به گزارش تلگراف، این روبات که «مورتی» نام گرفته مجهز به الگوریتمی مشابه سیستم عصبی مرکزی است و به جای پیروی از یک برنامه پیچیده، بهطور خودکار عمل کرده و اشتباهاتش هنگام راه رفتن را اصلاح میکند. این روبات با ارزیابی مداوم بازخورد حسگرهایی که به آن نشان میدهد پاهایش را درست روی زمین قرار میدهد یا خیر و همچنین با رصد توازن کلی و انعطافپذیری حرکات، راه رفتن را آموخته است. اگر روبات زمین بخورد، الگوریتم یادگیری تغییراتی مثلا در میزان فاصله پاها هنگام راه رفتن، سرعت حرکت پاها و مدت زمان قرار داشتن پاها روی زمین انجام میدهد. مورتی هنگامی که روی تردمیل قرار گرفت، ابتدا زمین خورد و لغزید اما در نهایت یاد گرفت چطور سرپا بایستد. روبات ۴ پا پس از یک ساعت راه رفتن را آموخت.
فلیکس روپرت از انستیتو مکس پلانک سیستمهای هوشمند در اشتوتگارت ادعا میکند شیوه انتقال قابلیت راه رفتن هوشمند به روبات شبیه عملکرد سیستم عصبی مرکزی است که به نوزادان حیوانات میآموزد چگونه راه بروند. او در این باره میگوید: هنگامی که حیوانی متولد میشود با کمک ماهیچهها و تاندونها راه میرود، اما حیوان نمیداند چگونه پاهایش را کنترل کند و بهطور درست راه برود. تا زمانیکه این حیوانات بتوانند از مهاجمان بگریزند، برای راه رفتن مجبور هستند به واکنشهای غیرارادی اتکا کنند که از افتادن آنها جلوگیری میکند. در تحقیق ما رایانه سیگنالهایی برای کنترل موتور پاها تولید میکند و روبات راه میرود و زمین میخورد. تا زمانی که روبات بتواند به خوبی و بدون افتادن راه برود، الگوریتم یادگیری شیوه راه رفتن را تغییر میدهد. تحقیق مذکور در ژورنال «نیچر ماشین اینتلیجنس» منتشر شده است.
