500 روز پیش بود که شاخص کل بورس تهران به قله‌ای رسید که پیش‌تر در مخیله فعالان آن بازار نمی‌گنجید. در نیمه نخست سال 99، سیاستگذار با بی‌اعتنایی به سبقت غیرعادی شاخص بورس از رشد اقتصادی اسمی (نه رشد واقعی) و با تکیه بر افسانه ضربه‌گیری تورم، سرعت این روند را تشویق کرد و در ادامه نیز به جای حل مشکل، فرسایشی کردن اصلاح قیمت‌ها را در دستور کار قرار داد. این ابرنوسان و روند فرسایشی اصلاح قیمت‌ها، بحث بین فعالان بورسی را در توییتر نیز داغ کرد؛ کاربرانی که حالا در کنار کنش‌گران سیاسی و اجتماعی، بعضا هشتگ‌های مورد نظر خود را ترند می‌کنند. در این گعده نیز همانند دیگر اجتماعات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، جناح‌های مختلفی دیده می‌شوند. جناح‌هایی که شاید بیراه نباشد اگر بگوییم در روزهای بد بازار، بیشتر گرد هم می‌آیند و گاهی همدیگر را از نیش انتقاد و کنایه بی‌نصیب نمی‌گذارند. در یک نگاه کلی بورس‌بازان توییترنشین را می‌توان در چهار جناح قرار داد که نظراتی متفاوت از یکدیگر دارند.