با بررسی ساختار جمعیتی کشور در دوران معاصر، مشخص میشود که درصد قابل توجهی از جمعیت شهری را اصناف و بازاریان تشکیل میدادند. جعفر شهری تعداد بازارها و بازارچههای تهران را بیش از 70 مورد میداند که علاوه براین، حجرهها و تیمچههایی نیز وجود داشته است. صنف الزامات خاصی داشته و هرصنف، سرگرم حرفهای بوده است که عضویت در آن تابع نظم و سلسله مراتبی بود و در رأس آن، استاد و در مراتب بعد، کارگر و پادو قرار میگرفت و بودن در برخی اصناف موروثی بودند.
بنابراین، نظام صنفی و نهاد پیشه وری در ساختار سیاسی اجتماعی ایران، نهادی تاثیرگذار بود و نقش بسیاری در تحولات ایفا میکرد. بازار نیز محلی برای تجمع و فعالیت بازاریان و پیشهوران بوده و به عنوان یک اصطلاح پربار، یک مکان، یک اقتصاد، یک روش زندگی، یک طبقه و نمادی از حیات اسلامی بود؛ بنابراین، بازار و اصناف در ایران دوره اسلامی، نهادی پربار و تاثیرگذار بودند.
با توجه به حمایت گسترده بازاریان از رهبران مشروطه و مخالفان حکومت استبدادی قاجار و اینکه به لحاظ کمی، بزرگترین طرفداران مشروطه را تشکیل میدادند، در شهرهای سردمدار مشروطهخواهی مانند تهران و تبریز، بازارها که اصناف عناصر اصلی تشکیلدهنده آنها بودند، اهمیت خود را حفظ کرده بودند. بورژوازی مشروطه خواه در واقع، شامل دو گروه بود: تجار کوچک و بزرگ و طبقه متوسط رو به پایین، یعنی اصناف و پیشهوران که جمعیت این گروه، بیشتر از دستۀ اول بود.
عبدالرفیع رحیمی
منبع خبر "
دنیای اقتصاد" است و موتور جستجوگر خبر تیترآنلاین در قبال محتوای آن هیچ مسئولیتی ندارد.
(ادامه)
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت تیترآنلاین مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هرگونه محتوای خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
