به گزارش سرویس ورزشی خبرگزاری صدا و سیما، بیست و چهارمین دوره بازی‌های المپیک ناشنوایان از ۱۱ تا ۲۵ اردیبهشت به میزبانی شهر «کاشیاس دوسول» برزیل برگزار شد و کاروان صدای ایران با شعار «موفقیت در سکوت» که با ۱۴۰ نفر در رشته‌های فوتبال، والیبال ساحلی، جودو، کشتی آزاد و فرنگی، دوومیدانی، تیراندازی (مردان و زنان)، کاراته (مردان و زنان) و تکواندو (مردان و زنان) در این بازی‌ها شرکت کرد، با چهار پله صعود نسبت به دوره قبل این بازی ها، با کسب ۱۴ مدال طلا، ۱۲ نقره و ۱۴ برنز در جدول رده بندی پایانی رتبه سوم را بدست آورد.

ایران در دوره گذشته بازی‌های المپیک ناشنوایان در «سامسون» ترکیه با تعداد بیشتری شرکت کننده عنوان هفتم را کسب کرده بود.

رتبه پیش بینی نشده
فدراسیون ناشنوایان پیش از این پیش بینی رتبه چهارم المپیک را کرده بود، اما غیبت روسیه و انصراف ژاپن در اواسط بازی‌ها در نهایت به سود ایران شد و کاروان ورزش کشورمان در جایگاه سوم قرار گرفت، اما برزیلِ میزبان با بیشترین شرکت کننده، فقط ۶ مدال برنز از المپیک ناشنوایان کسب کرد. البته که در هنگام بازگشت گروه آخر کاروان ایران هیچ یک از مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک از آن‌ها استقبال نکردند.

کرونا در اردوی ژاپن
شیوع کرونا و مبتلا شدن ۱۲ عضو کاروان ژاپن باعث شد تا آن‌ها از حضور در ادامه مسابقات انصراف دهند و در اواسط بازی‌ها به کشورشان بازگردند.

برزیل چطور میزبانی بود؟
برگزاری این بازی‌ها در شهر نه چندان مشهور و بزرگ کاشیاس دوسول در برزیل، نکات جالب توجهی داشت از جمله آنکه رئیس برزیلی کمیته بین المللی ورزش‌های ناشنوایان یکی از دلایل اعطای میزبانی به این شهر بود.

با وجود آنکه برزیل در سال‌های گذشته میزبانی‌های بزرگی، چون رقابت‌های جام جهانی ۲۰۱۴ و بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ ریو را برعهده داشت، انتظار می‌رفت تا برای برگزاری بازی‌های المپیک ناشنوایان در این کشور نیز از این تجربیات استفاده شود، با این حال اکثر شرکت کنندگان؛ برگزاری المپیک ناشنوایان را ضعیف توصیف کردند، از جمله علی رغبتی، سرپرست کاروان ورزش ایران و سرپرست تیم ترکیه.

در این المپیک دهکده‌ای برای ورزشکاران تعبیه نشده بود و هر یک از تیم‌ها در هتل مورد نظر خود اسکان یافتند و با حضور در مرکز بازی‌ها به سالن‌های برگزاری مسابقات اعزام می‌شدند. با این حال شرکت کنندگان به سیستم حمل و نقل، پذیرایی و بخصوص نحوه اجرای مسابقات اعتراض داشتند.

همچنین مراسم ساده افتتاحیه بازی‌ها در سالن بسکتبال پیش بینی شده بود که برگزاری طولانی مدت آن شرکت کنندگان را خسته کرد.

به گفته شهردار کاشیاس دوسول؛ ساکنان این شهر اصلیت ایتالیایی دارند و با وجود زبان پرتغالی مورد استفاده آن ها، ولنتیر‌ها یا راهنمایان بازی‌های المپیک آشنایی با زبان انگلیسی نداشتند و عمدتا از افرادی انتخاب شده بودند که به زبان اشاره ناشنوایان مسلط بودند.

سرمای پیش بینی نشده
شهر پنج هزار نفری کاشیاس دوسول که جمعیت آن با روستا‌های اطراف به پانصد هزار نفر می‌رسد، فاقد سوخت فسیلی است و عمده سوخت مصرفی ساکنان این شهر با برق و چوب درختان تامین می‌شود.

بازی‌های المپیک ناشنوایان در برزیل با دومین فصل پاییز در این کشور و پیش بینی شرایط جوی متعادل در کاشیاس دوسول همزمان شد، اما بارندگی‌های شدید و موج سرما در این شهر برگزارکنندگان این بازی‌ها را غافلگیر کرد و باعث نارضایتی اکثر تیم‌ها شد، به طوریکه سالن‌های برگزاری مسابقات به لحاظ سیستم گرمایشی نامناسب بود.

مسابقات کاراته، تکواندو و کشتی المپیک در یک سالن پیش بینی شده بود که سردترین سالن رقابت‌ها لقب گرفت و صدای ورزشکاران را درآورد، به طوریکه ورزشکاران از جمله ایرانی‌ها برای فرار از سرما از پتو استفاده کردند. سالن‌های تیراندازی و جودو نیز با همین مشکل روبرو بود، اما بارش‌های شدید در کاشیاس دوسول، برگزاری مسابقات والیبال ساحلی را به سالن کشاند و رقابت‌های فوتبال نیز با تغییر ساعت روبرو شد. بازی تیم‌های ایران و هلند از مرحله مقدماتی مسابقات از جمله بازی‌هایی بود که با چهار ساعت تاخیر و باز هم زیر بارش شدید باران برگزار شد.

