به گزارش رکنافیت، هادی چوپان گفت: ایران را از جانم بالاتر دوست دارم و عمرى که خدا داده براى مملکتم مى دهم.فرزندى که به دنیا مى آید مگر مى شود مادرش را دوست نداشته باشد؟!وطن ما مادر ماست و اگر روزى ١٠ بار داخل آن زمین بخوریم بلند مى شویم و خاک آن را مى بوسم.
زمانى که نوجوان بودم این ورزش را شروع کردم و همزمان گچ کارى مى کردم. خانواده فقیرى داشتم و شش برادر و یک خواهر بودیم و پدرمان نمى توانست خواسته هاى همه ما را برآورده کند.من با کش کتاب هایم را مى بستم و آرزوى کیف مدرسه داشتم و الان که اینجا هستم دوست ندارم به گذشته ام فکر کنم.
این موضوع سبب شد از مدرسه دست بکشیم و وارد کار شویم و من نیز شاگرد برادرانم شدم و از صبح ساعت هفت تا هفت شب ١٢٠٠ تومان حقوق مى گرفتم.
بعدا رفتم باشگاه پارس مربى بزرگوارى کرد و مرا راه داد و شهریه را از من کمتر مى گرفت و لباس تمرین نداشتم و مربى برایم شلوار سه خط گرفت.اولین بار در مسابقه هنوز فیگور نگرفته بودم که گفتند بیا پایین و خورد شدم.درآمدم طورى نبود که مکمل بگیرم، بالاترین حقوقم ١٥ هزار تومان بود.
من تا سال ٢٠١٥ پنج سال عضو ثابت تیم ملى بودم ولى گچ کارى مى کردم و از شیراز تا تهران را با اتوبوس مى آمدم. قهرمان جهان شدیم اما کسی حمایت نکرد، من الان قهرمان حرفه ای هستم اما پشت پراید مى نشینم.آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.
