به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، بهار و نو شدن طبیعت در دیوان شعر امام خمینی جایگاه ویژه ای دارد و در سال جدید فرصت را مغتنم می شماریم و به یکی از اشعار بهاری ایشان اشاره می کنیم.
مژده‌ی دیدار
باد بهار، مژده‌ی دیدار یار داد شاید که جان به مقدم باد بهار داد
بلبل به شاخ سرو، در آوازِ دلفریب بر دل نوید سرو قد گلعِذار داد
ساقی، به جام باده، در آن عشوه و دلال آرامشی به جان من بی‌قرار داد
در بوستان عشق، نشاید غمین نشست باید که جان به دست بتی می گسار داد
شیرین زبان من، گل بی‌خار بوستان جامی ز غم به خسرو، فرهادوار داد
تا روی دوست دید دل جان‌گداز من یک جان نداد در ره او، صد هزار داد
امام خمینی در روز بیستم جمادی الثانی 1320 هجری قمری مطابق با اول مهر 1281 هجری شمسی در شهرستان خمین از توابع استان مرکزی ایران در خانواده ای اهل علم و جهاد و در خاندانی از سلاله زهرای اطهر- سلام اللَّه علیها- پای بر خاکدان طبیعت نهاد.
حضرت امام هرگز سر شعر و شاعری نداشت و خود را به این پیشه سرگرم نساخته بود. ایشان هرگاه از ادای وظیفه و رسالت خویش فارغ می شدند، شرح درد مهجوری را در قالب الفاظ و کلمات موزون بر کاغذ می آوردند. تعابیر و اصطلاحاتی که در آثار منظوم حضرت امام آمده همان هاست که عارفان شاعر و شاعران عارف در اشعار خود آورده اند.