اعتراضی که رسیدگی نشد
تیم ملی فوتبال ایران، امید زیادی برای کسب عنوان قهرمانی در المپیک ناشنوایان داشت، اما در مرحله یک چهارم نهایی با شکست ۲ بر یک مقابل فرانسه نتوانست به مراحل بالاتر صعود کند. پس از پایان این بازی مسئولان تیم ایران که نسبت به شنوایی برخی بازیکنان فرانسه مشکوک بودند، با پرداخت مبلغی به کمیته برگزاری بازی‌ها از سه فوتبالیست فرانسه شکایت کردند. پس از آن قرار بود نتیجه این شکایت تا پایان همان روز و یا در نهایت صبح روز بعد با انجام آزمایش شنوایی سنجی اعلام شود، اما به این اعتراض رسیدگی نشد تا ملی پوشان ایران بعد از بلاتکلیفی مجبور شوند برای کسب عنوان پنجمی مقابل سنگال به میدان بروند.

مشکلات مسابقات کاراته
یکی از سالن‌های برگزاری مسابقات مخصوص سه رشته کاراته، تکواندو و کشتی تعبیه شده بود که کاراته کا‌ها نخستین ورزشکارانی بودند که در این سالن به رقابت پرداختند، اما برگزاری ضعیف مسابقات و نبود سیستم ویدئوچک برای مسابقات، حق اعتراض و بازبینی را از تیم‌ها گرفته بود. در پایان روز نخست رقابت‌ها با وجود معطلی چند ساعته، مراسم توزیع مدال برگزار نشد، چون جایگاه ویژه مراسم ساخته نشده بود، ضمن آنکه تاتامی پهن شده در سالن، مخصوص مسابقات کاراته نبود.

تصادفی که ختم به خیر شد
هتل کاروان ورزش ایران برای شرکت در بازی‌های المپیک ناشنوایان، در شهر کوچک «فلورس» در چند کیلومتری شهر کاشیاس دوسول محل برگزاری بازی‌ها قرار داشت که ورزشکاران ایران برای رفت و آمد در آن بین ۲۰ تا ۴۰ دقیقه زمان صرف می‌کردند که این زمان به شرایط جوی و بارندگی‌ها بستگی داشت. صبح روز اول مسابقات کاراته، تصادف جاده‌ای چندین اتومبیل باعث شد تا اتوبوس تیم ملی کاراته ایران زمان زیادی در مسیر عزیمت به مرکز بازی‌ها معطل شود که سرانجام این مشکل با دخالت اعضای کادر فنی تیم ملی برطرف شد.

کاراته، راه ورود به جدول مدالی
بازی‌های المپیک ناشنوایان با حضور ۸۰ کشور در کاشیاس دوسول برگزار شد که بیشترین کشور‌های شرکت کننده در رشته کاراته با ۳۷ کشور بود و ۱۳ کشور هم در آن صاحب مدال شدند.

به گفته مجید صافی، سرمربی تیم ملی کاراته ایران؛ «اکثر تیم‌های شرکت کننده در مسابقات کاراته، با مدال آوری در آن توانستند کشور خود را در جدول مدالی قرار دهند که الجزایر، آرژانتین، یونان و حتی ژاپن که در بخش ناشنوایان تا به حال مدالی نداشت، در این دوره صاحب مدال طلا و نقره شد.»

کار پسندیده بازیکن تیم ملی فوتبال
علی زینل وند، بازیکن تیم ملی فوتبال ایران کیف پر از پولی را در مسابقات پیدا کرد که با تحویل آن به برگزارکنندگان بازی‌ها موجب تحسین آن‌ها شد. این کیف متعلق به یک ورزشکار آمریکایی بوده است.

والیبال ساحلی، پدیده المپیک
تیم ملی والیبال ساحلی ایران با صعود چشمگیر توانست عنوان چهارم بازی‌های المپیک و پدیده رقابت‌ها را کسب کند. ایران که در مسابقات جهانی این رشته رتبه نهم مشترک را در اختیار داشت با درخشش در المپیک ناشنوایان در رده بندی جهانی به رده سوم صعود کرد.

وعده پاداش
مدال آوران طلا، نقره و برنز ایران در بازی‌های المپیک ناشنوایان بلافاصله بعد از کسب مدال و مسابقات خود طبق مصوبه ستاد بازی‌ها پاداش پای سکوی هزار، ۶۰۰ و ۳۰۰ دلاری خود را دریافت کردند. البته بخشی از این پاداش‌ها به صورت نقدی پرداخت شد و ورزشکاران بخش دیگر پاداش خود را به صورت حواله دریافت کردند تا بعد به آن‌ها پرداخت شود، اما از مربیان آن‌ها تجلیل نشد. این موضوع باعث ناراحتی مربیان رشته‌های کاراته، تکواندو و کشتی شد که بیشترین مدال را در این بازی‌ها برای ایران کسب کردند. پس از آن مهران تیشه گران، رئیس فدراسیون ورزش‌های ناشنوایان به مربیان رشته‌های مختلف قول داد تا در بازگشت به کشور در مراسمی از آن‌ها تجلیل خواهد کرد.

اضافه‌های پرخرج
اعزام کیفی برای حضور کاروان ایران در بازی‌های المپیک ناشنوایان برزیل مدنظر قرار گرفت تا از صرف هزینه‌های اضافی جلوگیری شود، با این حال برخی نفراتی که در کاروان ایران به چشم خوردند، نقشی در مسابقات نداشتند و به پاس تجلیل از اقدامات قبلی در این سفر ورزشکاران را همراهی کردند. در حالیکه پیش از اعزام، دوومیدانی کاران نسبت به خط خوردن نام مربیانشان معترض بودند و حتی دونده سرعت ایران هم علت ناکامی خود در این بازی‌ها را نداشتن کفش مناسب عنوان کرد.

گزارش از انسیه بحری