پرویز جوان درس‌های دوران کارشناسی‌اش را در سال ۱۳۶۵ و در دانشگاه صداوسیما خواند. او در سال ۱۳۶۸ پس از پایان تحصیلات، تعدادی فیلم کوتاه ساخت و با فیلم سینمایی مسافر جنوب وارد سینمای حرفه‌ای شد. نفس عمیق سومین فیلم او بود که در سال ۱۳۸۱ ساخته شد و مورد توجه منتقدان و مردم قرار گرفت و دوره جدید فیلم‌سازی شهبازی آغاز شد.
خودش گفته: «متاسفانه این فرصت به وجود نیامد که فیلمهای مسافر جنوب و نجوا به اکران عمومی در بیاید شاید هم اگر این اتفاق می‌افتاد الان دیگر نفس عمیق را نساخته بودم. شرایط این شکلی بود که تصمیم گرفتم باید فیلم سومم را بسازم. اما به‌طور کلی ساخت فیلم هیچ‌وقت با پول قلنبه‌ای که دست کارگردان باشد، اتفاق نمی‌افتد. باید بگویم که این پول برای فیلم‌سازان وجود ندارد مثلا بروند از حساب بانکی که دارند فیلم بسازند. غیر از برخی‌ها که روابط خاصی دارند، همه به دنبال پولشان می‌دوند و من هم بالاخره توانستم سر آقای شجاعی و امیر سماواتی کلاه بگذارم و پول فیلمم را جور کنم.» منصور شهبازی بازیگر و برادرزاده پرویز شهبازی در خاطره‌ای درباره فیلم نفس عمیق گفته: «من چون آن موقع سن کمی داشتم زیاد در جریان ریز ماجرا نبودم؛ ولی یادم است که آن‌قدر روی آقای شهبازی فشار زیادی وجود داشت که وقتی در لوکیشن سد کرج پلان آخر را گرفتیم، آمبولانس آمد و ایشان را برد بیمارستان. فشار کار باعث شده بود معده‌اش خونریزی کند. فکر کنم یکی از دلایلی هم که باعث می‌شود دیر به دیر فیلم بسازد همین فشار‌هایی است که متحمل می‌شود.» اما خود شهبازی روایت دیگری از خونریزی معده در این بخش دارد، او در مراسم ختم بازیگر نقش کامران در فیلم نفس عمیق گفته: «در تمام طول ساخت این فیلم با سعید و شخصیت او همراه بودم، زمانی که سیگار می‌کشید به خاطر راحتی او من هم سیگار می‌کشیدم، وقتی در قصه فیلم بر اثر خونریزی معده از دنیا رفت، من هم در واقعیت دچار خونریزی معده و در بیمارستان بستری شدم، همه اینها نشان از نزدیکی من با سعید بود.»
