به گزارش خبرنگار مهر، دستان خشن و پینه بسته پیرمرد هنرمند مهریزی به سرعت ترکه‌های بادام کوهی را از میان هم عبور می‌دهد و کم‌کم ظرفی زیبا شکل می‌گیرد که حاصل ذوق و خلاقیت اوست.
غلامحسین زارع بیدکی با ۹۲ سال سن، با کمک پسرش محمود و گاه همکاری نوه‌هایش به کوه‌های دام گاهان، آدوروشک، «تنگ پَس پَسوُک» و … می‌رود تا با جمع آوری ترکه‌های انجیر و بادام کوهی، هنر رو به افول ترکه بافی را زنده نگاه دارد.
او که پدر شهید ابوالقاسم زارع بیدکی است در منطقه بیدک مهریز ساکن است و با وجود اینکه در اثر برخورد ترکه با چشمانش بینایی خود را تقریباً از دست داده، هنوز هم با شوق و علاقه‌ای مثال‌زدنی به ترکه بافی مشغول است و همسرش مشوق اصلی او در مسیر زنده نگاه داشتن این هنر اصیل است.
این پیرمرد خوش ذوق، یکی از مشکلات موجود در مسیر ادامه حیات این هنر را ممنوعیت برداشت ترکه های بادام و انجیر توسط محیط زیست اعلام کرده و می‌گوید: عده‌ای نابلد، شاخه‌های اصلی درختان را می‌برند و سبب از بین رفتن درخت می‌شوند اما افراد حرفه‌ای، شاخه‌هایی را برداشت می‌کنند که نه تنها هیچ آسیبی به درخت نمی‌زند بلکه سبب انبوه‌تر شدن آن نیز می‌شوند.
