به گزارش روز یکشنبه ایرنا، ضایعات کبدی کانونی  توده های تصادفی هستند که در تصویربرداری روزانه از شکم یافت می شوند و ضروری است به دلیل بدخیمی بودن، مشخص شوند.

چندین روش تصویربرداری مانند سونوگرافی، توموگرافی کامپیوتری (سی تی اسکن) و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی با کنتراست (MRI) وجود دارد.

محققان دانشگاه علوم پزشکی گیلان بر اساس پروژه ای تحت عنوان"دقت تصویربرداری در تشخیص ضایعات مختلف کبدی" دقت تشخیصی (یعنی حساسیت و ویژگی) این روش های تصویربرداری را برای تشخیص FLL ها ارزیابی و مقایسه کرده اند.

در این مطالعه گذشته نگر، بیماران مبتلا به ضایعات کانونی کبدی و بر اساس تصمیم متخصص گوارش، در ۷۹ بیمار از روش های مختلف تصویربرداری برای تعیین ماهیت ضایعات کبدی کانونی  از سی تی اسکن و MRI استفاده شد.

 در مرحله بعد، بیوپسی آسپیراسیون با سوزن ریز (FNA) در همه موارد انجام شد و نتایج در مورد ماهیت واقعی ضایعات کبدی کانونی در مقایسه با نتایج مختلف تصویربرداری،  از آزمون مجذور کای و آزمون مک نمار استفاده شد.

بر اساس این گزارش،  تشخیص سونوگرافی خوش خیم و بدخیم با ‌۸۲ درصد دقت تشخیص، ۱۰۰ درصد حساسیت، ۷۱ درصد ویژگی، ۱۰۰ درصد ارزش پیش بینی منفی و ۶۹.۲ درصد ارزش پیش بینی مثبت (PPV) در مقایسه با بیوپسی بدست آمد.

همچنین نتایج توده های خوش خیم و بدخیم در سی تی اسکن با دقت تشخیص ۹۵ درصد، حساسیت ۱۰۰درصد، ویژگی ۸۰ درصد، ارزش پیش بینی مثبت ۹۳.۹ درصد و ارزش پیش بینی منفی ۱۰۰ بدست آمد.

MRI تنها در ۲ مورد با نتایج مشابه آسیب شناسی انجام شد. لذابه نظر می رسد سی تی اسکن در تشخیص توده های کبدی به دلیل دقت تشخیصی بالاتر از سونوگرافی مناسب تر و مفیدتر است.