به گزارش خبرگزاری فارس از قزوین، وقتی که عنوان می‌شود عشق به معلمی زمان و مکان نمی‌شناسد و نمی‌توان به راحتی و سادگی از این موضوع گذشت و شنیدن حرف‌ها و روایت انسانیت معلمانی که مسافت طولانی را طی می‌کنند تا یک دانشآموز در دورترین نقطه استان قزوین بازمانده از تحصیل نشود و در این دنیای مدرن و پرتلاطم تکنولوژی، از قافله سواد عقب نماند، شنیدنی، جالب و قابل تامل است.
سهراب امینی یکی از معلمان استان قزوین است که ۳۲ سال سابقه خدمت در آموزش و پرورش و امر تعلیم و تربیت دارد و ۲۲ سال از سال‌های عمر خدمتش را برای دانش‌آموزان روستاها سپری کرده و ۱۰ سال را هم در شهرها مشغول تدریس به دانش‌آموزان بوده است.
وی تقریبا هر روز ۸۰ کیلومتر رفت و برگشت، با خودروی شخصی خودش برای تدریس «زهرا» به روستای بادمجین از توابع بخش مرکزی قزوین حومه محمودآباد نمونه می‌رود.
در آستانه سی‌امین سال خدمتش بود که پدر تک دانشآموز روستای بادمجین به دلیل بسته بودن مدرسه روستا و نداشتن دانشآموز و معلم ابراز ناراحتی و تاسف می‌کند و از معلم باسابقه آموزش و پرورش (امینی) درخواست می‌کند که به فرزندش کمک کند تا بی‌سواد نماند و حتی به این معلم می‌گوید بعد از خدا دخترم را به تو می‌سپارم و دوست ندارم زهرا بی‌سواد بماند که این معلم خوش قلب و مهربان خواسته پدر را می‌پذیرد و تدریس دانشآموز اول ابتدایی را بر عهده می‌گیرد.
تا سال سی‌وپنجم خدمتم، معلم زهرا هستم
امینی معلم روستای بادجمین دارای کارشناسی ارشد فلسفه آموزش و پرورش در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در قزوین می‌گوید: سالی که قبول کردم برای درس دادن زهرا به روستا بروم دخترم هم که یک سال از زهرا بزرگتر بود را همراه خود به روستا می‌بردم تا این دو با هم روابط اجتماعی را بیاموزند و لذت درس خواندن را در کنار هم بچشند. سی و یکمین و سی و دومین سال خدمتم را هم برای تدریس زهرا به روستا رفتم و اکنون این دانشآموز پایه سوم ابتدایی است و قصد دارم تا ۳۵ سالگیِ خدمت و پایان پایه ابتدایی زهرا معلمش باشم و بداند که فراموشش نمی‌کنم.
وی می‌افزاید: با توجه به شیوع کرونا در مقطعی که کلاس‌های درس غیرحضوری بود در منزل کتاب های درسی را دانلود می‌کردم و با زهرا تماس می‌گرفتم و گوشی هوشمند را روی بلندگو قرار می‌دادم از آن طرف هم زهرا کتاب ها را مقابلش می‌گذاشت و به درس‌ها گوش می‌داد؛ زمانی هم که کلاس‌ها حضوری بود به مدرسه می‌رفتم.
لازم به ذکر است؛ حتی به این معلم شایسته پیشنهاد تدریس در مدارس مختلف داده شده بود اما وی قبول نکرد که روستا و تنها دانش‌آموزش را رها کند و در شهر و مدرسه بزرگتر تدریس کند و گفته بود؛ به پدر زهرا قول داده‌ام و سر قول و عهدم هستم.
معلم روستا در تربیت فرزندم تاثیرگذار بوده است
علی‌اکبر خانعلی‌پور پدر زهرا دانشآموز روستای بادمجمین وجود معلم روستا را با برکت و ارزنده می‌داند و اظهار می‌کند: فرزندانم معلمان بسیاری داشته‌اند اما هیچ کدام مانند معلم فداکار روستا نبوده‌اند چرا که علاوه بر تعلیم، به تربیت فرزندم هم می‌پردازد و تاثیرگذار هم بوده است.
وی می‌افزاید: دخترم به دلیل وجود معلم روستا چندین سوره از سوره‌های قرآن کریم را حفظ کرده و باسواد و مودب پرورش یافته است.
این ولی دانشآموز معلم روستا را استاد خطاب می‌کند و معتقد است؛ قدردان این معلم هستیم و اگر شانش را حفظ نکنیم و قدرش را ندانیم زندگی معنای خاص خودش را نخواهد داشت و به مقام ارج ننهاده‌ایم.
