به گزارش اقتصادنیوز در این مطلب آمده است: «ادریس قادرشکری» غیر از پسرش «کاروان» که ۱۶ ساله بود، سه فرزند دیگر هم دارد. کاروان فرزند دوم او بود. فرزند اول او ۲۴ سال دارد و دو فرزند دیگرش کمتر از ۸ سال دارند. قادرشکری جملات را در پاسخ به سوالاتی که خبرنگار «اعتماد» از او می‌پرسد، با ناراحتی همراه با مکث‌های طولانی عنوان می‌کند.
از روز حادثه بگویید.
«۲۹ آبان حدود ساعت ۷ و ۳۰ دقیقه بعدازظهر بود که این اتفاق افتاد. کاروان اصلا تمام این مدت در اعتراضات شرکت نکرد. آن روز هم فقط رفته بود دیدن پسرعمویش. نزدیک خانه آنها به او شلیک می‌شود. همان موقع برادرزاده‌ام سریع به من زنگ زد و ماجرا را برایم تعریف کرد.
با چه اسلحه‌ای و چند تیر به پسرتان شلیک شد؟ تیر به کدام ناحیه از بدن کاروان برخورد کرد؟
۲ تیر به سمت پسرم شلیک شد. یک تیر به کلیه او برخورد کرد و تیر دیگر به یکی از پاهایش. تیرها هم از اسلحه کلاشنیکف شلیک شده بود.
وقتی برادرزاده شما ماجرا را برای‌تان تعریف کرد و شما به محل حادثه رفتید، کاروان زنده بود؟
بله زنده بود. هنگامی که تیر به پسرم شلیک شد او را سریع به بیمارستان امام خمینی در پیرانشهر رساندند. من مغازه بودم که به من تلفن زدند و خبر دادند. بعد من خودم را به بیمارستان رساندم. آنجا با چشم‌های خودم دیدم که کاروان داشت جان می‌داد. دو ساعت با همان بدن تیرخورده در بیمارستان ماند و بعد هم فوت کرد.
آیا کاروان را به اتاق عمل در بیمارستان برده بودند؟
نه. در بخش سرپایی روی یک تخت خوابیده بود و جان می‌داد.
غیر از شما و اقوام‌تان افراد دیگری در بیمارستان بالای سر کاروان بودند؟
نه. ما جنازه پسرم را بعد از دو ساعت که در بیمارستان بستری بود، تحویل گرفتیم و روز ۳۰ آبان ماه پسرم را دفن کردیم. فقط در مراسمی که در مسجد گرفته بودیم، ماموران به ما هشدار دادند که شعار ندهیم. بعد هم تیراندازی شد و یک نفر هم در مسجد کشته شد.
شخصی که کشته شد از اقوام شما بود؟
نه.
مادر کاروان در چه وضعیتی است؟
اصلا حال خوبی ندارد. هر روز گریه و زاری می‌کند.
حرفی هست که بخواهید بگویید؟
هیچ حرفی ندارم. کار خدا بود، مگر می‌شود کاری کرد یا حرفی زد. این اتفاق را به خدا می‌سپارم.
