یکی از شاتل‌های فضایی شوروی سابق، سال ۲۰۰۲ زمانی که آشیانه آن فرو ریخت، نابود شد، اما دو مدل دیگر همچنان دست نخورده باقی مانده‌اند و در یک مجموعه عکس که سرگئی ساوستیانف به عنوان بخشی از دیدار سرگئی کریکالف، فضانورد روس و رئیس برنامه‌های فضایی با سرنشین آژانس فضایی روسیه، روسکوسموس، گرفته، به تصویر کشیده شده است.

 

 

 

 

این تصاویر، آشیانه‌ای بزرگ را نشان می‌دهند که زمانی مرکز فعالیت‌های گوناگون بوده، اما حالا متروکه شده است و نزدیک پایگاه فضایی بایکونور در قزاقستان ـ که امروز همچنان برای پرتاب راکت‌های سایوز استفاده می‌شود ـ قرار دارد.

 

 

 

 

در مقر آشیانه، دو شاتل استفاده نشده بوران به نام‌های بوریا و OK-MT وجود دارند. شباهت آن‌ها با شاتل‌های فضایی ناسا اتفاقی نیست؛ در آن زمان، این بهترین راه ساخت وسیله نقلیه‌ای برای رفت و برگشت به مدار بود.

 

 

 

 

شاتل بوران، قرار بود از روی پرتابگر فوق سنگین انرژیا که به راکت‌های تقویت کننده‌ مورد استفاده مدارپیما‌های شاتل فضایی شباهت داشت، پرتاب شود. همانند شاتل‌های فضایی، بوران موتور‌هایی که در عقب تعبیه شده بود و همچنین، دو بال برای فرود کنترل شده بر روی زمین داشت.

 

 

 

 

توسعه‌ این برنامه در سال ۱۹۷۶ آغاز شد و این فضاپیمای قابل استفاده دوباره، می‌توانست پیش از بازگشت به زمین، عملیاتی در مدار را انجام دهد.

 

پس از همان یک سفر فضایی بدون سرنشین در سال ۱۹۸۸ و سپس، فروپاشی شوروی، این برنامه فضایی رها شد. البته مدل‌های دیگری نیز ساخته شد که امروز در موزه نگهداری می‌شوند.