منطقه مورداستفاده قرار می‌گیرد.

تکمیل تیمی حرفه‌ای

جلوتر به دلیل مشغله‌هایی کاری که داشتیم، برای طراحی و توسعه برد این محصولات از دوست قدیمی خودم، آقای یحیی آبادی که آن زمان مشغول به تحصیل در مقطع دکترا بود کمک گرفتیم و به جمع ما اضافه شدند.

در راستای پیاده‌سازی ایده‌های کوچک اما کاربردی با بی‌سیم نیوزلندی مواجه شدیم؛ در قطعات یدکی این تجهیز یکسری ایرادات وجود داشت.

ما به سبب تسلط بر کار، بر بازطراحی این تجهیزات با دانش خود تمرکز کرده و توانستیم قطعات موردنظر را بومی‌سازی کنیم؛ با تقسیم کار و پیشرفت پروژه محصول نهایی ما آماده و به پالایشگاه ارائه شد. با نصب آن برای بی‌سیم‌های موجود در پالایشگاه، حجم زیادی از عیوب و ایرادات متداول این تجهیزات رفع شد.

از طرفی در سال ۱۳۹۴ به همراه آقای قلیچی در مقطع کارشناسی ارشد رشته برق و الکترونیک ادامه تحصیل دادیم؛ با توجه‌ به شرایط کاری خانم حسینی نیز کارشناسی رشته IT را اخذ کرد.

نباید خراب شود!

فارس: چگونه از تعمیرات و عیب‌یابی به ارائه ایده و تولید محصول رسیدید؟

در حقیقت ما نوع فکر کاری خودمان را از تعمیرات تغییر دادیم؛ یک روزی تعمیر شدن دستگاه‌ها برای ما خوشایند بود و مطلوب ما تجهیزاتی شده بودند که به‌ سهولت عیب‌یابی و تعمیرات لازم روی آن‌ها اعمال شود.

بعد از مدتی با بلوغ ذهنی که در کار کسب کرده بودیم، متوجه شدیم این چهارچوب فکری به‌کلی نادرست است؛ ما باید تجهیزاتی و ابزاری را به کار ببندیم که کم‌ترین عیب‌ونقص ممکن را داشته باشد و اصلاً به مرحله عیب‌یابی نرسد!

این نگرش موجب نگارش یک چهارچوب و استانداردهای جدید سازمانی برای هر مدل تجهیز مورد استفاده در پالایشگاه‌ها شد؛ برای مثال در صورت نیاز برای خرید یا طراحی و تولید، دستگاه نهایی که در این صنایع مورد کاربری قرار می‌گیرد باید این ویژگی و مشخصات را داشته باشد تا کم‌ترین هزینه و اتلاف را در تعمیرات و نگهداری خود به مجموعه متحمل شود.

من فکر می‌کنم اگر روزی مجموعه‌های دولتی اجازه دهند تا شرکت‌ها موضوعات و چالش‌های این‌چنینی‌شان را ببینند، به‌ طور قطع قطعات و تجهیزات صنایع ما رشد چشمگیری خواهند کرد. خیلی اوقات در پارک علم و فناوری دیدم که شروع این ایده و شرکت‌های ثبت شده از افرادی بوده که در این مجموعه‌ها مشغول بکار بودند و با رصد و کوشش برای رفع یک عیب به محصول و تولید رسیده‌اند.

ایده‌های هوشمندانه برای کمتر کردن هزینه‌ها

فارس: به‌طورکلی در این مجموعه دانش‌بنیان چه گروه از محصولاتی تولید می‌شود؟ بازار هدف شما صرفاً صنایع نفت و گاز عسلویه است؟

زمینه فعالیت شرکت ما ارتباطات و فناوری اطلاعات است؛ ایده اولیه تمامی محصولات ما نیز از همین شاخه تکنولوژی و فناوری سرچشمه گرفته است. البته همان‌طور که پیش‌تر اشاره کردم شروع کار با تعمیرات بردهای الکترونیکی این گروه از تجهیزات شروع شد و در همین بخش نیز ادامه پیدا کرد.

