به گزارش خبرگزاری فارس از آباده، رهبر معظم انقلاب در ابتدای امسال، در کنار تاکید بر تولید در شعار سال بعد از چند سال متمادی، کلمه دانش‌بنیان را نیز در شعار سال ۱۴۰۱ آوردند.

شرکت‌های دانش‌بنیان که اکثرا توسط جوان‌های نخبه کشور اداره می‌شود، در سال‌های قبل به علت کم‌توجهی به آنان با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کرده‌اند، نه گفتن‌های زیادی شنیده‌ اما کم نیاوردند، بی‌توجهی و بی‌سلیقه‌گی‌های زیادی از مسئولین دیده‌اند اما باز طعم شیرین خدمت به کشور خود را با هیچ‌چیز عوض نکرده‌اند.

وقتی پای حرف آن‌ها مینشینی آنوقت متوجه میشوی که چقدر دغدغه این میهن را دارند، چه طرح‌های زیبایی که صرفه‌جویی ‌های کلان اقتصادی، خودکفایی و... نتیجه هرکدام از آن‌هاست، آن‌ها فقط یک انتظار از مسئولین دارند، آن هم اعتماد است.

به سراغ یکی از جوانان نخبه شهرستان آباده رفتیم، جوانی که تجربه فعالیت در کشور ارمنستان را دارد، اما باز خدمت به کشور خود را در کنار همه بی مهری‌ها ترجیح می‌دهد.

در ابتدا از او خواستم خود را معرفی کند.

مجید نبئی هستم، متولد شهرستان آباده، تحصیلاتم را در رشته فناوری اطلاعات گذراندم و از سال 92 با توجه به تحصیلات در زمینه برنامه نویسی کامپیوتر به فعالیت های پژوهشی و علمی علاقه‌مند شدم.

در زمینه‌ ارائه خدمات پژوهشی، تولید محصول الکترونیکی و انجام پروژه های مشترک با چند شرکت دانش بنیان و سابقه انجام پروژه در کشور ارمنستان را دارم.

از فعالیت‌های ابتدایی وی در حوزه پژوهشی و علمی و موانع سر راهش سوال کردم.

او توضیح اد: در سال94 در مرکز رشد واحدهای فناور زیر نظر پارک علم و فناوری استان فارس با انجام چندین پروژه کار خود را آغاز کردیم و تنها در یک جلسه نیم ساعته توانستیم تیم سنجش بازار محصول در پارک علم و فناوری شیراز را با یک محصول قانع کنیم و از هسته فناورانه به یک شرکت مستقر تبدیل شدیم، چندین پروژه را به انجام رساندیم و همکاری‌هایی را هم با سایر شرکت‌ها داشتیم.

نبئی ادامه داد: البته موانع زیادی هم بر سر راهمان بود، موانعی مثل نداشتن سرمایه در گردش، بروکراسی اداری برای گرفتن مجوزها، نداشتن پشتوانه مالی برای گرفتن وام و نداشتن وثیقه که کار ما را سخت کرده بود.

او افزود: در پارک علم و فناوری محدودیت هایی چون محدودیت ساعت کاری، جابجا شدن ساختمان مرکز رشد، اجبار حضور شرکت در محل پارک و بروکراسی‌های اداری زمان ما را می‌گرفت.

بخاطر مشکلات مالی مجبور شدیم شرکت مستقر در پارک را تعطیل کنیم لذا برای پرداخت اقساط وام به شغل تعمیر و سرویس آسانسور در شیراز ورود کردم و همزمان کارهای پژوهشی و تحقیقات خود را نیز ادامه دادم.

از فعالیت مجید نبئی در ارمنستان پرسیدم و چه شد که دوباره به ایران بازگشت؟

بعد از 4 سال و نیم کار در مجموعه هتلی در شیراز، برای اجرای پروژه در کشور همسایه ارمنستان، به آنجا سفر کردم، ارمنستان محل خوبی برای ارائه خدمات و محصول شرکت‌های ایرانی است، ما حتی توانایی انجام پروژه های خود را در کشور های عراق، افغانستان، سوریه، یمن، لبنان، تاجیکستان و روسیه داریم.

