به گزارش روز پنجشنبه ایرنا از بنیاد شهید و امور ایثارگران، سید امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی در مراسم تقدیر از محراب عنایتی قهرمان کاراته جهان گفت: کسانی که اهل انس با شهدا هستند مسیر درست را در زندگی پیدا می‌کنند.
وی با اشاره به جایگاه و حضور شهدا در زندگی خانواده‌های آنها، خاطرنشان‌کرد: روایت‌های متعددی شده است از خانواده‌های معظم شهدا که حضور ملموس آنها را در زندگی خود احساس کرده‌اند. کتابی هم منتشر شده است که در آن شاهدانی حضور شهدا را در زندگی خود روایت کرده‌اند.
معاون رئیس جمهور در این مراسم ضمن آرزوی توفیق برای قهرمان کاراته جهان، با اهدای لوح تقدیر از مهراب عنایتی و همسرش تقدیر و تجلیل به عمل آورد.
محراب عنایتی قهرمان کاراته جهان گفت: در مسابقات جهانی کاراته جهانی نذر کرده بودم که اگر مدال طلای جهانی را کسب کنم آن را به شهید گمنام اهدا کنم اما در نهایت این مدال را به خانواده شهید مفقودالاثری اهدا کردم. گرفتن مدال طلا برایم مهم بود زیرا سرود ملی ایران در عرصه بین‌المللی پخش می‌شود و پرچم مقدس جمهوری اسلامی به اهتزاز در می‌آید.
وی پیش از این در جمع خبرنگاران، اظهار داشت: قبل از مسابقات جهانی با خود قرار گذاشتم اگر مدال کسب کنم آن را تقدیم شهیدی مفقودالاثر کنم و در فینال مسابقات در حالی که تا ۱۰ ثانیه آخر ۲ امتیاز از حریف خود عقب بودم نیت خود به ذهنم خطور کرد و انگیزه مضاعفی پیدا کردم و در پایان با چهار امتیاز اختلاف و قهرمانی، مدال طلا را به دست آوردم.
عنایتی درباره اعطای مدال، افزود: هرگاه خواستم نیت خود را عملی کنم مانعی ایجاد می‌شد انگار شهید خاص مدنظر من هنوز پیدا نشده بود، از اینکه چند سال نتوانسته بودم دین خود را ادا کنم خیلی ناراحت بودم تا اینکه در سال ۱۴۰۰ با خانواده شهیدی از سلسله سادات و ذریه حضرت زهرا (س) و مفقودالاثر با شرایطی خاص آشنا شدم و خداوند کمک کرد تا بتوانم مدال طلایم را به صاحب اصلی آن تقدیم کنم.
وی تاکید کرد: قهرمانان اصلی شهدا، جانبازان، ایثارگران و خانواده‌های آنان هستند که زینب‌وار سبب عزت ایران اسلامی شدند.
شهید سید قربان بذرگری، دهم خرداد سال ۱۳۴۱ در روستای اسفاران از توابع شهرستان طالقان استان البرز دیده به جهان گشود. این شهید والامقام از افسران لشکر ۵۸ ذوالفقار نیروی زمینی ارتش بود که در سی و یکم تیرماه سال ۱۳۶۷ در یک نبردی شجاعانه در خط مقدم ایستادگی کرد و در حالی که مجروح شده بود به اسارت دشمن بعثی درآمد و زیر شدیدترین شکنجه‌ها به مقام شامخ شهادت نائل آمد و تا امروز پیکر مطهر ایشان پیدا نشده است.