بهتر از نمونه خارجی

برای نمونه در صنایع نفت و گاز عسلویه، بی‌سیم‌هایی با نام سپورا (Sepura) مورد استفاده قرار گرفته که هم اکنون بهای آن‌ها چیزی بالغ بر ۱۵۰ میلیون تومان است؛ با این‌ وجود دکمه‌های سیلیکونی این بی‌سیم بعد از گذشت یک سال از بین رفته و موجب نفوذ رطوبت، گرد و غبار و ... به درون آن می‌شد تا هم‌زمان با از بین‌ رفتن استانداردهای مذکور، تجهیز نیز از بین می‌رفت. با رصدی که داشتیم مشخص شد فقط در منطقه پارس جنوبی بیش از ۵ هزار عدد بی‌سیم‌ در معرض از کار افتادگی بود و می‌توانست در حال حاضر ضرری نزدیک به هزار میلیارد تومان به شرکت‌ها وارد نماید.

ایده ما در این بخش باز طراحی کلیدهای این بی‌سیم بود که با انجام آزمایش‌ها و تست‌های گوناگون کیفیت و کارایی آن تأیید و در اختیار مجموعه پارس جنوبی قرار گرفت؛ ما با این پروژه از ادامه روند از کار افتادگی این بی‌سیم‌ها که بهای بسیار بالایی نیز داشتند جلوگیری کردیم و قطعاتی با کیفیتی بهتر از قطعه فابریک آن ارائه دادیم.

از تأمین نیاز پالایشگاه‌ها تا اجرای مسئولیت اجتماعی

در ادامه فعالیت‌های شرکت، ما در بحث تأمین قطعاتِ زمینه کاری خود توانستیم ۲۰ مجوز اخذ کنیم و حدود ۳۰۰ پروژه تأمین کالا را در همین منطقه جنوب با مجتمع گاز پارس جنوبی داشته باشیم؛ اکثراً از تمامی مجموعه‌های مصرف‌کننده محصولات، حسن انجام کار و تأییدیه‌های لازم را کسب کردیم.

البته ما در زمینه مسئولیت اجتماعی نیز فعالیت‌هایی نیز داشتیم؛ تاکنون در عسلویه کتاب‌فروشی، چاپخانه و فروشگاه تجهیزات ICT، فروشگاه قطعات الکترونیکی و ... راه‌اندازی کردیم و درحال‌توسعه شرکت در این زمینه‌ها نیز هستیم.

بازار هدف ما تمامی صنایع بزرگ مثل نفت گاز، معادن و پتروشیمی‌ها است و در تلاش هستیم تا تنوع و کیفیت محصولات شرکت را مطابق استانداردهای جهانی ارتقا دهیم؛ همچنین به بازارهای خارج از کشور هم گوشه چشمی داریم و امیدوارم هرچه زودتر در این عرصه هم با برند ایرانی حضور پیدا کنیم.

فناوری خلاقانه

فارس: این محصولات تا چه حد فناورانه هستند و از چه اهمیتی برای این بازار هدف برخوردارند؟

با شرح یکی دیگر از ایده‌های عملیاتی شده شرکت به این سؤال پاسخ می‌دهم؛ از گذشته در پالایشگاه‌ها دوربین‌های صنعتی ضد انفجار نصب شده بود. این دوربین‌ها به دلیل استاندارد ضدانفجاری که باید داشته باشند، به شیوه خاصی طراحی و تولید شدند.

با ظهور تکنولوژی‌های جدید دوربین‌ها از نسل آنالوگ به دیجیتال تبدیل شدند و این نیاز بود تا مجموعه‌ها نیز این دوربین‌ها را با نسخه‌های جدیدتر تعویض نمایند. چیزی حدود هزار دستگاه از این دوربین‌ها فقط در پالایشگاه‌های مجتمع گاز پارس جنوبی قرار دارد که قیمت تمام شده تعویض با نسخه‌های جدید برای هر عدد یک میلیارد تومان خواهد بود.

ما تصمیم گرفتیم تا محتویات درون این دوربین را ارتقا دهیم؛ از ارتقا لنز آنالوگ آن به دیجیتال گرفته تا مهندسی معکوس برد الکترونیکی آن برای به‌روزرسانی و افزایش کیفیت تصویر خروجی، همه‌وهمه با اتکا بر دانش بومی درون شرکت انجام شد؛ یک تجهیز تحریمی به طراحی محصولی بومی و بروز تبدیل شد.

