این استاد دانشگاه و نویسنده‌‌ کتاب در یادداشتی نوشته است: «جایزه‌‌ «جلال آل احمد» (حداقل در حوزه‌‌ پژوهش و نقد ادبی) امسال سر و صدای چندانی به پا نکرد و برخلاف سال‌های گذشته آنگونه که باید و شاید مورد توجه اهالی ادبیات قرار نگرفت. بی‌‌‌گمان یکی از دلایل این بی‌‌‌حاشیه بودن، ناشناخته بودن نامزدهای نهایی این جایزه بوده است. نه آلبر کامو در ایران، نه پایداری خاموش و نه روایت‌‌‌شناسی و نقد روایت در داستان‌‌‌های انتخابی معاصر، آثار برجسته‌‌‌ای نبودند و در زمان انتشارشان نیز با اقبال پژوهشگران مواجه نشدند. با این حال گویا تقدیر جایزه‌‌ جلال این است که همیشه حرف و حدیث‌‌‌هایی درباره‌‌ آن و برندگان آن وجود داشته باشد. حدیث امسال جایزه‌‌ جلال هم این است: بخش‌‌‌های قابل‌توجهی از کتاب انتخاب‌‌‌شده از سوی داوران یعنی آلبر کامو در ایران، رونویسی از کتاب اگزیستانسیالیسم و ادبیات معاصر ایران (عیسی امن‌‌‌خانی، نشر علمی، ۱۳۹۲) است.

اگر بخش سوم فصل دوم کتاب آلبر کامو در ایران را با بخش افسانه‌‌ «سیزیف» و انعکاس آن بر شعر شاعران معاصر ایرانی کتاب اگزیستانسیالیسم و ادبیات معاصر ایران مقایسه کنید، خواهید دید که نویسندگان کتاب آلبر کامو در ایران (دکتر محمدرضا فارسیان و فاطمه قادری) کلمه به کلمه و حتی به قول عوام واو به واو از کتاب «اگزیستانسیالیسم و ادبیات معاصر ایران» رونویسی کرده‌‌‌اند و اینگونه رونویسی را به جای پژوهش جا زده‌‌‌اند.