به گزارش فارس از ارومیه، شاید اگر دوره جوانی را مهمترین برهه زندگی هر انسانی درنظر بگیریم اغراق نکرده باشیم؛ دوره‌ای که در آن شور و توانایی به حد اعلای خود می‌رسد واگر این شور جوانی با معنویت و کسب علم همراه شود می‌تواند تا پایان عمر راه درست را به انشان نشان داده و او را سعادتمند کند.

از این رو در دین مبین اسلام نیز امر به ورزش و تندرستی جسم و روح بسیار مورد تاکید بوده است، به طوری که پیامبر عظیم‌الشان اسلام به والدین توصیه می‌کند که به فرزندان خود سه ورزش تیراندازی، شنا و سوارکاری را بیاموزید.

"تحصیل تهذیب و ورزش" سه عنصر مهمی است که رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت امام خامنه‌ای سالها قبل به عنوان انتظارشان از جوانان ایرانی بیان کرده‌اند.

از طرفی گسترش ورزش در هر جامعه‌ای و گرایش هرچه بیشتر جوانان به ورزش نه تنها موجب تندرستی و ازبین رفتن امراض گوناگون که اکثر آنها از بی تحرکی و افسردگی حاصل می‌شود؛ بلکه موجب ازبین رفتن بسیاری از بزه‌های اجتماعی و فردی نیز می‌شود، بنابراین یکی از عرصه‌هایی که کشورهای توسعه یافته بر روی آن سرمایه‌گذاری‌های هنگفتی می‌کنند عرصه ورزش همگانی و قهرمانی است.

در این گفت و گو بمناسبت روز جوان به سراغ آقای میثم عیوضی رفته‌ایم که علاوه بر کسب عنوانین مختلف قهرمانی در رشته ورزشی تکواندو توانسته‌اند تحصیل را نیز تا مدارج عالیه ادامه داده و شاگردان موفق زیادی در این عرصه به جامعه معرفی کنند.

فارس: لطفا خودتان را معرفی کنید.

عیوضی: میثم عیوضی هستم، در بیست بهمن سال ۱۳۶۶ در شهر ارومیه متولد شدم؛ پدر و مادرم معلم بودند و چون والدینم در روستاهای اطراف ارومیه درس می‌دادند من هم در کنار کار ایشان درس را در روستا شروع کردم. یادم می‌آید هر روز صبح زود از خواب بیدار می‌شدیم و به ترمینال روستایی ارومیه می‌رفتیم و با طی مسیری چند ساعته نهایتا به روستایی که پدرم در آنجا تدریس می‌کرد می‌رسیدیم.

هر بار در راه خاکی جاده تا مدرسه روستایی که عمدتا باید پیاده طی میشد از پدرم می‌پرسیدم پدرجان کی میرسیم؟ از خستگی کف پاهایم تاول میزد و یک خستگی طاقت فرسا ساق پاهایم را فرا می‌گرفت و شاید از همان زمان پاهایم داشت برای قدمهای استوار و قویتر آماده می‌شدند.

فارس: از تحصیلات دانشگاهی خود برایمان بگویید.

عیوضی: بنده دکترای تخصصی مدیریت دولتی  با گرایش تصمیم‌گیری و خط‌مشی‌گذاری عمومی با معدل ۱۹.۴۲ و رساله ۲۰ به اتمام رسانده‌ا‌م؛ یادم می‌آید زمانی که در تهران مشغول تحصیل بودم همزمان برای امرار معاش کار هم می‌کردم و همیشه کتاب یا جزوه‌ای در دست داشتم و وقتی با مترو به دانشگاه میرفتم، عمدتا همه صندلی‌ها پر می‌شدند که کف مترو می‌نشستم و جزوه یا کتاب را باز می‌کردم و می‌خواندم.

سعی می‌کردم در کلاسها نفر اول باشم، با خودم میگفتم من از یک خانواده متوسط راهی تهران شدم و نباید دنبال خوش گذرانی و...  باشم باید کاری را که شروع کردم به سر منزل برسانم، اوایل یک آپارتمان در سلسبیل چهاراه نواب اجاره کرده بودم و بقول دوستان خودم میشستم خودم میپختم و اغلب چون تنها بودم سعی می‌کردم تنهاییم را با پژوهش و تحقیقات علمی پر کنم؛ در دانشگاه از محضر اساتید بسیار بزرگی نظیر پرفسور سید مهدی الوانی پدر علم مدیریت دولتی ایران بهره بردم.

