در ۱۹۲۱ بلک با دیزی هیلمن یکی از دختران ویلیام هیلمن، مالک کمپانی، پیمان زناشویی بست اما در نهایت در ۱۹۳۹ این پیوند از هم گسیخت. وی همراه با باجناقش، اسپنسر ویلکس به طور مشترک مدیرعاملی کمپانی را بر عهده گرفت. هنگامی که شرکت هیلمن با هامبراند کامر در ۱۹۲۸ ادغام شد، بلک به عضویت هیاتمدیره آن درآمد.
در ۱۹۲۹ هیلمن به کنترل برادران روتس درآمد اما بلک استعفا داد و در ۱۹۲۹ پستی جدید در استاندارد موتور کمپانی بر عهده گرفت. او همراه با مادسلی، موسس شرکت به طور مشترک در ۱۹۳۳ مدیرعاملی کمپانی را برعهده گرفت اما مادسلی یک سال بعد درگذشت. با احتمال وقوع دوباره جنگ، بلک مشتاقانه از طرح دولت برای کارخانههای سایه حمایت کرد و مدیریت دو کمپانی بنر لین و کانلی- که توسط دولت برای تولید موتورهای هواپیما ساخته شده بود- برعهده وی قرار گرفت.
در ژوئیه ۱۹۴۱ بلک به ریاست کمیته مشترک موتورهای هوایی منصوب شد. عملکرد وی آنقدر خوب بود که در ۱۹۴۳ نشان شوالیه دریافت کرد؛ وی از همه کارمندان کمپانی میخواست با لقب «سر» وی را صدا بزنند.
در پایان جنگ مسوولیت خرید تریموف توسط استاندارد بر عهده وی گذاشته شد. وی در اواخر ۱۹۵۳ در یک سانحه رانندگی زخمی شد و از آنجا که اعضای هیاتمدیره در خصوص وضع روحی وی مشاجره داشتند، بلک در ۱۹۵۴ ناگزیر
استعفا داد. وی در دوران بازنشستگی به کشاورزی روی آورد اما در ۲۴ دسامبر ۱۹۶۵ به شکلی ناگهانی درگذشت.
