به گزارش ایرنا فضا برای این کودکان آنقدر بزرگ است که بتوانند به این طرف و آن طرف بدوند و فریاد شادی‌هایشان به دور از محدودیت‌های کرونا و زندگی آپارتمان‌نشینی را به گوش بزرگترهایشان برسانند.  

بعضی از آنان بادبادک، و برخی دیگر دستهایشان را به نشانه آزادی و شادمانی هوا می‌کنند؛ گویی که برای نخستین‌بار در جمع همسالانشان قرار می‌گیرند و شادی‌هایشان را به بزرگترها ارزانی می‌دارند. 

لبخند رضایت بر لبان پدر و مادرهایشان هم پیداست و به نظر می‌رسد این فضای شادمانی، از نیاز کودکان به بازی با هم‌سن‌وسالهایشان، پرده کنار می‌زند. 

«سهراب برمکی»، پدر یکی از این کودکان با ابراز خوشحالی از بستری که به بهانه «روز کودک» برای فرزندش فراهم شده، اینگونه می‌گوید که «شادی کودکانه همواره آرامشی بر روح و روان والدین می‌نشاند؛ به ویژه آنکه طی حدود دو سال گذشته با وجود شرایط ناشی از کرونا، بسترهای زیادی برای این شادی فراهم نبوده است».

 یکی دو مادر هم در گوشه‌ای از پارک گویی به این فضای شاد پیوسته‌اند و در حالی که کودکانشان با هم بازی می‌کنند، آنان نیز گپ و گفتی با هم دارند و گاهی نیز لبخند رضایت و شادمانی بر چهره‌هایشان نمایان می‌شود. 

آری اینجا بساطی از شادمانی به بهانه «روز کودک» برپاست؛ آیینی که جای خالی آن در بسیاری از روزهای بهاری و تابستانی امسال در مراغه و بسیاری دیگر از شهرها احساس شد و اینبار نیز گویا هیئت ورزش‌های همگانی مراغه برای برپایی آن پا پیش نهاده است.

این آیین به گفته برگزارکنندگانش با هدف ایجاد شور و نشاط بین خانواده‌ها و کودکان برگزار شد و با اجرای مراسم شعر، بادبادک و اهدای هدایای ویژه پایان یافت اما شادمانی‌های کودکانه همواره و تا ابد ادامه خواهد داشت.