به گزارش خبرگزاری تسنیم از بوشهر، نایبند؛ نخستین پارک ملی دریایی کشور حال خوشی ندارد. پیش‌تر با قرارگیری تأسیسات ویژه اقتصادی انرژی پارس در مجاورت این پارک، آسیب‌ها و لطمه‌های جدی به آن وارد شده و حالا ساخت یک مجموعه هتل توسط یک شرکت فعال در زمینه پتروشیمی، در محدوده این پارک، اسباب نگرانی دلسوزان و فعالان محیط زیستی را درپی داشته است. هتلی که شواهد و مستندات می‌گوید بیشتر به مثابه یک شهرک است تا مرکز تفریحی آن هم بدون هرگونه رعایت اصول زیست محیطی؟!
نکته قابل توجه اینجاست که علی‌رغم تمام شواهد نگران کننده از تخلف‌های پیدا و نهان طرح گردشگری یاد شده روابط عمومی اداره کل حفاظت محیط زیست استان بوشهر، از طرح مذکور با عنوان "طرح گردشگری، اقامتی و زیست محیطی" یاد می‌کند که محل احداث آن در اراضی غیر ملی و در محدوده مستثنیات منطقه "نای بند" واقع شده و به اعتقاد آنها واگذاری اراضی به هیچ وجه برخلاف قوانین و مقررات محیط زیست صورت نگرفته است.»
اما فعالان محیط زیستی معتقدند «مسئله جانمایی ساخت وسازهای این شرکت پتروشیمی در قالب طرح هتل در راس "نایبند" متناسب با برنامه آمایشی مناطق حفاظت شده نیست و باید راس نایبند از سازه‌های فلزی وچندین طبقه پاک شود.
حال آنکه در طرح مدیریت پارک ملی نایبند توسعه روستاها و ساخت و ساز در روستاهای حاشیه پارک به عنوان یکی از عوامل تهدید کننده ذکر شده و بر ضرورت برخورد سریع و قانونی با متخلفان تأکید شده است اما چه می شود که برپایی چنین سازه بزرگ فلزی و بتنی توسط مجری طرح تهدید به حساب نمی‌آید؟
در شرایطی که پیش از این حسین دلشب، مدیرکل پیشین حفاظت محیط زیست استان بوشهر از برچیده شدن ساخت و سازهای غیر اصولی ماهیگیران سنتی و تفریحی در سواحل جنوبی این پارک و همکاری مناسب دادستان و قضات دادگاه برای رسیدگی و صدور احکام پرونده‌ها خارج از نویت خبر داده بود باید پرسید چرا سازمان‌های مرتبط و مسئول درباره راه اندازی این طرح توسط شرکت یاد شده سکوت کرده‌اند!؟
عناوینی که بعدها به طرح اضافه شد
یوسف صفری، یکی از فعالان محیط زیست عسلویه نیز با اشاره به تخلف و نگرانی‌های زیست محیطی که در این زمینه ایجاد شده است گفت: اجرای طرح‌های اشتغالزا و همچنین مناسب با پتانسیل‌های زیست محیطی مناسب است اما در این مورد از این موارد در راستای منافع شخصی سوء استفاده شده است.
صفری همچنین با اشاره به یادداشتی که قبلاً در این زمینه نوشته بود اظهار کرد: در این یادداشت به برنامه‌ریزی هدفمند و اهداء برخی امکانات به نهادهای مرتبط با طرح برای سوء استفاده از منطقه توسط شرکت سازنده هتل اشاره شده است که به مجرد انتشار یادداشت جوابیه‌ای در این زمینه صادر شد.
وی تأکید کرد: در جوابیه پر شائبه سازمان محیط زیست بوشهر آمده است « طرح یاد شده هتل نیست بلکه مجتمع اقامتی، گردشگری و آموزشی است». اما در بخش دیگری از جوابیه آمده به دلیل یکسری ابهامات در طرح ما آن را متوقف کردیم و این کاربری ها جدید را به آن اضافه کردیم.
این فعال محیط زیست تأکید: اظهارات متفاوت در این جوابیه این سئوال را مطرح می‌کند که وقتی می‌گویند طرح ابهام داشته چرا از ابتدا مجوز کار برای این طرح صادر شده است؟ این مشخص می کند طرح از ابتدا اقامتی بوده و بعد کاربری های گردشگری و زیست محیطی به آن اضافه شده است.
صفری در ادامه نیز گفت: البته در این جوابیه کاملاً مشخص قید شد که ابهامات هنوز برطرف نشده و درصورت ادامه روند جلوی اجرای پروژه گرفته خواهد شد. این درحالی است که حتی در بخشی از مصاحبه مدیر کل محیط زیست بوشهر با روزنامه ایران ایشان گفتند من اعتقاد دارم از ابتدا نباید این مجوز داده می‌شد. هر چند در خصوص صدور مجوز اداراتی همچون منابع طبیعی، و در بحث تغییر کاربری و حریم دریا امور اراضی نیز دخیل هستند اما از آنجایی که پارک ملی و مناطق چهارگانه زیر نظر محیط زیست است نظر نهایی را محیط زیست می‌دهد».
بومیان منطقه بی‌بهره از امتیازات؛ اما خواص ...
درحالی این طرح حاشیه ساز شده و واکنش برخی فعالان محیط زیستی را به دنبال داشته که بررسی‌های موشکافانه‌تر نشان می‌دهد امتیازاتی هم که در این طرح برای شرکت مذکور مدنظر گرفته هرگز در اختیار بومیان منطقه درنظر گرفته نشده است.
شاهد مثال این تبعیض هم نشان می‌دهد که علی‌رغم «دو مصوبه شورای عالی شهرسازی و معماری ایران در سال‌های 94 و 97، هر گونه ساخت و ساز در مناطق چهارگانه تحت حفاظت محیط زیست ممنوع است و هیچ عنوانی این ساخت و سازها را موجه نمی‌کند.» که این مصوبه‌ها برای بومیان اجرایی شده است اما شرکت مورد نظر توانسته از این دو مصوبه عبور کند.
نکته دیگر که سبب تعجب شده حتی این است که توسعه روستاهای اطراف و تامین زیرساخت‌های آنها به دلیل همین مصوب مسکوت مانده و از دستور کار خارج شده اما دقیقاً در قلب منطقه حفاظت شده شاهد سربرافراشتن سازهای نا متناسب با محیط اطراف هستیم که این سئوال را در ذهن مخاطبان ایجاد می‌کند که توسعه روستا و زیرساخت‌های زندگی بومیان تهدید محیط زیست است یا ایجاد یک مجتمع نا شناخته؟
کلبه‌هایی که یکباره برج شد
حال اگر حتی از تمام موارد یاد شده بگذریم نکته نگران کننده فعالان محیط زیست اینجاست که طرح از ابتدا برای ایجاد چند کلبه دریایی آنهم کاملاً سازگار با محیط زیست یعنی از مصالح بومی است، اما براساس ارتباطات غیرشفافی که مجری طرح با نهادهای مرتبط ایجاد کرده این چند کلبه دریایی جایش را به دهکده‌ای آن هم بدون توجه به موضوع سازگاری آنها با محیط اطرافشان است.
توسعه‌ای که به‌عنوان مثال فرهاد قلی‌نژاد، مدیر محیط زیست استان بوشهر در واکنش به آن می‌گوید: «مصوباتی که دوستان می‌گویند را پیدا نکردیم. موضوع این مصوبه مناطق نمونه گردشگری است. اما طرح مذکور تنها یک طرح گردشگری دو هکتاری است.
انتهای پیام/ش