سرانجام با طراحی جدید و بروز بردها و قطعات این مدل دوربین‌های ضد انفجار صنعتی، آن‌ها به نسخه دیجیتال ارتقا یافتند. در چند پالایشگاه این پروژه اجرا شد؛ اما در تلاش هستیم تا با کمک پارک علم و فناوری و سایر مجموعه‌های نفت گاز در سایر بخش‌ها نیز این به‌روزرسانی را پیاده‌سازی نماییم.

این تولیدات و دانش فنی ایجاد شده در شرکت به ما این نوید را می‌دهد که در آینده‌ای نزدیک برای اولین‌بار در ایران بتوانیم دوربین‌های ضد انفجار پیشرفته‌ای را به طور کامل در داخل کشور به تولید رسانیم؛ در حال حاضر این پروژه جز محورهای اصلی کاری شرکت است تا با تأمین نیاز داخل، در بازار جهانی این محصول نیز حضور پیدا کنیم.

شیرینی کارآفرینی

فارس: سهم این شرکت در ایجاد اشتغال‌زایی چگونه بوده است؟

در حال حاضر تیم کاری ما در شرکت حدود ۳۰ نفر نیروی کاری مستقیم و فعال بوده و از جهتی محصولات تولید شده نیز در گروه‌های مختلف تعداد بسیار بیش‌تری نیروی انسانی را به‌صورت غیرمستقیم به اشتغال درآورده است. به‌طورقطع با توسعه و تولید تجهیزات بیشتر و توسعه فعالیت‌های کاری شرکت این ارقام بیش‌تر از این هم خواهد شد.

معمولاً در ابتدای کار هر مجموعه‌ای هدف اولیه کسب درآمد است؛ پس از مدتی این موضوع لذت و ارزش خود را برای ما از دست داد. در شرایط حاضر کشور اشتغال و کارآفرینی یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های موجود است؛ برای مجموعه ما هم حضور جمعی دوستان و اینکه می‌بینیم این توان را داشتیم تا برای گروهی از مردم و جوانان این منطقه شغل ایجاد کنیم بسیار لذت‌بخش بوده و حس رضایت قلبی از کار و فعالیت‌های انجام شده را تجربه می‌کنیم.

تمام سعی ما این است تا با ارتقا بیش‌تر محصولات توان رقابتی خود با کمپانی‌های خارجی این حوزه را بالا ببریم و با حمایت مجموعه‌های ذی‌ربط در نمایشگاه‌های تخصصی این حوزه در خارج از کشور حضور پررنگ و قابل‌توجهی داشته باشیم.

عمل کنید، حرف بسیار گفته شده است!

فارس: به‌عنوان کارآفرین و فعال دانش‌بنیان چه نقطه نظری برای صاحبان امر دارید؟

در کشور ما مشکلات بسیار بسیار زیادی در نگاه به کارآفرین و اشتغال وجود دارد. از نظر بنده ۳ گروه مشکل در کشورها ما وجود دارد؛ بخشی که اساساً راه‌حل مشخصی ندارد، بخش که راه‌هایی بسیار سخت داشته و در نهایت آن دسته که راه حلی به نسبت ساده، شدنی و دسترس دارد!

بخش اعظم مشکلات کشور از گروه سوم هستند، غالباً دست‌اندرکاران و صاحبان امر این مشکلات را رصد می‌کنند؛ اما به دلیل وجود قوانین درهم‌تنیده، پیچیده و مجوزهایی که با سختی اخذ می‌شوند، حمایت‌ها از اشتغال در کلام و شعار باقی‌مانده و در عمل اتفاق خاصی نمی‌افتد. نبود فرهنگ سازمانی کارآفرینی و تفکر اشتغال‌زایی مشکلات بسیار زیادی برای کارآفرینان ایجاد نموده و بسیاری در این دالان‌های چالش‌برانگیز از مسیر کنار خواهند رفت.

منبع ایده‌ها در کف کار میدانی است

تمامی نیروهای کار فعال در مجموعه‌های صنعتی عسلویه به دلیل ارتباط مستقیم با کار در کف مجموعه و دیدن مشکلات موجود، می‌توانند ایده‌های بسیار بزرگ و مفیدی داشته باشند؛ اما متأسفانه راهکار و بستری برای رشد این افراد و ایده‌هایشان وجود ندارد.

