همشهری آنلاین_راحله عبدالحسینی: فتحعلیشاه که آخرین روز بهار از گرمای داغ و سوزان تهران راهی باغهای خارج شهر میشد به نظرش رسید در قریه خوش آب وهوای نیاوران عمارتی برپا کند و تا تمام شدن گرمای هوا در همین عمارت بماند. عمارت بر فراز بود و از همانجا تمام تهران را میدید و به همین دلیل اسمش را قصر جهان نما گذاشتند. محمدشاه قدری عمارت قصر جهان نما را گسترش داد.
اما ناصرالدین شاه که شکل عمارت را دوست نداشت، آن را از بین برد و قصر و عمارتی به مباشرت حاج علیخان (پدر اعتمادالسلطنه) بنا کرد. عمارتی ۲ طبقه که شاهنشین در طبقه اول قرار داشت و طبقه دوم به تالار آینه معروف شد. در اطراف این عمارت، بناهایی در یک و ۲ طبقه برای زنان و همراهان شاه، آشپزخانه، قراولخانه و... ساخته شد. پهلوی اول بناهای اطراف عمارت را خراب کرد. بعد از گذشت ۳۰ سال از حکومت ناصرالدین شاه، خودش را صاحبقران خواند و این قصر، صاحبقرانیه نامیده شد.