این نخبه ادامه داد: در نمایشگاه اکسپو ارمنستان که در زمان حضور بنده در ارمنستان دائر شده بود تقریبا هیچ محصول دانش بنیانی در حوزه الکترونیک از هیچ کشوری نبود، این خلاء اساسی و یک محیط بدون رقیب برای شرکت‌های ایرانی و مایه تاسف است.

وی ادامه داد: جهت ادامه حضور من در ارمنستان، هم فضا بسیار آماده بود و هم شرایط سرمایه‌گذاری، اما ترجیح دادم زیر پرچم ایران کار کنم، آرزو دارم که کشورم در همه زمینه های علمی اقتصادی و نظامی به پیشرفت کامل برسد و این با تلاش همه ما امکان‌پذیر خواهد بود.

در خصوص طرح‌هایی که در ذهن دارد و بر روی آن‌ها تحقیق کرده است پرسیدم.

او پاسخ داد: در حال حاضر مدیر عامل شرکت برنا دانش هستم که چندین  موضوع و طرح را  که در زمینه پیشرفت کشور عزیزمان است معرفی می کنم، تمامی مستندات و شواهد موضوع نیز در دسترس است و در صورت لزوم قادر به ارائه می باشم.

نبئی گفت: اولین طرحی که داریم، طرح مورد نیاز فعلی کشور، طرح سیستم جایگزین کارت ملی است که چندین ماه در حال کار و تحقیق و پژوهش در مورد آن هستیم که همه استانداردها،  آینده‌نگری و تحریم‌پذیری طرح را به‌طور کامل در نظر گرفته‌ایم.

این طرح با پروتکل NFC جایگزین کارت های شناسایی، کارت سوخت و کارت گواهینامه می شود و هزینه آنها را تا یک دهم کمتر می کند.

وی ادامه داد: همانطور که می دانید ما در زمینه چیپ کارت‌های شناسایی تحریم هستیم و هزینه چیپ آن حتی در صورت تحریم نبودن بسیار برای ما گران است، در زمان فعلی هر چیپ کارت ملی حدود 9 دلار است که در صورت نبودن تحریم و توانایی خرید 200 هزارتومان هر چیپ کارت شناسایی قیمت دارد.

او اظهار داشت: اما سیستمی که ما جایگزین خواهیم کرد علاوه بر اینکه قابل تحریم کردن نیست، نمونه منحصر به فرد در سطح بالاتر از تکنولوژی فعلی است و هزینه ها را هم تقریبا به یک دهم قیمت فعلی کاهش می‌دهد.

همانطور که می دانید همه تلفن های همراه جدید پروتکل NFC دارند و در آینده نیز همه تلفن های همراه این تکنولوژی را پشتیبانی می کنند، در بعضی از کشورها نیز همین الان به‌صورت آزمایشی از چیپ های زیر پوستی NFC  برای شناسایی استفاده می کنند، چرا ما باید در این تکنولوژی عقب بمانیم.

این دانشجوی کارافرین افزود: در زمان فعلی که همه تلفن همراه دارای NFC نیستند، می توانیم برای کسانی از تگ‌های جایگزین استفاده کنیم که در هرصورت واقعا هزینه را کم می کند.

بنده این طرح را در سایت ثبت احوال هم ثبت کردم اما کسی پیگیری نکرد و هیچ خبری نشد.

او افزود: دومین طرح ما این بود که، در ماه‌های پایانی سال 1400 خاکی وارد استان فارس شد که از معادن دریایی استخراج شده بود و مقدار چند هزار تن از آن در انباری نگهداری م یشد، این خاک که آزمایش نمونه آن هم موجود است شامل تقریبا 60 درصد آهن مگنتیک و 8 درصد تیتانیوم بود و بنا به گفته استادان حوزه مواد و شیمی این خاک ارزش تحقیق و پژوهش بالایی دارد، از جمله آن استادان، استاد محبی از مهندسین فعال در حوزه معدن است که این خاک را واقعا با ارزش می داند.

