ناصرالدین شاه، اساسا با فضای نشر و مطبوعات تا آنجا که مزاحمتی برای قدرتش نداشت و ثناگوی قدرتش بود مخالفتی نداشت و با هر روزنامه‌ای که کمترین نقد و انتقادی از حکومتش می‌کرد فورا دستور توقیف و بلوکه کردن آن را صادر می‌کرد. در همین راستا بود که دستور تاسیس اداره سانسور و وزارت انطباعات را صادر تا مانع از نشر مطالبی شوند که برخلاف میل و اراده او نوشته می‌شد.