تابناک : کارگران جایگاه ویژه ای در جامعه دارند و عامل اصلی حرکت هر جامعه به سوی تعالی، رشد و شکوفایی هستند. هر پیشرفتی که در مسیر زندگی به دست میآید، ثمره رشد و پویایی فکر و گسترش اندیشهورزی است. بنابراین در هر جامعهای که از توانایی و هنر کارگران در کنار تفکر و اندیشه بهتر استفاده شود، پیشرفت و توسعه در آن دو چندان خواهد بود.
هدف از گرامیداشت روز کارگر در سراسر جهان حمایت از حقوق قشر کارگر و ترویج حق آنها، تجلیل از زحمات و تلاشهای کارگران، تاکید بر اهمیت نقش مؤثر کارگران در توسعه و پیشرفت هر جامعه است.روز جهانی کار و کارگر در ایران نیز همانند دیگر کشورها در روز اول ماه می میلادی برگزار میشود که این روز در تقویم هجری شمسی معمولاً با روزهای یازدهم یا دوازدهم اردیبهشت ماه هر سال مصادف میشود. در ایران این روز برای کارگران تعطیل رسمی به حساب میآید. کارگران میتوانند با دریافت حقوق از تعطیلات این روز استفاده کنند یا با حضور در محل کار حقوق اضافه کار این روز را دریافت کنند. البته حضور یا عدم حضور کارگر در محل کار در این روز باید با توافق کارگر باشد.
در همین ارتباط دکتر سید احمد حبیب نژاد عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و عضو هیئت مدیره انجمن علوم اداری به بهانه روز کارگر در مطلبی حقوق مغفول مانده این قشر اشاره کرده اند.
وی یادآور می شود که«برنامه اقتصادی اسلامی فراهم کردن زمینه مناسب برای بروز خلاقیتهایِ متفاوت انسانی است و بدین جهت تأمین امکانات مساوی و متناسب و ایجاد کار برای همه افراد و رفع نیازهای ضروری جهت استمرار حرکت تکاملی او بر عهده حکومت اسلامی است» قسمتی از مقدمه قانون اساسی است .
وی تاکید می کند "استمرار حرکتِ تکاملی"هدفی بزرگ بود که در اذهانِ نویسندگان قانون اساسی پیش بینی شده بود و به "کار" از این زاویه می نگریستند ؛هدفی عالی که مستلزم فراهم اوردن مقدماتِ مهمی بود که قرار بود در قوای سه گانه نسبت به آن ها برنامه ریزی گردد.
چهل سال از تصویب قانون اساسی و نگاشتن این مقدمه گذشته است و اکنون ما هستیم و این هدفِ برجا مانده یِ مغفولِ متروک؛هدفی که در درون هیاهوهایِ بازی هایِ سیاسیِ بازیگرانِ عرصه یِ آلوده یِ سیاست گم شده است.
کارگران ارزشمندترین و فایده مندترین قشر جامعه هستند که بیشتر از چیزی که دریافت میکنند ،"سود" و منفعت به جامعه برمیگردانند و نه مانند رانت خورانِ بر پشت میزها نشسته ،که با عرق جبین و با خستگی شان که یک دنیا "درد" در آن است- چرخِ اقتصادِ نحیف و نابرابرانه را سرپا نگه می دارند .
اکنون به دلایل گوناگون نه می توان به رفع نیازهای ضروری "آنان دل بست و نه میتوان از "حرکت تکاملی"کارگران سخن گفت....
امیدواریم برنامه ریزان حوزه کارگری اگر به متون دینی نیز مراجعه نمی کنند یا آن ها را به هردلیلی نمی پذیرند ،حتما یک دور" قانون اساسی" را با دقت بخوانند و به ویژه اصل چهل و سوم را چندین بار بخوانند:
"برای تأمین استقلال اقتصادی جامعه و ریشه کن کردن فقر ومحرومیت و برآوردن نیازهای انسان در جریان رشد، با حفظ آزادی او، اقتصاد جمهوری اسلامی ایران بر اساس ضوابط زیر استوار می شود:.. تنظیم برنامه اقتصادی کشور به صورتی که شکل و محتوا و ساعت کار چنان باشد که هر فرد علاوه بر تلاش شغلی، فرصت و توان کافی برای خودسازی معنوی، سیاسی و اجتماعی و شرکت فعال در رهبری کشور و افزایش مهارت وابتکار داشته باشد."
و اگر این مفاد را قبول ندارند حداقل در بازنگری بعدی قانون اساسی ،آن را از قانون اساسی حذف کنند.باور کنیم این پیشنهاد بسیار منطقی است!
