در این خصوص، وقفه چندساله برای تامین ماشینآلات و دستگاههای معدنی موجب شده است تا معادن متعددی دچار معضل جدی شوند؛ چراکه سازوکار مشخصی برای این بخش تعریف نشده است. در این بین، معدنکاران معتقدند باید معادن بزرگ و کوچک را از هم جدا ببینیم و واردات را برای معادن بزرگ، آزاد و درباره معادن کوچک و متوسط آن را به صورت هوشمند مدیریت کنیم.از طرفی بحث قیمت و کیفیت تولیدات داخلی باید مورد توجه باشد و زمینه رقابت سالم را در این بخش مهیا کنیم. در هر صورت امروز به دلیل طولانی شدن روند تصمیمگیری، معادن آسیبهای جدی را متحمل شدهاند.در حالی که معدنکاران خواستار برداشته شدن انحصارها هستند و بر لزوم آزادسازی واردات با توجه به نوع معدن تاکید دارند، سازندگان ماشینآلات معدنی، بیتوجهی به ظرفیتهای داخلی برای تولید را مورد انتقاد قرار داده و طراحی سازوکاری برای حمایت از واحدهای تولیدکننده را که توان و دانش فنی لازم را دارند، خواستار هستند.با این اوصاف، کمیسیون معادن و صنایع معدنی اتاق ایران با هدف ساماندادن به این مساله، نشستی را برگزار کرد.در این جلسه، رئیس کمیسیون معدن اتاق ایران، اتخاذ تصمیم درباره موضوع و ارجاع آن به ستاد تسهیل و دفاع از توافقهای صورتگرفته از سوی اعضای کمیسیون و فعالان معدنی کشور را برای جلوگیری از ورود آسیب جدی به این بخش، ضروری خواند و اظهار کرد: رسیدن به سازوکاری یکپارچه که مورد تایید همه معدنکاران و متولیان امر باشد، به نفع کل بخش معدن است.ابراهیم جمیلی، پیشنهاد تشکیل پنجکنسرسیوم شامل پیمانکاران بزرگ، معادن بزرگ، معادن شن و ماسه، معادن کوچک و متوسط و سازندگان و تولیدکنندگان ماشینآلات معدنی را مطرح کرد و گفت: هریک از این پنجکنسرسیوم، شرایط خاص خود را دارد و میتوان با این تقسیمبندی، همکاری خوبی بین فعالان معدنی کشور تعریف کرد. ویژگی کنسرسیوم، تبدیل تکرویها به همکاری است که اعضای کمیسیون معادن اتاق ایران آن را قبول دارند.
