به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما؛ ملی پوش دهه ۴۰ والیبال ایران گفت: در تیم ملی همه از تهران بودند و من تنها شهرستانی حاضر در اردو آن‌هم از ارومیه بودم.
یداله کارگرپیشه که از ۱۶ سالگی والیبال را آغاز کرد و از ۲۳ سالگی وارد اردو‌های تیم ملی شد گفت: هیچ یک از اعضای کادرفنی و مسئولان فدراسیون نمی‌توانستند من را قبول داشته باشند و برای دفع من دست به هر کاری زدند از خوب حرف نزدن گرفته تا کار‌هایی که یک بازیکن را از حضور در اردو‌های تمرینی فراری دهد، اما من اهل فرار نبودم و برای پیراهن تیم ملی جنگیدم.
جوانان و ورزشکاران دهه ۳۰ و ۴۰ برای ورود به دنیای حرفه‌ای حتی از امکانات ابتدایی هم بی بهره بودند.
نخستین کاپیتان تیم ملی والیبال در دهه ۴۰ با تایید این مطلب افزود: آن زمان به هیچ عنوان امکانات نداشتیم و مسئولان هم در اختیارمان قرار نمی‌دادند حتی زمانی که باد برای رفتن به مسابقات بین المللی بلغارستان آماده می‌شدیم روی زمین خاکی تمرین می‌کردیم.
محمد مهدی نیاکیان افزود: تنهای یک یا ۲ سالن تقریبا استاندارد در تهران برای بازی والیبال وجود داشت که مسئولان آن را به بازی‌های خاص و ویژه اختصاص داده بودند.
اما واخر دهه ۶۰ برنامه‌ای کلان برای پیشرفت والیبال در سراسر کشور طراحی و به مرحله اجرا در آمد.
رئیس فدراسیون والیبال ضمن اشاره به توقف ورزش در دوران جنگ افزود: بعد از پایان جنگ تحمیلی و آغاز دوران سازندگی، ورزش هم در این مسیر قرار گرفت واز سال ۱۳۶۸ برنامه ریزی‌های زیربنایی برای تنظیم و به مرحله اجرا درآمد.
محمدرضا داورزنی گفت: والیبال در همه شهر‌های کشور مورد استقبال آحاد مردم از جمله مدارس قرار گرفت و مستعدین با حضور در آموزشگاه‌ها و تمرینات حرفه‌ای خود را برای ورود به تیم ملی آماده می‌کردند.
وی افزود: این روز‌ها شاهدیم که ترکیب تیم ملی والیبال ایران دیگر متعلق به یک شهر و یا ۲ شهر بزرگ نیست بلکه بهترین‌های شهر‌های و روستا‌های کشور در رده‌های سنی مختلف به اردو‌های تمرینی دعوت می‌شوند و هر بازیکنی که تلاش کند شانس پوشیدن پیراهن تیم ملی را دارد.
ملی پوش دهه ۷۰ والیبال ایران گفت: از تربت جام تمرینات والیبالی‌ام را آغاز کردم و توانستم بعد استعدادیابی در آموزشگاه‌ها به تیم ملی نوجوانان، جوانان و سپس بزرگسالان دعوت شوم.
غلامرضا مومنی مقدم در ادامه افزود: خوشبختانه زمانی که والیبال حرفه‌ای را آغاز کردم شرایط برای تلاش و نتیجه گرفتن به خوبی فراهم بود.
دیگر ملی پوش دهه ۷۰ والیبال ایران افزود: وقتی اولین بار به سالن تمرین والیبال رفتم مربی بیرونم کرد، اما چون فضا برای تمرین در کرمانشاه به خوبی فراهم شده بود با تلاش زیاد توانستم نظر مربیان را به خود جلب کنم و وارد اردو‌های تیم استان، سپس تیم ملی شدم.
پیمان اکبری گفت: مسیر زندگی ام بعد از راهیابی به تیم ملی تغییر کرد و به طور کلی کار حرفه‌ای خود را در این رشته دنبال کردم؛ و حالا مسیر پیدا شده و این قطار با سرعت بیشتری برای رسیدن به رشد حرکت می‌کند.
سرمربی تیم ملی والیبال نوجوانان با اشاره به انتخاب مستعدان سراسر کشور گفت: برای پیدا کردن بازیکنانی که از نظر فیزیکی و فنی در شرایط مطلوبی هستند به ۳۰ استان کشور سفر کردم و از میان حدود ۱۱ هزار بازیکن مدعی، حدود ۱۵۰۰ نفر واجد شرایط را انتخاب کردم.
محمد وکیلی افزود: هم اکنون تمرینات در مراحل مختلف دنبال می‌شود و با کمک همکاران در کادرفنی تیم ملی بهترین‌ها را برای ادامه حضور در تمرینات انتخاب می‌کنیم.
والیبال ایران در این سال‌ها برای نخستین بار به المپیک، جام جهانی، لیگ جهانی و قهرمانی جهان راه یافت و سال‌هاست که بر بام قاره کهن آقایی می‌کند.
