امیر قلعه‌نویی سرمربی این روزهای گل‌گهر سیرجان عصبانی است؛ می‌توان این عصبانیت را پای سرنوشت، بدشانسی یا بی‌احتیاطی بازیکنانش گذاشت ولی وقتی پای آمار به میان بیاید، هیچ‌کدام از فاکتورهای فوق لحاظ نمی‌شود و همه به پای این مربی کهنه‌کار نوشته می‌شود. تازه‌ترین بدبیاری که آورده مقابل استقلال است؛ تیمی که برای آن بازی کرده، جام آورده، بازوبند کاپیتانی را به بازویش بسته، روی نیمکت سرمربیگری‌اش نشسته و در این کسوت هم دوباره جام‌آوری داشته است.
با این‌حال، او شنبه‌شب گذشته در سیرجان، در شرایطی که تا ۹۰ دقیقه مقابل استقلال مقاومت کرده بود و بازی را با نتیجه مساوی مدیریت می‌کرد، روی بی‌احتیاطی عجیب بازیکنش، به رقیب پنالتی داد و بازی مساوی‌شده را واگذار کرد؛ آن‌هم در دقیقه ۹۸. شکست برابر استقلال رکورد شکست‌ناپذیری قلعه‌نویی و تیمش در رقابت‌های لیگ برتر را هم از بین برد. با وجود این، اتفاق تلخ‌تر برای قلعه‌نویی ناکامی محض مقابل استقلال است. او حالا چهار سال می‌شود که فرمول برنده‌شدن برابر تیم قدیمی را از یاد برده و از آن بدتر اینکه هر باری که با گل‌گهر روبه‌روی استقلال ایستاده بازنده‌ای بیش نبوده است.
قلعه‌نویی برای پنجمین بازی پیاپی در لیگ از استقلال شکست خورد که این بدترین آمار این مربی مقابل یک تیم در لیگ برتر است. البته در این مدت سرنوشت یک بازی هم با حکم کمیته انضباطی به نفع استقلال به پایان رسید که در آمار لحاظ نشده و در جام حذفی هم استقلال دو بار قلعه‌نویی را در سپاهان و گل‌گهر مغلوب کرد. این اتفاق درحالی رخ داده که هنوز هم امیر قلعه‌نویی عناوین مهمی در لیگ برتر ایران با عنوان سرمربی یدک می‌کشد. او با پنج عنوان قهرمانی که سه‌تایش با استقلال و دوتای آنها با سپاهان بوده، پرافتخارترین مربی تاریخ لیگ برتر تا همین‌جاست.
به غیر از این مورد، قلعه‌نویی اولین مربی تاریخ لیگ برتر ایران است که توانسته از مرز کسب هزار امتیاز به‌عنوان سرمربی در همین لیگ عبور کند. او یک رکورد خاص دیگر هم دارد که مربوط به باشگاه استقلال است: رکورددار بیشترین تعداد بازی مربیگری برای این تیم. قلعه‌نویی ولی هرچه دارد مربوط به گذشته است. این مشکلی آزاردهنده برای ژنرال سابق استقلالی‌هاست.
او درحالی پرافتخارترین مربی تاریخ لیگ برتر فوتبال ایران است که از آخرین قهرمانی‌اش در لیگ ۱۰ سال می‌گذرد. فصل ۹۲-۹۱ بود که امیر، استقلال را قهرمان لیگ برتر ایران کرد. بعد از آن قریب به ۹ سال، هر دو طرف، فقط با حسرت، جام‌آوری بقیه تیم‌ها، خاصه پرسپولیسی‌ها را نگاه کردند ولی برای محوکردن چنین حرکتی، استقلال گوی سبقت را از امیر ربود و جام قهرمانی را فصل گذشته، بعد از ۹ سال، برای یک بار دیگر بالای سر برد. آن قهرمانی برای امیر قلعه‌نویی هم سخت بود. در شرایطی که بسیاری با توجه به جام‌های قبلی استقلال در لیگ برتر که همگی با امیر قلعه‌نویی به دست آمده، فکر می‌کردند در صورت وصال دو طرف، یک قهرمانی دیگر میسر می‌شود ولی آبی‌های تهران، با فرهاد مجیدی، مردی که دست بر قضا چندان رابطه حسنه‌ای هم با قلعه‌نویی ندارد، جام قهرمانی را بالای سر برد. آن جام نشان داد که استقلال برای کسب افتخار نیازی به امیر ندارد ولی مسئله اینجاست که آیا امیر هم می‌تواند برای رسیدن به یک قهرمانی دیگر در فوتبال ایران، اعلام بی‌نیازی از استقلال کند؟ آمار تا به الان عکس آن را نشان داده است.
