آمد بر من، که؟ یار، کی؟ وقت سحر
ترسنده ز که؟ ز خصم، خصمش که؟ پدر

دادمش دو بوسه، بر کجا؟ بر لب تر
لب بد؟ نه، چه بد؟ عقیق، چون بد؟ چو شکر

ای روی تو چو روز دلیل موحدان
وی موی تو چنان چو شب ملحد از لحد

ای من مقدم از همه عشاق، چون تویی
مر حسن را مقدم، چون از کلام قد

مکی به کعبه فخر کند، مصریان به نیل
ترسا به اسقف و علوی بافتخار جد

فخر رهی بدان دو سیه چشمکان توست
کآمد پدید زیر نقاب از بر دو خد