چرا ما که از قطب‌های جهانی صنعت نفت و گاز هستیم باید در تأمین قطعات و نیاز این بخش‌ها از کشورهایی که حتی نفت و گاز نیز ندارند، تجهیز و ابزار وارد کنیم؟ بهترین گزینه میدان دادن به افراد صاحب‌نظر و توانمند است تا ما نیز در بازار جهانی این حوزه نقش پررنگی تری ایفا کنیم.

به همان مقدار که در منابع گازی ثروت وجود دارد، به نظر من بسیار بیش‌تر از آن ایده‌های بزرگ و ثروت ساز برای کشورمان در این مجموعه‌ها وجود دارد که کم‌تر به آن‌ها بها داده شده است و فرصتی برای ابراز وجود ندارند؛ حتی برخی هم که با تمام سختی‌ها در این مسیر قدم گذاشته‌اند با کم‌لطفی‌های بسیار مواجه شده‌اند. این موضوع از معضلات بسیار بزرگی برای کشور است که باید فکری اساسی به حال آن کرد.

فساد در دستگاه‌های اجرایی خانمان‌سوز است!

از طرفی متأسفانه در برخی فرایندهای اداری فساد وجود دارد و هرکسی که در این پروسه فعال است کم‌وبیش آن را لمس خواهد کرد؛ اگر ساختار استانداردی در این بخش‌ها وجود داشته باشد به‌طورقطع از حجم فساد در بدنه ساختاری این دستگاه‌ها بسیار کاسته خواهد شد. باید روندهای سودمند و حمایت گونه‌ای برای ارتباط با بازرسی مجموعه‌ها ایجاد شود تا افراد بتوانند بدون آسیب‌دیدن کسب‌وکار در مقابل این مشکلات ایستاده و از حقوق خود دفاع کنند.

نظارت بر مسؤولین و قرارگرفتن در جایگاه پاسخگویی

برای توسعه و گسترش تولید ملی و داخلی باید برای هر مدیری در هر مجموعه دولتی موظفی اجباری قرار دهیم تا دستورالعمل‌ها، ابلاغیه و وعده‌های داده شده تا مرحله عمل پیش رفته و صرفاً در سخن باقی نماند؛ هر مدیر سالانه در مجموعه تحت مدیریت خود شرایط رشد و بروز چند ایده که در مرحله اول به مجموعه خودش نفع خواهد رساند را فراهم کند؛ وگرنه با همین دستورالعمل‌های بخش‌نامه‌ای ما فعلاً در همین جایگاه باقی خواهیم ماند و فرصت پیشرفت برای کشور ایجاد نخواهد شد.

باید مسؤولین را متناسب با جایگاه کاری خود تحت محاسبه و ارزشیابی ممتد قرار داد تا هم روحیه تلاشگری آن‌ها سرد نشده و هم در صورت عدم صلاحیت و داشتن خروجی‌های کاری لازم از مسئولیت خود کنار گذاشته شود؛ همچنین ایجاد بستری روشن برای قرارگرفتن آن‌ها برای پاسخگویی به سؤالات و مشکلات موجود در بدنه مجموعه‌های زیر نظرشان می‌تواند فاصله ایجاد شده بین مسؤول و مردم را تاحدامکان کم کند. این پیشنهادها می‌تواند موتور محرکی برای پیشبرد اهداف مقرر سازمان‌ها و خدمت‌رسانی هرچه بهتر آن‌ها باشد.

فارس: سپاس از فرصتی که در اختیار بنده قراردادید.

به گزارش فارس، امید است با توجه ویژه مسؤولین ذی‌ربط در بخش صنایع، ابتدا در راستای رفع نیاز کارخانه‌ها و تولیدکنندگان به تجهیزات و ابزار مهندسی گام برداشته شده و همچنین به شرکت‌های دانش بنیانی که با طراحی و تولید محصولات وارداتی، درصدد رفع این نیازها تلاش می‌کنند، بیش‌ازپیش بها داده شود؛ به‌طور قطع نگاه و عمل در این موارد موجب ارتقا سطح صنایع مادر و وابسته کشور خواهد شد.

پایان پیام/