به گزارش روز چهارشنبه ایرنا، فریدون بابایی‌اقدم، عضو شورای شهر تبریز در این جلسه با اشاره به اقدامات شورای اسلامی شهر در زمینه هویت تاریخی فرهنگی شهر تبریز، اظهار کرد: تلاش داریم در صورت موافقت اعضا، کارگروه حفظ و صیانت از آثار تاریخی را ایجاد کنیم.
وی با بیان اینکه فلسفه وجودی شورا رسیدگی به مشکلات مردم است، گفت: وقتی پرونده ساخت و سازی در محدوده باروی تاریخی تبریز تشکیل می‌شود، باید بدون استثنا تخریب شود نه اینکه شهرداری استحکام بنا از مالکان آنها بخواهد.
بابایی‌اقدم با اشاره به شرایط نامناسب قطعات تملک شده در محدوده باروی تاریخی تبریز، خاطرنشان کرد: شهرداری می‌تواند نسبت به پاکسازی و از بین بردن نقاط کور در این محدوده اقدام کند تا اهالی نیز احساس امنیت در این محلات داشته باشند.
علیرضا نوای‌باغبان، دیگر عضو شورای شهر تبریز نیز با بیان اینکه صیانت از باروی تاریخی تبریز همواره برای ما و شهروندان دغدغه است، گفت: مطالعات تقریبا کاملی در زمینه باروی تبریز انجام شده و ما وظیفه داریم این اثر تاریخی و میراثی را برای آیندگان حفظ کنیم.
وی با بیان اینکه حفظ باروی تبریز بسیار خوب است اما در برنامه‌ریزی ها به نحوی عمل می‌کنیم که تحقق آنها انجام وجود ندارد، ادامه داد: یک سوم محدوده باروی تبریز را تملک کرده‌ایم اما دو سوم آن هنوز باقی مانده که لازم است طرح موضوع و تکمیل آن انجام و وضعیت موجود مشخص شود.
این عضو شورای اسلامی شهر تبریز با بیان اینکه باید به یک اتفاق نظر در خصوص باروی تبریز برسیم، یادآوری کرد: در هشت سال گذشته تملک در محدوده باروی تبریز بسیار کم و در چهار سال گذشته در حد صفر بوده که باید با تعریف منابع و تزریق بودجه این موضوع را پیگیری کنیم.
نوای‌باغبان، با اشاره به اینکه باییستی استانداری، کمیسیون ماده پنج، شهرداری، اعضای شورا و میراث فرهنگی به یک اتفاق نظر در این زمینه برسند، گفت: یا باید باروی تبریز را تملک و تکمیل کنیم و یا اینکه اگر نمی‌توانیم، طرح موقت ارائه دهیم که تملک‌های انجام شده را ساماندهی کنیم.
حکیمه غفوری، دیگر عضو شورای شهر تبریز نیز با بیان اینکه قطعات تملک شده در حریم باروی تبریز واقعا در شرایط مناسبی نیستند، اضافه کرد: عدم رسیدگی مناسب باعث نارضایتی شهروندان در اطراف این نقاط شده است که باید هرچه سریع‌تر برای ساماندهی اقدام شود.
به گزارش ایرنا، با پایتخت شدن تبریز در دوره ایلخانان ( ۷۳۶-۶۵۳ ه.ق.) شهر به ناگاه با مهاجرت گسترده توده های مردمی مواجه شد. به نحوی که طی مدت کوتاهی در محدوده بیرونی هر یک از دروازه های باروی شهر، محلاتی متعدد برابر با وسعت شهر قدیم شکل گرفتند.
بروز این وضعیت موجب شد که در سال ۷۰۲ قمری با امر غازان خان، حصاری به طور حدود ۲۵ هزار گام (هشت کیلومتر) مشتمل بر ۶ دروازه اصلی به گرد باروی کهن، محلات بیرونی، باغات و گورستان های شهر کشیده شود که به بعدها به باروی غازانی معروف شد.
در اواخر حکومت کریم خان زند پس از زلزله‌ای که در تبریز روی داد، بیشترین قسمت شهر ویران گشت. در این زمان خاندان دُنبلی بر تبریز حکومت داشتند. نجفقلی خان دنبلی که بیگلربیگی تبریز بود، در سال ۱۱۹۴ هجری، حصاری استوار بر گرد شهر کشید و هشت دروازه یا درب بر حصار تبریز نهاد و هر یک را جز «دروازه استانبول» به اسم محله‌ای نامید که عبارتند از:
«درب خیابان»، راه عراق عجم (استان مرکزی) و اصفهان به سوی شرق، «درب باغمیشه» که آن را درب اعلی می‌گفتند به سوی شمال شرق، «درب شتربان» به سوی شمال،«درب سرخاب» به سوی شمال شرقی، «درب استانبول» به سوی شمال غربی، «درب سرد» (سردرود) به سوی مغرب که آن را «درب گجیل» نیز می‌گویند، «درب مهادمهین» به سوی جنوب غربی (قالاقاپیسی)، «درب نوبر» به سوی جنوب.
بر طرفین هر دروازه دو مناره بلند از کاشی بنا کرده و در برج‌های آن نیز کتیبه‌هایی از کاشی بود و بالای سر درب هر دروازه بر صفحه‌ای از سنگ رخام، اشعاری نوشته شده بود.
امروزه از هشت دروازه باروی نجفقلی خانی تنها دروازه های «خیابان» و «باغمیشه» باقی مانده اند.
