استادیوم لوسیل به قدری با شکوه است که اصلا به آن نمی‌خورد که استادیوم برگزاری فوتبال باشد.
ورزشگاهی که حدود ۹۰ هزار طرفدار را در خود جا می‌دهد و به گونه‌ای ساخته شده که از بیرون درخشان است. این جام جهانی هر چه را که بخواهید دارد، از آتش بازی و پخش موسیقی و جشن در بیرون و داخل ورزشگاه‌ها. برگزار کنندگان قطری تمام تلاش خود را کرده‌اند که جام جهانی را با شکوه برگزار کنند.
تمام طرفداران از این جام جهانی لذت برده‌اند و از همه بیشتر آرژانتینی‌ها برای تماشای مسابقات به دوحه آمده‌اند. طرفدارانی که با شور و حرارت، تشویق کرده و با پوشیدن پیراهن‌های سفید و آبی به استادیوم آمده و لیونل مسی را عاشقانه تشویق می‌کنند.
شعار ریتمیک (مسی،مسی،مسی) تا مدت‌ها بعد از جام جهانی شنیده می‌شود و اگر او موفق شود جام را بالای سر ببرد، بهترین تصویر برای نماد جام جهانی ۲۰۲۲ خواهد بود.
مسی بعد از گل سوم آرژانتین که با نابود کردن خط دفاع کرواسی به دست آمد، پشت دروازه مقابل هواداران تیمش ایستاد و دستانش را باز کرد، انگار آن‌ها را در آغوش گرفته است. این در حالی است که هواداران، قهرمان خود را می‌پرستیدند. مهم‌ترین مسئله، ارتباط بین هواداران و بازیکنان آرژانتین است که این تیم را بعد از باخت به عربستان احیا کرد.
حالا مسی ۳۵ ساله است و شاید این آخرین شانس او برای فتح جام طلایی جهانی باشد. این جام جهانی به یک نماد نیاز دارد؛ قهرمانی مسی در ورزشگاه لوسیل دقیقا همان چیزی است که قطر همیشه برای آن دعا می‌کرد و آرزویش را داشت.
