به گزارش "ورزش سه"، علیرضا دبیر که روز گذشته مثل مجامع قبلی در انتخابات کمیته ملی المپیک هم خبرساز شد و به هیات اجرایی قبلی کمیته ملی المپیک انتقاد کرد، امروز در نشست خبری در خصوص اتفاقات اخیر و وضعیت کشتی در آستانه اعزام جهانی به صحبت پرداخت.
* از 17 سالگی لباس پوشیدن را بلدم
مقابل همه حاشیه‌ها ایستاده‌ام و نمی‌گذارم کسی به جایم صحبت کند. همه حرف‌ها را خودم می‌زنم تا برای تیم حاشیه نشود. سال ۱۳۹۸ حدود ۵۹ میلیارد این فدراسیون بدهی داشت و با ۳ ماه تعویق حقوق، تیم ۱۱ دنیا بودیم. یادمان نرود چه بوده‌ایم و الان کجا هستیم. افتخار می‌کنم که بگویم حمال کشتی هستم، از این کلمه لذت می‌برم. از ۱۷ سالگی لباس پوشیدن را بلدم اما الان سر پروژه هستم که لباس‌هایم را مسخره می‌کنند.
* چرا توقع دارند من با کت‌وشلوار باشم؟
آدم عملیاتی هستم و باید هم در پروژه‌ها باشم و هم در تمرین کنار بچه‌ها. کنار نونهالان لخت می‌شوم و روی تشک هستم. چرا توقع دارند من با کت‌وشلوار باشم؟ پاهایم از فشار در کشتی پرانتزی شده و شلوارها حالت می‌گیرند اما شلوار ۶جیب گشاد است و چیزی نشان نمی‌دهد. من هم مثل حمید سوریان باید پاهایم را عمل کنم. فعلا ماله‌کشی می‌کنم البته بچه جنوب‌شهر هستم و این چیزها را دوست هم دارم.
* التماس می کردیم در باشگاهها را باز کنید
وقتی کار نکنی، می‌توانی حرف بزنی؟! نه. در نوجوانان فرنگی گفته بودم اثر کرونا را می‌بینید؛ سال ۹۸ کشتی را با زیر ۳۰ هزار کارت ملی تحویل گرفتیم اما الان باشگاه‌ها شلوغ شده؛ اگر چه به کرونا هم خوردیم اما بالغ بر ۲۷۰، ۲۸۰ هزار کشتی‌گیر داریم و کلی باشگاه اضافه شده که در استان‌ها گرفته‌ایم. می‌خواهیم طرح توسعه را پیش ببریم و تیم پایش دارد ایرادهایش را می‌گیرد. قطعاً ما هم در برنامه اشتباهاتی داریم البته جلو هم هستیم. آمریکایی‌ها باشگاه‌شان باز بود اما ما التماس می‌کردیم باشگاه‌ها را باز کنید. در هر رده‌ای رفتیم اول شدیم اما به‌جز نوجوانان فرنگی و گاف آسیایی، به لطف خدا نتیجه گرفتیم.
* مردم با کشتی حالشان خوب است
همه باخت‌ها برای من، بردها برای همه. همین که کشتی حالش خوب است، همه حرف می‌زنند. مردم با کشتی حال‌شان خوب است و این برایم اهمیت دارد. باشگاه اکبر فلاح و منصور برزگر شلوغ است و من لذت می‌برم. از تمرین دادن فلاح که الگویم هست، لذت می‌برم یا منصورخان. هدف‌مان در فدراسیون این است که مردم به کشتی افتخار کنند. حس مردم ما به کشتی یعنی حس کره به تکواندو، آمریکا به بسکتبال و برزیل به فوتبال. این ورزش بومی، ملی و مذهبی ماست.

* زخم‌های کشتی را می‌بینم
همه با کشتی خاطره داریم. فوتبال البته بحث جهانی است و فرق دارد، مثلا به اسپانیا باختیم می‌دانستیم از ما جلوتر است اما در کشتی این‌شکلی نیست چون مالک کشتی هستیم. اگر دستشویی را درست بشوییم بهتر از مسئولی است که کارش را درست انجام ندهد. اگر داغ می‌کنم و حرف می‌زنم، چون زخم‌های کشتی را می‌بینم و با بچه‌ها تب می‌کنم. ۲۵ ساله بودم که از کشتی رفتم و زخم کشتی کشیده‌ام. کشتی‌گیر رده ۴ تیم ملی در فدراسیون مجانی عمل شده چون مرا آن موقع ول کرده‌ بودند.
* ادبیاتم تند است و در کشتی تندتر می‌شوم
وقتی غیرکارشناس‌ها در وزارت‌خانه علیه کشتی حرف می‌زنند، دردم می‌آید. صبح گرایی‌ها را خودم از خواب بیدار کردم و چایی خوردیم؛ این‌ها را بلدم و می‌دانم. مسئولین به بچه‌ها وعده می‌دهند و پی‌گیر نمی‌شوند، این درد من است. چه فکری در شهرستان‌ها برای بچه‌ها می‌کنند؟! مسئول غیرکارشناس وقتی حرف بزند، من به‌هم می‌ریزم و شاید عبارتی را با بی‌دقتی گفته‌ام و تن صحبت‌هایم بلند است. در اندازه بی‌احترامی به کسی نیستم اما ادبیاتم تند است و در کشتی تندتر می‌شوم.
در هیات اجرایی کمیته به من می‌گفتند بچه پررو!
این وظیفه من است که برای حق کشتی بجنگم، آمده‌ام هزینه بشوم تا کشتی بالا برود. در هیات اجرایی کمیته به من می‌گفتند بچه پررو، من کی برای خودم چیزی خواستم؟! به هر کی برای خودم رو بزنم انجام نمی‌شود اما به خدا و اهل‌بیت می‌گویم. برای جنگیدن آمده‌ام و از حق همه باید دفاع بکنم. ۶۷ درصد مدال‌های المپیک برای کشتی است و تازه مدیریت خوبی نشده که این هستیم. چرا امیر خادم، عباس جدیدی یا رضا یزدانی یا اکبر فلاح نباید طلای المپیک داشته باشند؟! این‌ها باید در اردوها طلایی می‌شدند. همه ۲ ساعت تمرین روزانه را می‌بینند اما ۲۲ ساعت دیگر مهم‌تر است. باید خوب بخورد، خوب بخوابد، خوب تفریح کند که ۲ ساعت تمرین خوبی بکند.
باید به خاطر روز کشتی خواننده دعوت می کردم؟!

فرق من با پولادگر این است. کسی این ۲۲ ساعت را ندیده. درد من این است. ۵ شهریورماه تولد آقاتختی کار خوبی شده و به روز ملی کشتی تبدیل شده. با ۲ تا طبل و این‌ها که خودمان را مطرح کنیم، تختی گنده شده؟! دیروز بالای ۱۵۰ شهر ما مسابقه کشتی داشتند و باید این شکلی باشد. در تهران خواننده دعوت کنم و این چیزها، درست نیست. کشتی باید در همه ایران بسط پیدا کند. کشتی برود بالا، همه بالا هستیم. تختی افتخار ماست؛ صالحی‌امیری پول نمی‌داد اما می‌گفت کشتی از ورزش ما بزرگ‌تر است و جزوی از فرهنگ ماست.
ادامه دارد...