در آنجا آزمایشگاه‌های جدیدی برای تحقیقات آیرودینامیک و ساختاری ایجاد کرد و به عضویت شورای آکادمیک دانشگاه لندن درآمد. در ۱۹۵۱ مدیر تاسیسات هواپیمایی سلطنتی در فارنبرو شد و تا چهار سال بعد در آنجا ماند. در این دوره وی در ساخت تجهیزات هوادریایی و آیرودینامیک در بدفورد مشارکت داشت. در ۱۹۵۵ وی مدیر فنی گروه هاوکر سیدلی شد. در ۱۹۵۸ مدیرعامل شرکت تازه تاسیس مهندسی بریستول سیدلی شد که از ادغام شرکت مهندسی بریستول و آرمسترانگ سیدلی موتورز به‌وجود آمده بود. این ادغام در آوریل ۱۹۵۹ محقق شد و نخستین وظیفه وی ادغام منافع و عملکردهای متفاوت دو شرکت مزبور با هم بود؛ امری که پیچیدگی‌های مدیریتی خاص خود را داشت. در مارس ۱۹۶۳ نایب رئیس و مدیرعامل گروه هاوکر سیدلی شد و چهار سال بعد ریاست این گروه را نیز بر عهده گرفت. وی در نهایت در ۱۹۷۷ به سازمان هوافضای بریتانیا پیوست. در دوران جنگ جهانی دوم وی نشانه‌‌یاب‌های ژیروسکوپی را برای هواپیماهای جنگی دی-دِی و نیر کمپرسور اولین موتور جت فرانک ویتل طراحی کرد. وی در ۱۹۵۳ به عضویت انجمن سلطنتی درآمد و در ۱۹۵۴ به جایگاه شوالیه ارتقا یافت. همچنین از ۱۹۵۸ به مدت یک سال رئیس انجمن سلطنتی هوانوردی بود و در ۱۹۶۲ مدال طلای انجمن سلطنتی هوانوردی به وی داده شد. یک سال بعد به عضویت موسسه علوم هوافضای آمریکا درآمد. او ژانویه سال۲۰۰۰ در برکشایر انگلستان درگذشت.
