غلامعلی حداد عادل در سخنانی گفت: هر کس شنید جایزه ادبی محمود افشار امسال به هوشنگ ابتهاج تعلق گرفته است حسن انتخاب تولیت و شورای تولیت را تحسین کرد. دوست قدیمی بنده جناب محقق داماد از من خواستند که من هم در این مجلس صحبت کنم و از این رو نکاتی را عرض می کنم.

حداد عادل ادامه داد: من آشنایی ۵۰ ساله با شعر سایه دارم. یک نکته این که سایه هم در شعر کهن و هم در شعر نو استاد است و اندک شاعرانی هستند که توانایی خود را در هر دو سبک به اثبات رسانده باشند. یکی از دغدغه های نوپردازان و کهن سرایان همیشه بر این بود که نوپردازان کهنسرایان را قادر به شیوه نو نمی دانستند و به عکس. امثال سایه این دعوا را با وجود خود خاتمه دادند. در بین نسل شاعران بعد از نیما دو سه نفر این توانایی را دارند که ابتهاج، اخوان ثالث و شفیعی کدکنی از این دست هستند.
وی با اشاره به نظر اخوان ثالث در مورد سایه گفت: اخوان در مقاله ای که ۶۰ سال پیش در مورد شعر سایه نوشته است می گوید: یکی از خصیصه های شعر سایه زیبایی و سلامت و خوش آهنگی و به جا نشاندن الفاظ است. اخوان در این مقاله به بعضی سهل انگاری هایی که نوپردازان داشتند اشاره می کند و می گوید من در شعر سایه چنین مسامحه هایی سراغ ندارم. این داوری به سبک اخوان ثالث است.

رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در ادامه اظهار کرد: استاد شفیعی کدکنی برای تشخیص شعر خوب از شعر بد یک ملاک دارد. ایشان می گوید، شعر خوب شعری است که در حافظه مردم می ماند. ممکن است کسی با ذکر یک استثنا در این ملاک و معیار خدشه کند، من می گویم اگر آن استثناها این معیارها را از درجه برهان اندکی پایین بیاورد اما حداقل قرینه قویی است. شاعر توانا شعرش می ماند و خوانده می شود. این معیار در شعر سایه منطبق است.

حداد عادل در ادامه بیان کرد: از جوانی هم شعرهای نو سایه را حفظ می کردیم مثل : «بسترم صدف خالی یک تنهایی است و تو چون مروارید گردن آویز کسان دگری»،و هم شعرهای کهن او مثل« نشود فاش کسی آنچه میان من و توست»، آنقدر این شعرها پسندیده بود که ما در یک انتخابات آن را شعار انتخاباتی خود کردیم: «روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید»
وی ادامه داد: شعر سایه شعر ۷۰ سال حوادث سیاسی و اجتماعی کشور ما از دیدگاه اوست. من باید آرزوی عمری طولانی برای استاد سایه بکنم. شعر سایه شعر دهه های ۲۰-۹۰ است. شعر او دماسنج حوادث سیاسی است و می شود منحنی احوال او را در این حوادث مانند امواج سینوسی ترسیم کرد. تمام شعرهای او شناسنامه دارد عناوین و تاریخ شعرها بخشی از شناسنامه های آنها است نکته مهم این است که سایه در اشعار کهن خود در تمام شعرها تخلص خود را می آورد. من شاعر بزرگ معاصر دیگری ندیدم که مثل قدما مقید به تخلص باشد اما سایه حتما این مهر خوشموسیقی خود را در شعرهایش می گذارد. حداد عادل افزود: شعر سایه شعر دین و امید است اما همه جا امید در دین می چربد و کم اتفاق می افتد که سایه به صورت مطلق از ناامیدی حرف بزند.
حداد عادل با اشاره به ویژگی دیگری از شعر هوشنگ ابتهاج گفت: در شعر سایه تاثیر حافظ را زیاد می بینیم . سایه خود می گوید که با حافظ چه انسی داشته است او در جایی گفته است تا یکی دو سال بعد از انقلاب عادت داشته ام هر شب قبل از خواب چند غزل حافظ را زمزمه کنم. این انس سایه با حافظ است. تاثیر اشعار حافظ، سعدی، مولانا و حتی شهریار را می توان در شعر او دید. بعضی در تعریف غزل گفته اند شعری است که پاشان و پریشان است یعنی ابیاتش با هم بی ارتباط هستند اما غزلیات سایه هر کدام یک تابلو و نقطه مقابل از هم گسیختگی غزل در سبک هندی هستند. ما در سال های قبل از انقلاب از سایه شعرهایی دیدیم که خلاف تصور ما از سایه بود؛ شعرهای عرفانی! و جالب است سایه این اشعار را در حد فاصل ۵-۶ سال سروده است.