فارس: چطور با ورزش آشنا شدید؟

عیوضی: از زمان کودکی عاشق ورزش بودم اول فوتبال را نزد آقامشتی محمد مشهدی عسکری شروع کردم و در تیم چیچست شماره ۱۱ بودم هنوز هم با افتخار می‌گویم خاک پای آقا مشتی هستم، دست سرنوشت اوج قهرمانی‌هاییم را در جایی دیگر برایم نوشته بود؛ به سمت تکواندو رفتم نزد استاد سیدمحمد علی آزاد موسوی که اغلب آقا سید صداش میکردن، آقا سید خیلی برام زحمت کشید؛ همه بازیکنان اگر دانه‌های تسبیح بودند آقا سید نخ تسبیح بود، یادم میاد وام ازدواجش را که گرفته بود برای تیم خرج می‌کرد و ما ها را به مسابقات لیگ آینده‌سازان اعزام می‌کرد.

در اولین مسابقات که شرکت کردم طلا آوردم ولی این تازه ابتدای راه بود، کم کم در عرصه استانی مطرح شدم و طلاهای متعدد را در مسابقات استانی کسب کرد، اغلب راند یک بازی را تمام می‌کردم چون اغلب ناحیه سر و صورت حریف را هدف قرار میدادم، در عرصه کشور طلای متوالی مسابقات کشوری را کسب کردم و در بار دوم در کنار طلای کشوری بعنوان فنی‌ترین بازیکن انتخاب شدم، آقا سید رو خیلی دوست دارم الان هم باهاش در ارتباطم، هربار میاد باشگاهم به عمد دستم را به سمت کفش‌هایش و زیرکف پایش می‌برم و بعددستم را میارم به سمت لبانم و میبوسم تا شاگردانم ببیند تا اخلاق را الویت قرار بدهند.

در سال ۱۳۸۶ در مسابقات بین المللی جام فجر مدال نقره آوردم البته قبلا هم در مسابقات بین المللی طلا کسب کرده بودم. بعدها در سمت‌های اجرایی عرصه ورزش کار کردم، امروزه علم و ورزش بیشتر زمانم را پر میکند و به تربیت شاگردانم می‌پردازم خدا را شکر من هم از طرف اساتیدم و هم از طرف شاگردانم خوش اقبال بودم، شاگردانم اغلب مدال آور هستند؛ بعنوان نمونه هادی سلیمانی در سال ۲۰۲۱ در مسابقات بین المللی تکواندو  بخش همادانگ جام تکاوران مدال طلا کسب کرد و پس از گزارش رکورد ایشون به مرکز ایمارو رکوردشون ثبت شد که هرکس میتونه در هرکجای جهان هست رکورد ایشون رو مشاهده بکند.

در سال ۲۰۲۱ هم رضای موثق شاگرد عزیز دیگرم این عنوان رو تکرار کرد و طلای مسابقات بین المللی را کسب کرد، همچنین برادرم با برنامه‌های تمرینی که بهش دادم توانست در رده سنی بزرگسالان همین مسابقات برنز بین المللی را کسب کند، رابطه من با شاگردانم مملو از احترام و ارادت متقابل قلبی هست عمدتا خانواده ها بامن مشورت می‌کنند و می‌گویند فرزند ما از شما بیشتر حرف شنوی دارد و حرف شما رو بیشتر گوش می‌کند و من هم از این ظرفیت استفاده می‌کنم و سعی می‌کنم در انتخاب درست‌ترین راه و اخذ درست‌ترین تصمیم به شاگردانم مشاوره دهم.

در این راه برادرم هم که خود هم تکواندو کاری قابل و نویسنده و شاعری ارزشمند هست همیشه یاری رسانم بوده مهرداد مثل اسمش همیشه مهر می‌دهد در کارهای فرهنگی مجموعه ما پیشتاز است. سعی می‌کنیم خانواده تکواندو خود را موفق کنیم در کل ما به ورزش بعنوان خانواده نگاه می‌کنیم.

فارس: چطور شد بعد از اتمام درس به ارومیه بازگشتید؟ در زمینه مدیریت تالیفاتی هم دارید؟

عیوضی: بیش از ۱۸ عنوان کتاب علمی چاپ شده در رشته مدیریت دارم که از این میان برخی را به زبان انگلیسی تالیف کردم و همچنین مقالات متعد در بین المللی isi و isc و مقالات علمی پژوهشی با درجه وزارتین، بیشتر زمانی که به مقاله نوشته شده‌ام در سطح جهانی ارجاع داده می‌شود، همیشه سعی می‌کنم خودم را در عرصه علم بروز نگه دارم، شیوه‌های جدید پژوهش‌های علمی را زود یاد میگرم و جدیدترین نرم افزارهای تحلیلی علمی را پیدا می‌کنم و بکار می‌گمارم.

