در ابتدای شروع موج ششم همه گیری کرونا در ایران، فرجام این موج همه گیری به سوالی مهم برای مردم و کارشناسان بدل شده است. سوالی که یکی از راه‌های پاسخگویی به آن، مرور عواقب شیوع اومیکرون در کشور‌های دیگر است.

به گزارش «تابناک»، با تبدیل شدن کرونای اومیکرون به سویه غالب ویروس کرونا در کشورمان، موج ششم شیوع بیماری کووید ۱۹ در کشورمان آغاز شده و با قدرت و سرعت در حال پیشروی است تا جایی که در هفته گذشته از ۳.۵ هزار مبتلای روزانه در ابتدای هفته به افزون بر ۱۶.۵ هزار مبتلا در انتهای هفته رسیدیم و رشدی با شیب بسیار زیاد را تجربه کردیم.

این همان خاصیت نگران کننده اومیکرون است که از روز ابتدایی شناسایی این سویه درباره اش هشدار داده می‌شد. اینکه این نسخه جهش یافته کرونا بسیار مسری‌تر از نسخه‌های قبلی است و در نتیجه شمار مبتلایان را به شکل انفجاری افزایش می‌دهد و موجب پر شدن بخش‌های بیمارستانی و بروز بحران در نظام درمانی کشور‌ها می‌شود که یکی از نتایج آن، کاهش رسیدگی به بیماران و در نتیجه افزایش احتمال فوت بیماران است.

شرایطی که حالا با همه وجود در حال لمس آن در میهنمان هستیم؛ در آمار‌های فزاینده کرونایی که امروز به مرز ۲۲ هزار مبتلا رسید و همچنین در افزایش شمار شهر‌های نارنجی و قرمز کرونایی که اینقدر سریع رقم می‌خورد که موجب شده هر دو روز یکبار نقشه رنگ بندی کرونایی کشورمان بروز شود و بحران، شهر‌های پرشمارتری را در بر بگیرد. اما پایان این وضعیت کجاست؟

این سوالی است که برای یافتن پاسخش ناگزیر از مرور تجارب دیگر کشور‌های درگیر با سویه اومیکرون هستیم که در این صورت، پی خواهیم برد که برخلاف تصور‌های اولیه، موج ناشی از همه گیری اومیکرون بلندتر از موج همه گیری ناشی از شیوع سویه دلتا است. آنقدر بزرگتر که برخی کشور‌های اروپایی بستری ۵ یا ۶ برابری را در این موج تجربه کرده‌اند و حتی اوضاع در آمریکا که هرگز تدابیری مانند قرنطینه کامل را به اجرا در نیاورد و در نتیجه موفق به مهار بحران نشد هم وخامت یافته و بستری‌ها یک و نیم برابر شده است.

مرور این آمار و ارقام نشان می‌دهد که فرجام اومیکرون در کشورمان ممکن است وخیم‌تر از چیزی باشد که تصور می‌شد؛ انبوه بیمارانی که مراکز درمانی را پر می‌کنند و نیازمند مراقبت‌های شبانه روزی هستند، کادر درمانی که می‌بایست دوران پرفشار دیگری را تحمل کنند و در این مسیر دچار آسیب‌هایی شوند و کسب و کار‌هایی که در سایه همه گیری بیماری به رکود و تعطیلی می‌رسند و در آستانه نوروز و دوره شکوفایی بازار، آسیب‌های فراوانی می‌بینند.

همه این‌ها در حالی است که می‌دانیم موج پنجم کرونا در ایران را سویه دلتا رقم زده است و از این حیث، تفاوتی مهم میان ایران و کشور‌هایی وجود دارد که در نمودار فوق از آن‌ها نام برده شده است. افزون بر این، در کشورمان واکسیناسیون گروه سنی ۱۲ تا ۱۸ سال هم از مدتی پیش در دستور کار قرار گرفته که حالا نقطه قوت کشورمان محسوب می‌شود، چراکه اومیکرون در گروه سنی نوجوانان و جوانان شیوع بارزی دارد و این گروه در کشورمان، به میزان قابل قبولی واکسینه شده اند.

البته این خوشحالی دوام زیادی نخواهد داشت اگر بدانیم پیک بیماری در بسیاری از کشور‌های جهان (از جمله کشور‌هایی که نامشان در نمودار فوق برده شده است) در حالی رقم خورده که تدابیر به شدت سخت گیرانه‌ای به اجرا درآمده و حتی قرنطینه و لاک داون کامل در مناطقی از این کشور‌ها اجرا شده است، در حالی که تا کنون هیچ تدبیر ویژه‌ای در کشورمان در دستور کار قرار نگرفته و حتی مدارس و دانشگاه‌ها تعطیل نشده اند.

با این تفاسیر، آینده شیوع اومیکرون و موج ششم کرونا در کشورمان به شدت تیره و تار به نظر می‌رسد، به ویژه اگر بدانیم تا این لحظه هیچ محدودیت خاصی وضع نشده و رقم خوردن موجی بزرگتر و مهیب‌تر از موج پنجم [احتمال شماره ۱ در نمودار فوق] دور از انتظار نیست. اتفاقی که اگر تدابیری ویژه برای جلوگیری از وقوع آن هم در نظر گرفته شود، در بهترین حالت موجی به بلندای موج قبلی کرونا در کشورمان [موج احتمالی ۲] رقم خواهد خورد که تا ماه‌ها همه چیز را تحت الشعاع قرار خواهد داد.

این در حالی است که با توجه به در پیش بودن تعطیلات آخر سال و نوروز، بسیار بعید است که شاهد رقم خوردن موجی کوتاه‌تر [احتمال شماره ۳] باشیم و رویدادی را رقم بزنیم که در نوع خود در جهان استثناست. اتفاقی که برخی کشور‌ها با اتخاذ تدابیر ویژه هم موفق به رقم زدنش نشدند و ظاهرا مسئولان کشورمان انتظار دارند که بی اتخاذ هیچ تدبیری رقم بخورد! تصوری که باید منتظر بمانیم و میزان تحقق آن را نظاره گر باشیم، با این یادآوری که نمی‌دانیم تکلیف هزینه‌های تحمیلی به مردم در این میان -که بخشی از آن‌ها جانی است و غیرقابل جبران، چه خواهد شد؟!