مراسم بزرگداشت محمدعلی نجفی در موزه سینما برگزار شد. در این مراسم سیدمحمد بهشتی غایب بود؛ اما در نامه‌ای نوشت: «در جوانی، همه ما رستم زندگی‌مان بودیم، رستمی که ماجراجویی می‌کند، مبارزه و فداکاری می‌کند، رستمی که تا دوران پیری می‌توان به آن فخر فروخت.» در بخش دیگری از این نامه با اشاره به دوران پیش از انقلاب آمده بود: «دوران سرگیجه‌آوری بود، درست مثل اینکه به خروس‌ها که آوازشان حجت طلوع خورشید بود بگوییم با صدای زنگ ساعت بیدار شوند. برای ما که مبارزه را در فعالیت‌های فرهنگی یافته بودیم شعر، فیلم و عکس مستمسک‌هایی برای ساختن جهانی روایی بود. جهانی که ما رستمش بودیم و مبارزات این رستم در آن جهان سخت ولی همیشه توام با پیروزی بود.» علیرضا رئیسیان هم در این برنامه سخنرانی کرد و از باقدامات مهمی که نجفی در دوران مدیریت خود انجام داده است، گفت. ابوالحسن داودی هم با ابراز تاسف از اینکه فرصت همکاری مشترک با نجفی را نداشته، تاکید کرد که این کارگردان نقشی اساسی در سرنوشت کاری او داشته است. سخنران بعدی مراسم فریدون جیرانی بود که درباره پیوندهای تاریخی‌اش با محمدعلی نجفی گفت و مدیریتش در سینمای ایران در دهه 60 را ستود.