خبرگزاری فارس – همدان؛ ۲۲ بهمن دقیقا همان لحظه شکوه و عظمت ایران، مشغول تهیه گزارش و عکس بودم، بهترین عکس و بهترین خاطره را می‌یافتم تا امسال هم مثل سال‌های قبل همدان، در جشن انقلاب بدرخشد، خبرنگاری یعنی همین دیگر؛ ثبت مهمترین وقایع.
خیابان‌های شلوغ و پلوغ را گز می‌کردم و در فکرم «ایران ایران» را می‌خواندم و چشم در چشم مردم همدان دنبال سوژه ناب می‌گشتم، هر چند حضور پرشور مردم خودش بکرترین سوژه بود. سال‌های قبل حضور همدانی‌ها و ثبت آن حماسه آفریده و مورد توجه سایت اطلاع‌رسانی مقام معظم رهبری قرار گرفته بود و قطعاً باز هم در ۲۲ بهمن می‌توان صحنه‌ای پیدا کرد که در آن عشق موج می‌زند و انقلاب متبلور می‌شود.
شکرگزاری خداوند به روایت تصویر آقای شکیب
در همین حین صفحه مجازی آیت‌الله رئیسی(رئیس جمهور مردمی) پیشدستی کرد و بهترین عکس جشن انقلاب همدان را شکار کرد؛ عکس راننده تاکسی‌ای که دست به دل آسمان کشیده و پیروزمندانه پرچم سه‌رنگ ایران را برافراشته بود، تاکسی زردرنگش هم آذین بسته و از گوشه و کنارش پرچم ایران آویخته بود؛ فکر کنم ۶ پرچم، کوچک و بزرگ. اما نه! اشتباه شمردم بیشتر بود، باید در عکس دقیق شوم و با دقت بیشتری پرچم‌ها را بشمارم.
اصلا ۶ پرچم یا یکی بیشتر و کمتر که فرقی ندارد، مهم احساس وظیفه این تاکسی‌دار است که سفیدپوش و مقید در جشن آزادی شرکت و توجه ایرانی و دشمنان خارجی را به خود جلب کرده؛ قرار روز موعود بیعت دوباره و حضور پرشور است، فلسفه‌ای که آقای شکیب به خوبی آن را به جای آورده است.
صفحه مجازی رئیس جمهور هم پستی از جای جای ایران گذاشته بود، آقای رئیسی هم جشن انقلاب را در کنار مردم غیور کشورمان برگزار کرد. بدون معطلی از روی پلاک خودرو و تماس با مسؤولان تاکسیرانی این شهروند انقلابی را پیدا کردم و باب گفت‌وگو با او باز شد.
آقای «امیرآرمان شکیب» تاکسی‌داری که با حضورش حماسه‌ای ماندگار در گنبد دوار به جا گذاشت؛ او اصالتا کردزبان است ولی از دوران کودکی در یکی از روستاهای ملایر زندگی کرده و سال‌های نوجوانی و جوانی‌اش آمیخته با فعالیت‌های انقلابی بوده است.
بهترین لباس برای جشن ۲۲ بهمن
به آقای شکیب گفتم؛ «خبر دارید عکس شما در صفحه مجازی رئیس جمهور منتشر شده است؟»، از پیش خبر داشت، همکارانش عکس را نشانش داده بودند. از بابت پاسخگویی و تأکید گفت: «بله می‌دانم، من فقط از روی وظیفه آمدم هر سال هم برای مراسم ۲۲ بهمن می‌آیم. همه باید حضور پیدا کنند و پیروزی انقلاب را جشن بگیرند البته رئیس جمهور هم دستش درد نکند که عکس ما را منتشر کرده است».
از رنگ و نوع لباسش پرسیدم؛ سوالی که از همان ابتدا فکرم را به خودش مشغول کرد اما با جواب خوب آقای شکیب ذوق‌زده شدم و با خود قرار گذاشتم از سال آینده با بهترین لباسم در راهپیمایی جشن انقلاب شرکت کنم. می‌دانم شما هم لحظه‌شماری می‌کنید تا راز لباس او را بدانید.
راز لباس آقای شکیب، سِری است آمیخته با دین و دینداری و آزادگی؛ این لباس هدیه‌ای است که او برای خودش از کربلا خریده و بهترین روزهای عمرش می‌پوشد درست مثل جشن ۲۲ بهمن و سالگرد پیروزی حق علیه باطل. ذوق و شوق این تاکسی‌دار در کمال سادگی ارزشی است چراکه تمام و کمال مراسم پیروزی انقلاب را برای دل خودش جشن می‌گیرد و درست مثل مهمانی‌های دیگر آراسته و با لباسی متبرک همپای مردم به میدان می‌آید.
آقای شکیب ۶۲ ساله است و از میان همان عکس مشهور نقش چین و چروک روزگار در چهره چفیه بسته‌اش پیداست، خاطراتی هم از زمان تعقیب و گریز با ساواک و فعالیت‌های انقلابی دارد از جوانی‌اش که با مبارزه و پخش اعلامیه و برگزاری روضه در خانه پدری‌اش گذشته است.
او نفسی تازه می‌کند و با نفس‌های آغشته به آن روزها می‌گوید: «از نوجوانی دست‌فرمان خوبی داشتم به همین خاطر روحانی که برای روضه‌خوانی به روستای ما می‌آمد را می‌بردم و می‌آوردم، اکثر وقت‌ها هم بین راه با ماموران رژیم طاغوت روبرو می‌شدیم در این جور مواقع سریع گاز را پر می‌کردم و فرار را بر قرار ترجیح می‌دادیم.
اما یک بار دستگیر شدیم و تا جایی که شد کتک خوردیم حتی ماشین را آتش زدند؛ بنده خدا روحانی دست و پایش شکست و آسیب جدی دید من هم زخمی شدم ولی کمتر صدمه دیدم، این خاطره را همیشه تعریف می‌کنم چون آن وقت‌ها حتی روضه نمی‌توانستیم برگزار کنیم چه برسد به اینکه امکانات و رفاهیات داشته باشیم؛ انگار اعتقاد مردم هم دست آنها بود.
خودروپیمایی قلبی یک راننده تاکسی
الان هم با میل باطنی و علاقه قلبی در راهپیمایی خودرویی امسال شرکت کردم، چرا شرکت نکنم؟ بعضی از جوانان به من ایراد می‌گیرند که چرا این کار را می‌کنم، اما داستان گذشته ما را نمی‌دانند و مشکلات آن روزها را ندیده‌اند.
در روستای ما ارباب برای کشاورز تصمیم می‌گرفت همه روستاها همین بود، اجازه نداشتیم گندمی که پدرم با هزار و یک زحمت می‌کاشت و درو می‌کرد را دست بزنیم تا ارباب بیاید و سهم خودش را بردارد شاید به اندازه لقمه‌ای برای ما می‌ماند.
این همه امکانات و رفاهیات نبود الان مردم هر چه بخواهند در دسترس دارند روزهای قبل از انقلاب همه چیز حسرت بود از آب گرفته تا برق و چیزهای ابتدایی، مشکلات هست اما وضعیت امروز ما قابل قیاس با آن دوران نیست.
برادر شهیدم هم همیشه به ما گوشزد می‌کرد که پای انقلاب بمانید و هر کاری از دستتان برمی‌آید انجام دهید، به نظرم یکی از مهمترین کارها شرکت در راهیپمایی ۲۲ بهمن است و بزرگداشت این روز بزرگ»
انتهای پیام/89033/
