عصر ایران؛ جعفر محمدی - یک سال پیش، در چنین روزی، یکی از نامدارترین، محبوب ترین و شجاع ترین سرداران تاریخ ایران، به شهادت رسید: "قاسم سلیمانی" .
درباره او بسیار گفته اند و نوشته اند؛ از این رو، می خواهم در سالروز پرواز ابدی اش، او را به دو وصف از خداوند یاد کنم و سخن کوتاه دارم:
اول) خونبهای قاسم سلیمانی
این حدیث قدسی بسیار معروف و عاشقانه است:
«مَن طَلَبَنی وَجَدَنی، و مَن وَجَدنی عَرَفَنی، و مَن عَرَفَنی احَبّنی و مَن احَبّنی عَشَقَنی، و مَن عَشَقَنی عَشَقْتُهُ، و مَن عَشَقْتُهُ قَتَلْتُهُ، و من قَتَلْتُهُ فَعَلَی دِیتُهُ، و مَن علی دیتُه فانا دِیتُه»
آن‌کس که مرا طلب کند، مرا می‌یابد و آن‌کس که مرا یافت، مرا می‌شناسد و آن‌کس که مرا شناخت، مرا دوست می‌دارد و آن‌کس که مرا دوست داشت، عاشقم می شود و آن‌کس که عاشقم شد، من نیز عاشقش می شوم و آن‌کس که عاشقش شوم، او را می‌کُشم و آن‌کس را که من بکشم، خونبهای او بر من واجب است و آن‌کس که خونبهایش بر من واجب شد، پس خود من خونبهای او می‌باشم.
خوشا کسی که خود خدا، خونبهایش باشد!
2) یک انسان دوست داشتنی
«إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا (مریم/96)»
آنان که ایمان آوردند و کارهای نیکو انجام دادند، خداوند محبت شان را در دل ها قرار می دهد.
این است راز محبوبیت قاسم سلیمانی و "سردار دل ها" شدنش.
حال سیاستمداران، بدوند دنبال دوربین و شعار و سخنرانی و وعده و وعید و تبلیغات و بزک کردن خودشان برای کسب محبوبیت و ... دریغ از اندکی محبت در دل های مردم!