در دوره‌ای به عنوان مدیرکل تحقیق و توسعه در بخش خصوصی در تهران انجام وظیفه می‌کردم ولی بخاطر کهولت سن پدر و مادرم به ارومیه برگشتم؛ تصمیم سختی بود چرا که پیشرفتم را در تهران می‌دیدم ولی نهایتا باخود گفتم من بخاطر پدر و مادر به ارومیه باز میگردم انشالله خدا همه پیشرفت و دنیا و آخرتم را به دنبالم به ارومیه می‌آورد، مگر همه چیز دست خدا نیست؟!

این را هم بگویم من  در کنار تحصیل حتی کارگری ساختمانی کرده‌ام،از ماسه گرفتن تا و... اما همیشه سعی کردم انسان مقاومی باشم در عین نجابت و صلابت مهم نیست در قلبم بخاطر اجحاف‌هایی که به من شده چقدر درد می‌کشم، ولی حداقل برای شاگردانم الگو هستم وظیفه من نجابت و صلابت هست. من کارم را بعنوان یک جوان درست انجام داده‌ام با همه مشکلات در عرصه علم و ورزش در سطوح بین المللی زحمت کشیده‌ام، اگر کم لطفی به من می‌شود یا اجازه بروز و جلوه‌گر شدن من نمی‌شود کم کاری آن مسئولی هست که باید جواب خداوند و نسل‌های آینده را دهد.

فارس: آیا تا بحال به مهاجرت از ایران فکر کرده‌اید؟

 عیوضی: مبحث رفتن من از ایران تنها فرار مغز نیست بلکه فرار قلب هم هست، چرا که من جز جوانانی هستم که قلبم برای وطنم و ارزش‌های اصیل می‌تپد و حاضرم از جانم  بگذرم مبادا نامحرمی چشم طمع به کشورم نداشته باشد، من به شاگردانم دلبسته هستم، قبل از شروع مربیگری این فکر رفتن در سرم سنگینی می‌کرد ولی با شروع مربیگری و فزونی دلبستگی به شاگردانم فکر رفتن فروکش کرد.

شاگرد مثل درخت هست که سالها به این درخت رسیدگی کردید و اکنون نمی‌توانید رهایش کنید مگر به امید خدا، در واقع اطرافیان من به دو دسته تقسیم می‌شوند دسته‌ای که مصرانه می‌گویند چرا نمی روی از ایران؟ حیف هستی الان جوانی تا میتونی الان برو و... و دسته‌ای دیگر که می‌گویند نرو و بمان و به کشورت خدمت کن حیف است که بروی  ولی همیشه برایم سوال بود برای دسته اول که می‌گویند چرا مهاجرت نمی‌کنی آیا از شدت علاقه من به ماندن و ساختن خبر دارند، ازحس وطن پروی من برای ساختن و علاقه‌ام به شاگردانم خبر دارند.

سوال دیگرم از دسته دوم که می‌گویند حتما بمان آیا نمی‌دانند برای ماندم باید جایی به کارگیری من باشد وقتی جایگاهی برای بکارگیری من نیست برای چه بمانم، فقط مثل یک چیز ارزشمند بالای تاقچه که گرد بیکاری رویش نشسته می‌شوم. خب ماندم که چه؟ چقدر از من و استعدادهایم استفاده شد؟ ولی یک چیز را خوب میدانم آیندگان و نسل‌های آینده از من بخاطر رفتن یا نرفتن سوال خواهند کرد که جواب قانع کننده باید داشته باشم. که احساس نکنند در حقشان کم گزاشته‌ام.

فارس: به شاگردانتان چه توصیه هایی می‌کنید؟

عیوضی: همیشه در کلاس به شاگردانم توصیه میکنم به پدر و مادر خود  احترام کنند چراکه پدر و مادر ناحیه برکت هستند از ایشان میخواهم مقاوم باشند، حتما یک یا دو مهارت را در زندگی خود درآستین داشته باشند تا بهنگام ناملایمات زندگی بتوانند نان حلال را برای خود و خانواده خود مهیا کنند، سعی کنند  محبت و مهربانی را هنرمندانه انجام دهند، شکرگزار خداوند باشند و سعی کنند دوستانی را انتخاب کنند که مایه افتخار و زینت آنها شوند. و پهلوان باشتند و نام نیک بجا بگزارند.

انتهای پیام/م