هایلمایر در ۱۹۵۸ به لابراتوارهای آرسیای (ابرشرکت الکترونیک آمریکایی) در نیوجرسی پیوست و در آنجا در باب تقویت پارامتری، ایجاد بسامد بینهایت بالا، فروالکتریسیته، نیمرساناهای آلی و اثرات الکتروچشمی در کریستالهای مایع و جامد و... تحقیق کرد. در ۱۹۶۴ وی موفق شد تا چندین اثر الکتروچشمی را در کریستالهای مایع کشف کند که درنهایت منجر به ساخت اولین نمونههای السیدی شد.
هایلمایر بخش عمدهای از دهه هفتاد میلادی را در وزارت دفاع آمریکا به سر برد و در پایان این دهه دستیار ویژه وزیر دفاع این کشور شد تا پروژههای تحقیقات و توسعه را پیش ببرد. در ۱۹۷۵ وی مدیر آژانس پروژههای تحقیقاتی پیشرفته دفاعی شد و در زمینه ساخت هواپیماهای رادارگریز، لیزرهای فضایی، فنوری های مدرن مادرون قرمز و هوش مصنوعی تلاشهای ارزنده ای کرد.
در ۱۹۷۷ به تگزاس ایترومنتس پیوست؛ شرکتی واقع در دالاس که در زمینه تولید نیمه رساناها و قطعات کامپیوتر فعالیت داشت.هایلمایر از ۱۹۹۱ به مدت ۵ سال رئیس و مدیرعامل بلکور (اکنون موسوم به تلکوردیا) شد و بر فروش شرکت یادشده به شرکت بینالمللی کاربردهای علمی موسوم به سایک نظارت داشت. هایلمایر چندین جایزه مهم دریافت کرد و در کل ۱۵ اختراع به ثبت رساند. وی از اعضای آکادمی ملی مهندسی و شورای علمی دفاع بود. او آوریل ۲۰۱۴ در تگزاس درگذشت.
