همشهری: تیم ملی برای نخستین‌بار با یک برند ایرانی راهی جام‌جهانی می‌شود. این خبر زمانی خوشحال‌کننده بود که نتیجه نهایی کار هم رضایت‌بخش از آب درمی‌آمد.

مراسم رونمایی از لباس تیم ملی برای جام‌جهانی، تفاوت‌های زیادی با نمونه‌های مشابه جهانی‌اش داشت.

مراسم رونمایی از لباس تیم ملی با حاشیه‌های زیادی برگزار شد و مهم‌ترین تفاوت در این مراسم این بود که فقط از «لباس اول» تیم ملی رونمایی شد و شرکت تولیدکننده لباس ایران در جام‌جهانی، اعتقاد چندانی به معرفی لباس دوم نداشت؛ چراکه به باور این شرکت، یکی‌بودن طرح هر دو لباس، ضرورت رونمایی مشترک از آن‌ها را از بین می‌برد.

در این مراسم نه از لباس دوم خبری بود، نه لباس گلر‌ها و نه حتی ست‌های هتلی ملی‌پوشان. وقتی رونمایی از لباس تیم ملی برای جام جهانی تا این اندازه با نسخه‌های مدرن دنیا تفاوت دارد، چرا باید ادعای تولیدکنندگان این لباس را درخصوص کیفیت مشابه با برند‌هایی مثل نایکی و آدیداس باور کنیم؟

یک لباس سفید بسیار ساده با چند طرح کوچک روی آستین‌ها، اوج هنر برند ایرانی طراح لباس تیم ملی بوده است. مدیران این شرکت مدعی هستند که دوربودن عکاس‌ها از لباس، موجب شده طراحی آن ساده به‌نظر برسد. سؤال اینجاست که چرا خود این برند تصویر نزدیک‌تر لباس‌ها را منتشر نمی‌کند و چیز تازه‌ای به هواداران فوتبال نشان نمی‌دهد؟ در این طراحی نه سلیقه خاصی نهفته است و نه هنری دیده می‌شود. کیفیت این لباس‌ها هم در جام‌جهانی خودشان را نشان خواهند داد. ظاهرا کی‌روش فعلا با این شرکت به توافق رسیده و دلیلی برای شورش علیه آن‌ها ندارد. این لباس، اما ایران را در شمار کشور‌هایی با زشت‌ترین لباس‌های جام جهانی قرار می‌دهد.

تیم ملی برای نخستین‌بار با یک برند ایرانی راهی جام‌جهانی می‌شود. این خبر زمانی خوشحال‌کننده بود که نتیجه نهایی کار هم رضایت‌بخش از آب درمی‌آمد. قرار نیست لباس‌های جام‌جهانی بیلبورد‌های تبلیغاتی-فرهنگی باشند، اما واقعا تأثیر حضور یک اسم ایرانی به‌عنوان طراح و تولیدکننده لباس در این دوره از جام برای ایران اصلا احساس می‌شود؟ ایران دقیقا کجای این طرح است که حتی یک نشانه ساده و کوچک از آن روی پیراهن تیم ملی برای مهم‌ترین رقابت فوتبال در دنیا وجود ندارد؟ طرح لباس تیم ملی، فقط از لحاظ شناسنامه‌ای ایرانی شده است، از لحاظ ظاهری، اما این فقط یک لباس نه‌چندان زیبای تمرینی است.