سلیمانی در عین حال یک سیاستمدار و سیاست ورز حرفه ای بود که می توانست اکثر ماموریت های خویش را بدون پناه بردن به سلاح  پیش برد و اهدافش را محقق سازد. ولی افزون بر آنها اما شهید سلیمانی یک دولتمرد به معنای واقعی کلمه بود، که به امور فرهنگی و تربیتی در جامعه توجه ویژه داشت.
 
آنچه در این میان به طور ویژه حائز اهمیت است تدین شخصی و باورمندی عظیم دینی او بود که می توان سلیمانی را یک عنصر بسیار متدین دانست. با اینهمه اما نگاهش به جامعه نگاهی فرهنگی و تربیتی بود، نه یک نگاه خشک نظامی خشک و یا سیاستمداری که به همه با چشم ابزار می نگرد؛ آری او همه ویژگی های یک معلم را دارا بود. 

مگر نه این است که معلم  به همه  افراد جامعه از هر قشر و گروه و با هر گرایشی مختلف به دیده یک مربی و با انگیزه تربیت می نگرد؟ و آنان را از هم جدا نمی کند.... زیرا معلم مسئولیت تربیت همه شاگردانش را البته یکسان بر عهده دارد؛ و شهید بزرگوار ما احساس مسئولیت برابری نسبت به آحاد ملت ایران داشت. سخنان اودر دیدار با تعدادی از روحانیون که اخیرا در شبکه های مجازی به کثرت منتشر شده است، گرچه کوتاه است، اما بیانگر یک منش و مدرسه ای بزرگ در تربیت جامعه است . ایشان  به چند نکته اشاره می کنند که توجه به هر یک از آنان بیانگر عمق نگاه تربیتی ایشان به جامعه است: 

 نخست: آیا در خانه شما همه فرزندان شما مثل هم هستند ؟ همه نماز شب می خوانند؟ اینگونه نیست . پس  افراد مختلف در جامعه  را مانند فرزندان خود ببینیم؛ جامعه ما خانواده ماست. پس آنان را تقسیم بندی نکنیم و با رفتار مناسب خود در تربیت ایشان کوشا باشیم...

دومین نکته مورد اشاره ایشان مسئولیت روحانیت در یک محله است. ایشان معتقدند روحانی محله  نباید مشغله های زیادی داشته باشد، بلکه باید تمام وقت خود را در محله به حل مشکلات مردم، و مدیریت تربیتی ان بخش از جامعه صرف کند...

از این سخن حکیمانه چنین مستفاد می شود که ایشان به تبلیغ چهره به چهره اهمیت ویژه ای می دادند. 

تمام تجربیات فرهنگی هم‌نشان می دهند، که تبلیغ چهره به چهره کارآیی ویژه ای دارد. اینطور نیست که با پخش سخنرانی و یک فیلم بتوان تمام کارهای لازم برای یک کار فرهنگی و ارشاد مردمی را به انجام رساند. بلکه تبلیغ چهره به چهره است که در همیشه تاریخ موفق و ثمر بخش بوده است. 

بزرگان فرهنگی ما هم به تبلیغ چهره به چهره توجه ویژه ای داشتند. چه در ایران و چه در دیگر مناطق اسلامی به ویژه شیعی، روحانیون به تبلیغ چهره به چهره اهمیت ویژه ای می دادند.

هم روحانیون و هم‌کسانی که سیاست فرهنگی موفقی را دنبال می کردند به تبلیغ چهره به چهره توجه ویژه و اساسی داشته اند. شهید سلیمانی هم در این زمینه یک نمونه و یک الگو ‌بودند.

نکته دیگری که باید به آن اشاره شود، رفتار آموزنده سردار سلیمانی بود او همیشه تلاش می کرد تا  در رفتار خود  به یک الگوی «فرهنگی» مبدل شود. سردار سلیمانی خود با انجام کارهای نیکو و پرهیز از کارهای نکوهیده و بد، خود را به یک الگو تبدیل کرده بود  که دیگران با دیدنش ناخودآگاه به خوبی توجه و ‌از بدی پرهیز می کردند. 

رفتار شخصی و تواضع ویژه او، یک الگوی تربیتی بود. شنیده ایم و بسیار شنیده ایم که ایشان در سفرها و در کلیه نشست و برخاست ها و جلسات، توجه ویژه ای داشتند که کار شخصی اشان را خودشان انجام دهند و به شدت از تحمیل کارهای شخصی خود به دیگران اجتناب می کردند. در حقیقت ایشان با اخلاق مداری و رفتاری پسندیده و شایسته خود را به یک الگو تبدیل کردند. 

نکته دیگری باز در ابعاد فرهنگی شخصیت شهید سلیمانی باید به ان اشاره کرد موضوع مطالعه است. ایشان در طول حیات خود بویژه در سفرها، توجه ویژه داشتند که مطالعه کنند و در زمینه های مختلف کتاب بخوانند. کمتر سفری بود که ایشان کتابی برای خواندن همراه نداشته باشند و دیده ایم که عکسهایی از ایشان به هنگام خواندن کتاب... منتشر شده است؛ که بیانگر توجه اشان به مسایل اخلاقی است...

باشد تا با تاسی به او در جهت ساخت جامعه ای‌ نمونه تلاش کنیم ...

310311