پدرش، بهرام سرلک در آن زمان مسوول امور فرهنگی شهرستان الیگودرز و محقق موسیقی بختیاری بود و همیشه به جمع‌آوری قطعات آوازی از پیران دهات اطراف مشغول بود و همچنین مادرش از نخستین معلمان و مشوقانش در راه ورود به عرصه جدی موسیقی بودند. خود درباره شروع کارش می‌گوید: «من از ۵سالگی فعالیت موسیقی‌ام را پیش پدرم شروع کردم؛ چون ایشان و نیز مادرم با موسیقی کاملا آشنایی دارند. وقتی ۷ساله بودم در برنامه تلویزیونی شاخه طوبی حضور یافتم و قطعه‌ای از موسیقی محلی بختیاری را -که خودم‌زاده آن سرزمین هستم- خواندم. فعالیت موسیقایی‌ام را ادامه دادم تا اینکه در سن ۱۲سالگی در جشنواره بین‌المللی فجر شرکت و در سال ۷۲ هم مقام اول آواز و تنبک کشوری را کسب کردم. از همان سال، افتخار راهیابی به محضر اساتید برجسته را پیدا کردم و به دنبال آن به ارکستر ملی پیوستم.» او برای آموختن تنبک ابتدا نزد جمشید محبی رفت و سپس برای ادامه آموزش به محضر استاد ناصر فرهنگ‌فر رسید و  ۶ سال در کلاس‌های او شرکت کرد. راه‌یابی به کلاس‌های درس استاد محمدرضا شجریان از نقاط عطف زندگی هنری سرلک محسوب می‌شود. کلاس درس با شجریان هر سه‌شنبه برگزار می‌شد و سینا هر هفته همراه با پدر یا مادرش از الیگودرز به تهران می‌آمد. فرقی نمی‌کرد زمستان است یا تابستان، فصل امتحانات است یا باید در مدرسه حضور داشته‌ باشد. دو سال اول به آموزش تکنیک‌های صداسازی سپری شد. جمله‌بندی‌های تحریری در موسیقی سنتی و دستگاهی را تحت نظر شجریان آموخت، آموخت که چگونه از قسمت‌های مختلف دستگاه صوتی‌اش بهره‌ گیرد. با تمام تسلط سرلک به موسیقی سنتی او هنوز دلبسته موسیقی محلی به‌ویژه زادگاهش است. از این رو یکی از خواسته‌های همیشگی‌اش پویایی موسیقی بختیاری در دستگاه‌های سنتی است؛ یعنی همان چیزی است که استادش در جلسه اول آموزش آواز با او طی می‌کند: «به شرطی آواز ایرانی را به تو می‌آموزم که موسیقی بختیاری را حفظ کنی.» سینا طی این سال‌ها علاوه بر اجرا و بازخوانی قطعات کلاسیک، بخش‌هایی از موسیقی سرزمینش را نیز اجرا کرده ‌است. او در تیتراژ سریال «خانه‌ای در تاریکی» دو قطعه از ترانه‌های بختیاری را با ارکستر بازخوانی کرده است که مورد استقبال بسیاری قرار گرفت. او امیدوار است که با رجوع به موسیقى بختیارى موسیقى دستگاهى را غنا بخشد. سرلک در مصاحبه‌ای گفته است: «من به‌عنوان جوانى که نماینده سرزمین بختیارى ا‌ست، نمی‌خواهم فرهنگ قومم از بین رود و به احیای آن فکر می‌کنم. موسیقی بختیاری گسترده، وسیع و دارای ارزش های والایی از لحاظ هنری و روایتگری است. موسیقی بختیاری بخش های گوناگونی دارد؛ موسیقی شادی، عزا، رزمی، حماسی، عاشقانه، عارفانه و... درواقع برای هر نوع حکایت و داستانی و هر واقعه‌ای در این سرزمین موسیقی وجود دارد. البته فکر می‌کنم تمام موسیقی‌های مناطق ایران این خصوصیت را دارند. به‌طور کلی من معتقدم بخش وسیعی از موسیقی ردیف دستگاهی ما الهام گرفته از موسیقی نواحی است.»