مرگبارترین بیماری همه گیر تاریخ، مرگ سیاه بود؛ طاعونی که اروپا، خاورمیانه و شمال آفریقا را بین سال های ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۳ میلادی ویران کرد. این بیماری در جایی که رخ داد، ۶۰ درصد از جمعیت را کشت. حتی پس از عبور از اولین موج فوق‌العاده کشنده، طاعون محلی برای حدود ۵۰۰ سال ادامه یافت و این بیماری هنوز از جوندگان گهگاه به مردم سرایت می‌کند. به گزارش اقتصاد آنلاین، منشا مرگ سیاه در سال ۲۰۱۲، زمانی که تیم کوی یوجون در مؤسسه میکروبیولوژی و اپیدمیولوژی پکن، ژنوم های Yersinia pestis، باکتری طاعون را که از پنج کشور جمع آوری شده بود، توالی یابی کرد. نتایج دکتر کوی حاکی از آن بود که چهار دودمان این ویروس به سرعت در طی یک سلسله بزرگ تکاملی پدیدار شده اند. محاسبات بر اساس سرعت تخمینی تکامل آنها را به این نتیجه رساند که این به اصطلاح چند تومی بین سالهای ۱۱۴۲ و ۱۳۳۹ اتفاق افتاده است. مقاله ای که این هفته در نیچر توسط تیمی به سرپرستی ماریا اسپیرو از دانشگاه توبینگن آلمان منتشر شد، بر اساس کار دکتر کوی است. این مقاله ادعا می‌کند که اجداد هر چهار یک از این تکامل‌ها در بخشی از قرقیزستان امروزی تا سال ۱۳۳۸ وجود داشته است. این امر نشان می‌دهد که سلسله تنوعی که او مشاهده کرد، پیش‌روی مستقیمی برای فوران ویرانگر طاعون بود. دکتر اسپیرو و همکارانش با تجزیه و تحلیل نمونه‌هایی از دو قبرستان در کنار دریاچه ایسیک کول، در نزدیکی مرز قزاقستان، به این نتیجه رسیدند که سنگ قبرهای اینجا که به طور نامتناسبی با تاریخ‌های مربوط به سال‌های ۱۳۳۸ و ۱۳۳۹ شمسی مشخص شده‌اند، برای دهه‌ها توجه علمای طاعون را به خود جلب کرده‌اند، هم به دلیل میزان بالای مرگ و میر در آنها و هم به دلیل استفاده از سنگ‌نبشته‌ها از یک طاعون بی‌نام به عنوان عامل مرگ.