در جاده اصفهان به شیراز، بعد از امین‌آباد (که آن هم قلعه‌ای زیبا دارد) به صخره‌ای بزرگ و عجیب برخورد می‌کنیم که ده‌ها متر ارتفاع آن است و روی این صخره کشتی‌مانند، خانه‌های اهالی روستا معلوم است. امروز کسی در خانه‌ها زندگی نمی‌کند؛ اما اینکه روزگاری بشر تصمیم گرفته بود بالای این صخره خانه‌های کوچک و چندین طبقه بسازد و روی این صخره را که در یک دشت مسطح بود، برای زندگی خویش انتخاب کند، نشان‌دهنده وضعیت ناامنی بوده است که شاید قرن‌ها در آنجا حکم‌فرمایی می‌کرد. ناامنی بشر را به کشیدن دیوار به دور آبادی و کندن خندق کشاند؛ این هم یک راه گریز از ناامنی بود: رفتن به بالای صخره، جایی که اگر صدها لشکر هم در پایین جمع شوند، دستشان به اهالی نمی‌رسد.