با بررسی ساختار جمعیتی کشور در دوران معاصر، مشخص می‌شود که ‌درصد قابل توجهی از جمعیت شهری را اصناف و بازاریان تشکیل می‌دادند. جعفر شهری تعداد بازارها و بازارچه‌های تهران را بیش از 70 مورد می‌داند که علاوه براین، حجره‌ها و تیمچه‌هایی نیز وجود داشته است. صنف الزامات خاصی داشته و هرصنف، سرگرم حرفه‌ای بوده است که عضویت در آن تابع نظم و سلسله مراتبی بود و در رأس آن، استاد و در مراتب بعد، کارگر و پادو قرار می‌گرفت و برخی اصناف موروثی بودند.