آخرین مسابقه فصل فرمول یک در شرایطی شروع شد که دو شانس اصلی قهرمانی (ورشتپن و همیلتون) هم امتیاز با هم، پای به این رقابت گذاشتند. اتفاقی که در تاریخ تنها یکبار در فصل ۱۹۷۴ رخ داده بود.

لوئیس همیلتون در استارت ابتدایی موفق به عبور از ورشتپن شد و پس از آن سریعا فاصله زیادی با رقیب خود ایجاد کرد. کارلوس پرز هم تیمی ورشتپن که به دلیل تعویض لاستیک این دو راننده در رتبه اول قرار داشت دفاع بی نظیر و خارق العاده‌ای برابر همیلتون انجام داد تا ورشتپن فاصله خود را با راننده مرسدس کاهش دهد و این فاصله از ۹ ثانیه به ۱ ثانیه برسد، اما همیلتون پس از سبقت از پرز بازهم بی نقص رانندگی کرد و با راننده ردبول فاصله ایجاد کرد.

ردبول در ۲۱ دور مانده به پایان مسابقه تصمیم گرفت از استراتژی دو تعویض لاستیک استفاده کند تا فاصله را جبران کند، اما این استراتژی هم جواب نداد.

در شرایطی که همیلتون شانس اول قهرمانی با اختلاف حدود ۱۱ ثانیه‌ای در رده نخست بود، نیکولاس لطیفی با تصادف خودش باعث ورود ماشین امنیتی و نزدیک شدن مکس ورستپن شد.

یک دور مانده به پایان مسابقه خودروی ایمنی خارج شد تا ورشتپن و همیلتون یک دور به رقابت بپردازند.

ورشتپن در دور پایانی مسابقه از همیلتون سبقت گرفت و قهرمان جهان عوض شود.