وی تاکید کرد: به دلیل مشکلات مالی مالکان این مواد غنی، که هزینه انبار آن را نداشتند، مجبور شدند مقداری از این خاک غنی را به عنوان کود به شرکت دیگری بدهند که بتوانند بدهی‌های خود را پرداخت کنند، در همین حین بنده با بسیج مهندسین صحبت کردم و نمونه آن خاک را هم برایشان بردم اما اتفاقی رخ نداد. 

نبئی افزود: به سازمان صنعت و معدن هم مراجعه کردیم و پاسخی نگرفتیم، حتی مقداری از نمونه را با برگه آزمایش به ساختمان صنایع الکترونیک شیراز بردیم و بعد از کلی التماس و خواهش به ما گفتند نمونه را در کنار درب ورودی تحویل بدهید و بروید‌.

ما نمونه را به نگهبان درب ورودی تحویل دادیم و بعد از چند روز از درب ورودی به ما تماس گرفتند و گفتند هیچکس نیامده نمونه مواد شما را بگیرد.

وی افزودک حالا به لطف مسئولان این مواد با ارزش که حداقل می تواند به عنوان چندین کاربرد نظامی و صنعتی مورد استفاده قرار گیرد به عنوان کود پای درخت ریخته می‌شود و این یعنی نابود کردن سرمایه ملت ایران!

باز هم تاکید می کنم که همه مستندات و شواهد موجود است و کسی نمی‌تواند آن را رد کند.

وی درباره سومین طرحش گفت: با مطالعه چندماهه در مورد محصولات و کمبودها در حوزه های علمی و فناوری به این نتیجه رسیدیم که قطعات و تجهیزاتی که به دلیل تحریم ها در کشور ما به صورت گران قیمت به دست ما می رسد، خیلی از آن‌ها یا جایگزین‌های خیلی خوبی در داخل و خارج از کشور دارند و یا قابل جایگزینی با ترکیب چند محصول دیگر تولید داخل هستند اما کسی نیست که بازار علم و پژوهش و دانش را ساماندهی کند تا این باعث خروج ارز از کشور و عدم ثبات نشود.

نبئی ادامه داد: در خیلی از موارد محصولاتی که برای ما تحریم است برای خرید آن‌ها جایگزین های خیلی خوبی داریم که حتی با هزینه کمتر و کیفیت های مشابه و خدمات پس از فروش داخل کشور و خارج از کشور قابل دسترسی‌اند، اما بخاطر کمبودهایی در حوزه علم و پژوهش و هم‌افزایی دستگاه‌ها برای جهش علمی همیشه یک جای کار می لنگد و همیشه برند ها بازار را قبضه می کنند.

در اخر از وضعیت فعلی مراکز علم و فناوری و انتظاراتی که از مسئولین دارد از او پرسیدم.

وی در این باره اظهار داشت: مراکز علم و فناوری ابتدا بایستی الگو آفرینی کنند و راه و مسیر شرکت ها را در تولید ارائه خدمات و دانش افزایی بیشتر هموار کنند، تجهیزات زیادی را می توانم مثال بزنم که با یک دهم قیمت فعلی می توانند جایگزین شوند اما آماده سازی و پیاده سازی آنها دانش فنی بیشتری می خواهد.

نبئی تاکید کرد: اگر مسئولین ما در این زمینه‌ها پیگیر نباشند، آن موقع یکی از شرکت‌های دانش بنیان و یا چندین شرکت باید این مسئولیت را قبول کنند که فقط کارش ترسیم الگوی علمی در همه زمینه ها باشد، خصوصا در زمینه الکترونیک که زیرساخت اساسی خیلی از فناوری هاست.

او افزود: محصولاتی هستند که می توانند کارهای پژوهشی را زیر و رو کنند و حتی کسی از وجود چنین محصولات و تکنولوژی در ایران خبر ندارد؛ لذا از مسئولان و دلسوزان نظام خاضعانه می‌خواهم که نگذارید جوانان و پژوهشگران و محققین نامید شوند، ما آماده فدا شدن در همه زمینه‌ها و در حد توانایی خود برای پیشرفت کشور هستیم.

گفتگو از: علی محمد خادم حسینی

انتهای پیام/ن