هفته‌ای ۳ بار به روستای ورگیل می‌روم
تهمینه زارعی دیگر معلم قزوینی دارای کارشناسی آموزش ابتدایی که ۲۸ سال از خدمتش را در کلاس‌های درس و در بین دانش‌آموزان گذرانده و ۱.۵ سال از خدمتش باقی مانده، تمام سال‌ها در روستاها تدریس داشته و متولی امر تعلیم و تربیت دانش‌اموزان روستاها بوده است.
وی با بیان اینکه متولد روستا است و خیلی روستا و مردمان و آداب و رسوم آن را دوست دارد در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در قزوین اذعان می‌کند: هفته‌ای سه بار برای تدریس محمد پارسا تنها دانشآموز روستای ورگیل الموت غربی که روستای عشایری است، مسافت حدود ۶۵ کیلومتری را با سرویس طی می‌کند و با عشق و علاقه به تدریس این دانشآموز می‌پردازد.
این معلم می‌افزاید: گرچه رفت و آمد به روستای ورگیل دشوار است اما علاقه و وابستگی شدیدی که به روستا و دانشآموز و خانواده‌اش دارم سختی مسیر را برایم سهل می‌کند و در واقع با این خانواده به نوعی زندگی می‌کنم.
زارعی ادامه می‌دهد: پدر و مادر این دانشآموز افرادی صمیمی، بی‌توقع و ساده‌زیست هستند که شغلشان دامداری است؛ خود دانشآموز زرنگ، بسیار باهوش، خوش صحبت و همیشه آماده پاسخگویی در خصوص دروس است و تمام تلاشم را برای تدریس به این دانشآموز به کار گرفته‌ام.
بیان این مطلب خالی از لطف نیست که این معلم از بچگی دوست داشته معلم شود و به جای معلم، بنشیند و دانشآموز داشته باشد، امروز سال‌هاست به آرزویش رسیده و به نحو احسن نقش معلمی خود را ایفا کرده است.
قدردان زحمات خانم معلم هستیم
فرشته زرآبادی‌پور مادر محمد پارسا نصیری دانشآموز روستای ورگیل به خبرنگار فارس در قزوین توضیح می‌دهد: شغل ما دامداری است و نمی‌توانیم به شهر برویم؛ از سویی نمی‌شد که فرزندم بی‌سواد بماند و رفت و آمد برای بردن پسرم به شهر هم برای ما دشوار بود.
وی می‌افزاید: با حضور خانم معلم در این روستا، خیالمان راحت است و برای تحصیل فرزندم دغدغه‌ای نداریم و قدردان زحمات این معلم عزیز هستیم و از ایشان راضی هستیم.
مدیریت ۱۵ واحد آموزشی با یک دانشآموز و یک معلم
سید یدالله حسینی معاون آموزش ابتدایی اداره کل آموزش و پرورش استان قزوین، با اعلام این مطلب که ۱۵ واحد آموزشی در دورترین نقاط استان با یک دانش آموز و یک معلم اداره می شود، مهم ترین رسالت آموزش و پرورش در دوره ابتدایی را توسعه عدالت آموزشی در دو محور پوشش تحصیلی و آموزش و نگهداشت دانش آموزان ذکر کرده و گفته است: این توسعه به نحوی بوده که هیچ کودک از تحصیل باز نماند تا بستر لازم برای پیشرفت و تعالی توام با عدالت را در کشور فراهم کند.
به گفته وی؛ آموزش و پرورش استان قزوین در راستای توسعه عدالت آموزشی،کمک به محرومیت زدایی، جذب کودکان بازمانده و پیشگیری از بی‌سوادی در مناطق محروم و روستاهای دورافتاده که حتی یک دانش آموز دارند و امکان تردد دانش آموز به مدارس دیگر وجود ندارد شرایط آموزش را مهیا کرده است.
طبق اذعان معاون آموزش ابتدایی استان قزوین؛ این مدارس در مناطق روستایی ناحیه یک، شهرستان آوج، الموت شرقی، الموت غربی و طارم سفلی که اغلب هم در روستاهایی که دارای اقلیم سرد و کوهستانی و صعب العبور است، قرار دارند.
گفتنی است؛ به منظور کیفیت بخشی به یادگیری و تعلیم و تربیت این دانش آموزان، راهبران آموزشی و تربیتی نیز برای نظارت و هدایت روند آموزش و پرورش اختصاص یافته است، که به طور ماهانه برای نظارت به این مدارس اعزام می‌شوند.
در پایان باید گفت که دانش آموزانی که تنها محصل مدرسه بودند، تمام لحظه‌هایی که معلمانشان چون سرو در کنار آنها ایستادند و با شور عشقشان آنها را سیراب کردند، تا آخر عمر تمام لحظات با معلم بودن را در ذهن خود حک می‌کنند و بهترین درودها و دعاهای خیرشان را بدرقه راه معلمان خود خواهند کرد.
گزارش از هاجر عبدالهی
انتهای پیام/س
