این شبیه‌سازی با الهام از جزئیات رویداد اولین مشاهده مستقیم امواج گرانشی در سال ۲۰۱۵ ساخته شده و با سرعت آهسته اجرا می‌شود؛ اما اگر قرار بود در زمان واقعی اجرا شود، حدود یک‌سوم ثانیه بیشتر طول نمی‌کشید.
به گزارش دیجیاتو، این دو سیاهچاله در مقابل پس‌زمینه‌ای از ستارگان و توده‌های گاز و غبار قرار گرفته‌اند. گرانش شدید آن‌ها با تاب دادن فضازمان، سبب می‌شود که پرتو‌های نور اجرام دورتر به شکل حلقه‌های اینشتین خم بردارند. این دو سیاهچاله در گردش مارپیچ‌وار به دور هم، نزدیک و نزدیک‌تر می‌شوند و درنهایت به هم می‌پیوندند. امواج گرانشی حاصل از ادغام سریع این اجرام که در شرایط معمول نامرئی است، در اینجا اثر مشاهده‌پذیری دارد و باعث می‌شود تصاویر مرئی، هم در داخل و هم در خارج از حلقه‌های اینشتین، حتی پس از ادغام سیاهچاله‌ها، موج بردارد.
ویژگی‌های نخستین امواج گرانشی شناسایی‌شده توسط رصدخانه LIGO که به رویداد GW۱۵۰۹۱۴ معروف شد، با ادغام دو سیاهچاله به جرم‌های ۳۶ و ۳۱ برابر جرم خورشید در فاصله ۱.۳ میلیارد سال نوری از زمین مطابقت دارد. جالب اینجاست که پس از ادغام، سیاهچاله‌ای بزرگ‌تر برجا ماند که فقط ۶۳ برابر خورشید جرم داشت و معادل ۳ جرم خورشید به شکل انرژی امواج گرانشی به سراسر عالم تابیده شد.
