قبل از اجرای طرح اصلاحات ارضی، از ۵۰‌هزار روستای ایران، ۱۵‌هزار روستا متعلق به خرده مالکین، 4‌هزار زمین سلطنتی و 6‌هزار قریه موقوفه بوده است. برخی اربابان بر یک روستا حاکم بودند و برخی مالک بیش از ۵ تا ۱۵۰ روستا بودند و پیش از اصلاحات ارضی، حدود 85درصد از زمین‌ها با قابلیت کشاورزی، در میان خان‌ها و فئودال‌ها تقسیم شده بود. وضعیت کشاورزی ایران پیش از اصلاحات ارضی به‌گونه‌ای بود که بخش عظیمی از نیازهای غذایی و احشام کشور را تامین می‌کرد و تسهیلات حداقلی برای سه‌چهارم مردم ایران مهیا بود. ایده اصلاحات ارضی در ایران، از دوره انقلاب مشروطه، بین سال‌های ۱۲۸۸-۱۲۸۷ موردبحث قرار گرفت.