شاید تنها رفتاری که صورت پذیرفت، اعطای کمک هزینه یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومانی برای برخی چهره‌های گزینش شده موسیقی بود که از دید من توهینی بیش به اهالی شریف این عرصه نیست...آقای وزیر، دست‌کم چهار خانواده از اطرافیان موزیسین من در تهران تا امروز، در راهروهای دادگاه خانواده منتظر صدور حکم طلاق خود هستند. چه بسیار اتفاقات مشابهی در سایر حوزه‌های هنر که به‌دلیل شرایط ویژه کشور و بی‌کفایتی مدیران فرهنگی، خانواده‌های زیادی در آستانه از هم پاشیدن قرار دارند. مقایسه کوچکی که اگر قرار باشد بین رفتار کشورهای دیگر با هنرمندان خود در این اوضاع داشته باشیم، بیشتر و بیشتر باید به ضعف عده‌ای از مدیران فرهنگی وطنی پی برد. در فرانسه و آلمان ماهانه سه هزار دلار برای هنرمندان حوزه‌های مختلف هنر اختصاص پیدا کرده و علاوه بر این، بیمه بیکاری و چند کمک هزینه معیشتی به آنها پرداخت می‌شود و همین روال است که باعث شده سیستم فرهنگی و اجتماعی آنها تا این حد پیشرو و تاثیرگذار باشد. از دید شما مقایسه پرداخت‌های وزارت ارشاد، پرداختی‌های گزینشی یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومانی، در شأن هنرمندان ایرانی است!؟»
در آستانه انتخابات، شاهد اتهام‌زنی و توهین‌های باورنکردنی به ریاست جمهوری در رسانه ملی بودیم و سکوت اهالی هنر درباره این رفتار توهین‌آمیز نشان‌دهنده میزان نارضایتی‌ها از دولت است. دولتی که با حمایت همین هنرمندان و اهالی موسیقی تبلیغات انتخاباتی خود را در سراسر کشور رنگ و جلا داد، امروز در شرایط نامناسبی از نظر مقبولیت اجتماعی قرار دارد و متاسفم که بگویم شما بازنده‌های دوران معاصر سیاسی اجتماعی در ایران از نگاه اهالی موسیقی هستید. صحبت پایانی من هم درباره ساختار قانون‌شکن خانه موسیقی است. این مرجع ظاهرا دولتی، هشت سال پیش از من و بسیاری دیگر از اعضای خانه موسیقی که از جمله هنرمندان شریف موسیقی در ایران هستند حدود ۴۰ میلیون تومان دریافت کرده و پس از ۹ سال هیچ گونه پاسخگویی درباره آخر و عاقبت واگذاری آپارتمان‌های تهران نیست و دسترسی به مدیران خانه موسیقی از دسترسی به مدیران ریاست‌جمهوری هم دشوار‌تر شده. خواستار پیگیری این رفتار غیرقانونی هستم.
